Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τα νέα από το μέτωπο της πραγματικής οικονομίας δεν είναι καλά και εάν δεν υπάρξει κάποια τονωτική ένεση από την Ευρώπη δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί η κυβέρνηση, ιδίως όταν όλα σχεδόν τα υπουργεία έχουν χαμηλές επιδόσεις στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για τα έσοδα του Ιουλίου έδειξαν ότι σχεδόν ένα στα τέσσερα νοικοκυριά δεν πλήρωσε φόρο εισοδήματος. Οχι γιατί προσχώρησε στο παλαιό κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ «δεν πληρώνω», αλλά γιατί αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στις φορολογικές του υποχρεώσεις.

Ακόμη πιο ανησυχητικά είναι τα μαντάτα από τον τραπεζικό τομέα. Οι καταθέσεις υποχώρησαν τον Ιούλιο, παρά το γεγονός ότι αναμένονταν αυξημένες εισπράξεις από τον τουρισμό και οι τραπεζίτες προσδοκούσαν αυξημένες εισροές κεφαλαίων. Η μικρή χαλάρωση στα capital controls αντί να μεγαλώσει την εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα έδωσε ευκαιρία για «αναλήψεις» στο όριο.

Εάν τους προσεχείς μήνες συνεχισθούν η υστέρηση στα δημόσια έσοδα και η φυγή καταθέσεων, τότε πολύ δύσκολα θα μπορέσει η κυβέρνηση να προσεγγίσει τους δημοσιονομικούς στόχους χωρίς να λάβει νέα μέτρα.

Αυτό φοβάται ο κ. Τσίπρας και για αυτό το λόγο ζητάει από τους Ευρωπαίους να ολοκληρώσουν τη συμφωνία για το χρέος μέχρι το τέλος του χρόνου. Μόνο που οι δανειστές δεν βιάζονται, ιδίως όταν μεσολαβούν οι γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017, αλλά και όταν έχουν την υπογραφή του Τσίπρα στο κείμενο του Eurogroup που λέει ότι το θέμα του χρέους θα συζητηθεί «εφόσον κριθεί σκόπιμο» μετά το 2018.

Οσα μηνύματα κι αν στείλει ο πρωθυπουργός, οι κυβερνήσεις των δανειστών απευθύνονται στο δικό τους ακροατήριο και χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με το μεταναστευτικό δύσκολα θα ανοίξουν το «πουγκί» τους για να βοηθήσουν την Ελλάδα.

Ακόμη και ο ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας (ESM) αναζητεί τρόπους αναχρηματοδότησης του ελληνικού δανεισμού χωρίς η τελική λύση να κοστίσει ούτε ένα ευρώ. Η ιστορία των πρόσφατων κυβερνήσεων δείχνει ότι η «πολιτική διαπραγμάτευση» συνήθως αποτελεί το τελευταίο τους χαρτί. Και με τη συνέντευξή του ο κ. Τσίπρας δείχνει ότι βρίσκεται σε αυτή τη φάση.

ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΕΣΦΑ

Αλλη μία ιδιωτικοποίηση στον τομέα της ενέργειας οδεύει προς οριστικό ναυάγιο. Το υπουργείο Ενέργειας άλλαξε τους όρους της αγοράς φυσικού αερίου μετά την κατακύρωση του 66% της ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους, με αποτέλεσμα οι ξένοι επενδυτές να έχουν φύγει από την Αθήνα και η μεταβίβαση να βρίσκεται στον αέρα. Εάν ολοκληρωθεί το ναυάγιο, δεν είναι μόνο τα 400 εκατομμύρια ευρώ της πώλησης που θα πρέπει να αναζητηθούν από άλλες πηγές του Δημοσίου, αλλά και το μήνυμα προς τους επενδυτές ότι οι όροι του παιχνιδιού στην Ελλάδα αλλάζουν ανάλογα με τις διαθέσεις των υπουργών. Ποιος θα εμπιστευθεί ξανά τον κ. Τσίπρα και τον κ. Σκουρλέτη;

Ο ΣΩΡΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ

Ο Αρτέμης Σώρρας που υπόσχεται στους «πιστούς του» ότι έχει χρήματα να πληρώσει όλο το φόρο εισοδήματος ύψους 8 δισεκατομμυρίων αντιμετωπίζεται με γέλια από κάθε νοήμονα πολίτη, που δεν πιστεύει σε «σωτήρες» και κρυμμένους θησαυρούς. Ομως αλήθεια σε τι διαφέρει ο Σώρρας από τον Τσίπρα, που πριν από δύο χρόνια μοίραζε συντάξεις στους χαμηλοσυνταξιούχους, καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ και υποσχόταν αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ. Οταν με αυτές τις ψεύτικες υποσχέσεις ένας πολιτικός αρχηγός κερδίζει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και μετά αναρωτιόμαστε επειδή ορισμένοι πιστεύουν στον «Μεσσία Σώρρα».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου που κυκλοφορεί