Και, όπως φάνηκε, εισακούστηκε, καθώς το πρώτο σάλτο έγινε, με τους Ιταλούς του Σαλβίνι να αναθεωρούν το στόχο του ελλείμματος σε 2,1% από 2,4%, για να κάμψουν τις αντιρρήσεις των Βρυξελλών.

Ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος το 2014 είχε κατέβει ως υποψήφιος της ευρωπαϊκής Aριστεράς και μάλιστα είχε ιδρυθεί και ένα ιταλικό κόμμα με το όνομά του, ξεκινώντας την αντίσταση κατά του Mνημονίου, αποδείχθηκε όχι απλώς ως ο μνημονιακότερος των μνημονιακών, αλλά και ο καλύτερος συμβουλάτορας των κυβερνήσεων για συμμόρφωση με τις επιταγές των Βρυξελλών.

Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα ο κ. Τσίπρας άργησε να κάνει τη δική του κωλοτούμπα, με αποτέλεσμα να εκτινάξει στα ύψη το λογαριασμό της καταστροφικής διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου και της μετέπειτα μεταστροφής του.

Ξεκίνησε το 2015 «εκβιάζοντας» τους δανειστές με το Grexit και προχώρησε ακόμα και σε δημοψήφισμα με διακύβευμα την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και όταν διαπίστωσε ότι αυτό μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε ειδικό δικαστήριο, εισάκουσε τις αυστηρές συστάσεις θεσμικών παραγόντων της χώρας για το τι θα μπορούσε να σημαίνει για τη χώρα η έξοδος από την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Αυτές τις ημέρες ο κ. Τσίπρας, έχοντας προφανώς διδαχθεί από τη δική του δυσάρεστη εμπειρία και τις τραγικές επιλογές του, φέρεται να είπε στους Iταλούς ή να συμβιβαστούν νωρίς ή αλλιώς «good luck». Στην περίπτωση της Ελλάδας όμως, δεν είχαμε τύχη και η σύγκρουση οδηγήθηκε στα άκρα, με συνέπεια ο λογαριασμός για την ελληνική οικονομία να εκτιναχθεί σε επίπεδα άνω των 100 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ανώτατων κοινοτικών αξιωματούχων.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]