Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οι λειτουργοί της Θέμιδας, μάλιστα, το έχουν θέσει σε όλες τις κυβερνήσεις και σε όλους τους τόνους. Εχουν απαριθμήσει με λόγο σοβαρό και μετρημένα επιχειρήματα όλες τις αιτίες -και είναι αρκετές- που οδηγούν στην καθυστερημένη, στα όρια της αρνησιδικίας, απονομή της. Ομως από τους αντικειμενικούς λόγους μέχρι τις υπόνοιες για στημένες καθυστερήσεις η απόσταση είναι τεράστια.

Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από την ετήσια γενική συνέλευση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων της 15ης Δεκεμβρίου. Εκεί, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασίλειος Πέππας, είχε αναφερθεί στη µακρά διάρκεια δικών και τις καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων.

Είχε αναφέρει, εντελώς ενδεικτικά, ότι στο Εφετείο Αθηνών βρίσκονται σε εξέλιξη 39 σηµαντικές ποινικές δίκες µακράς διάρκειας, µε πολυάριθµους κατηγορουµένους και πολυάριθµους υπερασπιστές, από τις οποίες οι πέντε διεξάγονται στον Κορυδαλλό, μία εναλλάξ στον Κορυδαλλό και στο Εφετείο Αθηνών, μία σε αίθουσα του Αναθεωρητικού ∆ικαστηρίου που διασκευάστηκε κατάλληλα, αλλά δεν αρκεί για να στεγάσει πολυάνθρωπες δίκες και οι υπόλοιπες στις αίθουσες του Εφετείου, που δεν επαρκούν. Ξέρετε για ποιες δίκες μιλούσε; Της Χρυσής Αυγής, της Siemens, του C4i και άλλες ιδίας σπουδαιότητας. Η τελευταία, μάλιστα, πρόσφατα διεκόπη λόγω… ψύχους που επικρατούσε στην αίθουσα.

Για τις κακές συνθήκες, όπου ακόμα υπάρχουν δικαστήρια που μαζεύουν τα νερά με τους κουβάδες και οι δικαστές δεν έχουν γραφεία, είχε αναφερθεί και η εισαγγελέας του Α.Π., Ξένη Δημητρίου, στην ίδια εκδήλωση. Oμως είναι και θέμα ανθρώπινου δυναμικού. Η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πολύ πριν αναλάβει πρόεδρος του ΣτΕ, όταν ακόμα ήταν αντιπρόεδρος του ανωτάτου δικαστηρίου, είχε κάνει μια εμπεριστατωμένη ομιλία για τις πολλαπλές αιτίες που οδηγούν στις καθυστερήσεις αυτές.

Είχε μιλήσει για το ότι στην Ελλάδα έχουμε τριπλάσιο αριθμό δικαστών από ό,τι υπαλλήλων, άρα όσο και να «τρέξει» ο δικαστής δεν μπορεί να «τρέξει» η υπόθεση. Επίσης για την ασάφεια της νομοθεσίας και τις αντιφατικές διατάξεις, την κακή λειτουργία της διοίκησης, που αποτελεί μηχανή παραγωγής διαφορών, την ανορθολογική χωρική κατανομή των Εφετείων και φυσικά το νομοθετικό κυκεώνα που δημιουργήθηκε στα χρόνια του Μνημονίου.

Και είχε καταλήξει: «Τα προβλήματα της Δικαιοσύνης συνδέονται άρρηκτα με τις παθογένειες του ελληνικού κράτους. Οσοι νομίζουν ότι έχουν έτοιμες λύσεις αυταπατώνται και κινούνται στα όρια του λαϊκισμού».

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]