Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Aλλοι πίσω από ψεύτικα προφίλ και άλλοι με το θράσος που επιτρέπουν στον εαυτό τους, ξεπερνούν ακόμα και τα όρια της πιο κακοπροαίρετης κριτικής. Με φράσεις χαμαιτυπείου, με βλασφήμιες, κατάρες, νταηλίκια και απειλές που δύσκολα μεταφέρονται στο γραπτό μιας σοβαρής εφημερίδας.

Δεν είναι καινούργιο το φρούτο αυτό, αλλά πλέον έχει κακοφορμίσει τόσο πολύ η «ελεύθερη έκφραση» του διαδικτύου που προκαλεί αισθήματα ντροπής και κατάπληξης. Κάθε φορά που ένα θέμα γίνεται αντικείμενο πολιτικής πολεμικής μεταξύ των κομμάτων, κάθε φορά που η δημόσια ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται από ένα νέο φόρο ή μια «καραμπόλα» τύπου Ολυμπιονικών, τότε ο κόσμος του Ιντερνετ περνά σε άλλη διάσταση, σχεδόν αρρωστημένη.

Ωστόσο, όλοι αυτοί που σφάζονται κρυμμένοι πίσω από τον υπολογιστή τους, δεν είναι εξωγήινοι. Ζουν σε αυτή τη χώρα, κινούνται δίπλα μας, πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, μπορεί να εκκλησιάζονται. Και όλη την πίκρα, τη χολή και τα απωθημένα που έχουν από μια κοινωνία που θεωρούν ότι τους πούλησε, τα βγάζουν εναντίον ανθρώπων με τους οποίους δεν συμφωνούν. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία ή ανένταχτοι επαναστάτες. Οι «εκδικητές» των likes και των tweets του μίσους είναι υπεράνω κομμάτων, δεν εκπροσωπούν κανέναν πραγματικά, παρά μόνο το σιχτίρι της στιγμής.

Το Ιντερνετ είναι αντιδημοκρατικά δημοκρατικό, γιατί δίνει το δικαίωμα, χωρίς να μπορεί να το πάρει πίσω, σε κάθε παλαβό ή ρατσιστή να σκορπίζει μίσος χωρίς καμία επίπτωση. Ελάχιστες οι φορές που παρεμβαίνει η υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και μάλλον δικαιολογημένα. Τι καταγγελία να αποδώσει σε κάποιον που εύχεται «να βγάλεις τον καρκίνο» και από κάτω έχουν βρεθεί καμιά 300αριά χρήστες να κάνουν like; Eνα γιγαντιαίο, ανεξέλεγκτο και μεταδοτικό μπούλινγκ που τροφοδοτείται από την οικονομική κρίση και τον πόλεμο μέχρις εσχάτων στον οποίο επιδίδεται χωρίς όρια μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου της χώρας.

Από την άλλη, ίσως όλη αυτή η οργή και το δηλητήριο να είναι μια απόρροια του διχασμού και της πόλωσης που δέχεται η κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Oταν πολιτικοί ενός κόμματος εξουσίας, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, εντάσσουν στον πολιτικό τους λόγο λέξεις και χαρακτηρισμούς όπως «βοθροκάναλα», «γερμανοτσολιάδες», «στα τέσσερα», ήταν φυσικό μερίδα της κοινωνίας να ακολουθήσει. Και τώρα θερίζουμε τις θύελλες από αυτούς που έσπειραν ανέμους.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι Αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου