Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Τότε ο κ. Τσίπρας ήθελε να αξιοποιήσει το ρεύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας για να έρθει στην εξουσία. Τώρα αυτοπαρουσιάζεται σαν βασικός συνεργάτης της κ. Μέρκελ, σε μια προσπάθεια να αποκτήσει το κύρος που δεν έχει και να σταθεροποιηθεί πολιτικά πριν από τη διαφαινόμενη εκλογική του ήττα.
Οπως στην πρώτη περίπτωση ο κ. Τσίπρας έβλαψε με τις ιδιοτελείς υπερβολές του τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά μας, δημιουργώντας περιττές δυσκολίες στις σχέσεις μας με την ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης, έτσι και σήμερα βλάπτει τα συμφέροντά μας εμφανιζόμενος προκλητικά εξυπηρετικός σε συγκεκριμένα ζητήματα.

Τρία κριτήρια

Σε αυτή τη φάση τρία είναι τα βασικά κριτήρια που ξεχωρίζουν τον κ. Τσίπρα από έναν Ελληνα πρωθυπουργό που θα προστάτευε με συνέπεια και αποτελεσματικότητα τα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντά μας.

Ενας σοβαρός πρωθυπουργός θα έλεγε «όχι» στις πιέσεις της κ. Μέρκελ και άλλων Ευρωπαίων ηγετών να βγει η Ελλάδα από το τρίτο δανειακό πρόγραμμα-Μνημόνιο με 24 δισ. ευρώ λιγότερα από τα συμφωνηθέντα.

Πέρα από ένα σημείο οι κυβερνήσεις άρχισαν να ζητάνε εκπτώσεις από την Αθήνα στην εφαρμογή του δανειακού προγράμματος για να περιορίσουν την πολιτική φθορά εξαιτίας της κριτικής -κυρίως από σκληρά δεξιά και ακροδεξιά κόμματα- ότι έριξαν τα λεφτά των δικών τους φορολογουμένων στη «μαύρη τρύπα» της ελληνικής οικονομίας.

Ο κ. Τσίπρας ανταποκρίθηκε στο αίτημα. Πανηγύρισαν όλοι μαζί την «επιτυχημένη λήξη» του προγράμματος για να διαπιστώσουν στη συνέχεια -πάλι όλοι μαζί- ότι δεν ανακεφαλαιοποιήθηκαν επαρκώς οι ελληνικές τράπεζες και δεν εξασφαλίστηκαν τα αναγκαία χρήματα για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κ. Τσίπρας προσυπέγραψε την πώληση όλων των θυγατρικών των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια σε μία περίοδο κατά την οποία διευκολύνει τη στρατηγική του Βερολίνου έναντι των Σκοπίων εις βάρος των καλώς εννοούμενων εθνικών μας συμφερόντων και με το πρόσχημα της οικονομικής διείσδυσης της Ελλάδας στα Δυτικά Βαλκάνια. Πώς ακριβώς μπορεί να γίνει αυτή η διείσδυση χωρίς τραπεζική υποστήριξη είναι κάτι που δεν μπορούν να εξηγήσουν ο ίδιος και ο επί των οικονομικών πρώτος του εξάδελφος.

Η Ελλάδα χώρα εγκλωβισμού

Η δεύτερη μεγάλη εξυπηρέτηση Τσίπρα που τον έφερε πιο κοντά στην κ. Μέρκελ -και αυτή εις βάρος των συμφερόντων μας- ήταν η αποδοχή από την κυβέρνησή του της μετατροπής της Ελλάδας σε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών.

Το 2015 ο κ. Τσίπρας έστειλε, αφού τους άφησε πρώτα να… λιαστούν, 1 εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες σε Αυστρία, Γερμανία και Σουηδία, προκαλώντας μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις και την άνοδο της σκληρής και άκρας Δεξιάς σε αυτές τις χώρες.

Του ζητήθηκε στη συνέχεια να αναλάβει πρόσθετες υποχρεώσεις, ώστε να μην επαναληφθεί αυτό το φαινόμενο σε περίπτωση που ο Ερντογάν στείλει ξανά μαζικά κόσμο στην Ε.Ε., και δέχτηκε να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα εγκλωβισμού. Αυτό σημαίνει ότι όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα μένουν, σε μεγάλο ποσοστό, σε αυτήν και, αν αυξηθούν τα προσφυγικά ρεύματα για οποιονδήποτε λόγο, το πρόβλημα θα επεκταθεί από τα νησιά του Αιγαίου και την περιοχή του Εβρου σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Την κατάσταση περιπλέκει η σκλήρυνση της πολιτικής της νέας κυβέρνησης της Ιταλίας -της άλλης βασικής χώρας πρώτης εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ε.Ε.- η οποία πλέον δεν δέχεται να αποβιβάζονται πρόσφυγες και μετανάστες στα ιταλικά λιμάνια προτού συμφωνηθεί η κατανομή τους στο σύνολο της Ε.Ε., συμπεριλαμβανόμενης της Ιταλίας. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι στο προσφυγικό-μεταναστευτικό παίζουμε μόνοι μας στην κατώτατη κατηγορία της Ε.Ε. με ευθύνη του κ. Τσίπρα.

Δηλητηριώδης «ευγνωμοσύνη»

Το τρίτο κριτήριο που ξεχωρίζει τον κ. Τσίπρα από έναν πρωθυπουργό που θα υπεράσπιζε με συνέπεια τα συμφέροντά μας είναι η προθυμία προώθησης της συμφωνίας με τα Σκόπια χωρίς να έχουν αντιμετωπιστεί ζητήματα εθνικής σημασίας, όπως είναι το γλωσσικό, το θέμα της εθνότητας και ο «μακεδονισμός» – αλυτρωτισμός της άλλης πλευράς.

Η κυβέρνηση Καραμανλή κράτησε τις εθνικές θέσεις το 2008, παρά τις μεγάλες πιέσεις που δέχτηκε, κυρίως από τις ΗΠΑ. Ο Μητσοτάκης εξήγησε στην κ. Μέρκελ και στους άλλους ηγέτες του ΕΛΚ ότι η Ν.Δ. δεν μπορεί να κάνει δεκτή μία συμφωνία με αυτά τα χαρακτηριστικά. Η ευγνωμοσύνη που εξέφρασε η κ. Μέρκελ προς τον κ. Τσίπρα για την προώθηση της πολιτικής του Βερολίνου σε σχέση με τα Σκόπια και τα Δυτικά Βαλκάνια είναι δηλητηριώδης από πολιτική άποψη.

Ενισχύει την εντύπωση στην ελληνική κοινή γνώμη ότι η επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα είχε σαν βασικό στόχο την προώθηση της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ, η οποία απορρίπτεται από το 70% του ελληνικού λαού και με ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό στη Βόρεια Ελλάδα.

Επιπλέον, φάνηκε ότι επιχειρείται κάποιου είδους εξωτερική παρέμβαση σε εθνικής σημασίας θέμα και αυτό είναι, στην αντίληψη των περισσότερων πολιτών, εις βάρος του κ. Τσίπρα.

Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι με τη βοήθεια της συστηματικής προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, το 70% των Ελλήνων έχει αρνητική άποψη για την κ. Μέρκελ και θα θεωρήσει, πιθανότατα, ότι ο κ. Τσίπρας έκανε σε σχέση με την καγκελάριο μία ακόμη «κωλοτούμπα». Οσο για το 30% που κρίνει θετικά την κ. Μέρκελ ως καγκελάριο της Γερμανίας και πρωταγωνίστρια των πολιτικών εξελίξεων στην Ε.Ε., θεωρούν σχεδόν στο σύνολό τους ότι ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να διαχειριστεί ευκολότερα τις σχέσεις με το Βερολίνο, απ’ ό,τι ο κ. Τσίπρας. Οι πολιτικοί ρόλοι του κ. Τσίπρα, όσο διαφορετικοί και να είναι, παίζονται πάντα εις βάρος των καλώς εννοούμενων συμφερόντων μας.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]