Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Από τότε έχουν περάσει 2,5 χρόνια αλλά το «ελατήριο» επιμένει να είναι συμπιεσμένο και η οικονομία να μην εκδηλώνει αναπτυξιακούς ρυθμούς. Το 2016 έκλεισε με ύφεση, το 2017 η αύξηση του ΑΕΠ ήταν η χαμηλότερη της ευρωζώνης και φέτος ήδη έχει χαθεί ο πρώτος στόχος του προϋπολογισμού για ανάπτυξη 2,7%.

Στο πρώτο τρίμηνο το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,5% σε σχέση με το «κακό» διάστημα του 2017 ενώ στο δεύτερο τρίμηνο ο ρυθμός φρέναρε στο 1,8%.

Η Ελλάδα έχασε τις αναπτυξιακές ευκαιρίες της τριετίας και μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες. Οι αγορές δεν εμπιστεύονται τα ελληνικά ομόλογα, μόλις χθες το επιτόκιο για το δεκαετές προσέγγισε το 4,5%, που σημαίνει ότι το Δημόσιο δεν μπορεί να δανειστεί σε αυτά τα επίπεδα. Οι επενδυτές δεν τοποθετούν κεφάλαια στη χώρα, όπως προκύπτει από τη μεγάλη μείωση που έχει καταγραφεί στο εξάμηνο. Οι τραπεζικές μετοχές φλερτάρουν με ιστορικά χαμηλά ενώ η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά είναι πρωτοφανής.

Ποιο είναι τελικά το στοιχείο που καθηλώνει την οικονομία; Η απάντηση είναι εύκολη. Η καταστροφική διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015 από την κυβέρνηση Τσίπρα. Οι συνέπειες από το δημοψήφισμα και το κλείσιμο των τραπεζών θα κυνηγούν επί χρόνια τη χώρα και τους φορολογούμενους.

Στις αρχές του 2015 το τραπεζικό σύστημα έμοιαζε να ανακάμπτει, είχε προσελκύσει καταθέσεις και επενδυτές που είχαν βάλει πάνω από 10 δισεκατομμύρια στις αυξήσεις κεφαλαίου, ενώ είχε ξεκινήσει η διαδικασία επιστροφής χρημάτων στο Δημόσιο. Ο κ. Τσίπρας με τις αποφάσεις του με το δημοψήφισμα διέλυσε το πιστωτικό σύστημα και στη συνέχεια η κυβέρνηση με τους «ανατριχιαστικούς» όρους της τρίτης κεφαλαιοποίησης το εκχώρησε σε τιμές ψίχουλα στα ξένα funds.

Επιπλέον ο πρωθυπουργός ανέλαβε δημοσιονομικές υποχρεώσεις τις οποίες εκπληρώνει μέσω της υπερφορολόγησης πολιτών και επιχειρήσεων, δηλαδή προσθέτοντας βάρη στο ελατήριο της οικονομίας. Εάν σε αυτά προσθέσουμε τις στρατιές προσλήψεων που γίνονται από την κυβέρνηση δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση γιατί δεν επιβεβαιώθηκαν οι προσδοκίες του Τσίπρα. Το πραγματικό βαρίδιο στην οικονομία είναι η κυβέρνηση και η πολιτική της.

Δώστε τέλος στο αυτόφωρο για «συκοφαντίες» δια του τύπου

Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να ασκεί κάθε ένδικο μέσο για να υπερασπισθεί την τιμή και την υπόληψή του.

Αυτό ισχύει και για τους πολιτικούς και όσους διατυπώνουν δημόσιο λόγο όπως είναι οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι, με μία όμως διαφορά. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι διαθέτουν βήμα για να εκθέσουν τις απόψεις τους και να αντικρούσουν κατηγορίες ή συκοφαντίες.

Για τον λόγο αυτό η προσφυγή στη Δικαιοσύνη πρέπει να είναι το ύστατο μέσο και όχι η πρώτη κίνηση, ιδίως για τους πολιτικούς που θέλουν να εκφοβίζουν τα μέσα ενημέρωσης απειλώντας ή προχωρώντας σε αγωγές ή μηνύσεις. Η άποψή μας αυτή είναι διαχρονική και δεν σχετίζεται με τη μήνυση που κατέθεσε ο εκδότης του Documento κατά της εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ. Σοφίας Ζαχαράκη. Στο παρελθόν είχαμε σύλληψη στελέχους της εφημερίδας μας ύστερα από μήνυση που είχε καταθέσει πρώην πλέον βουλευτής της συμπολίτευσης.

Τότε η Εισαγγελία είχε εκδώσει εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία δεν θα γίνονται συλλήψεις δημοσιογράφων μέσω της διαδικασίας του αυτοφώρου παρά μόνο με δικαστική έγκριση ώστε να μην έχουμε το φαινόμενο διασυρμού των δημοσιογράφων ύστερα από μηνύσεις για συκοφαντία.

Πολύ απλά το αυτόφωρο για ζητήματα συκοφαντικής δυσφήμησης διά του Τύπου, που θεσπίσθηκε από το πολιτικό σύστημα για τον εκφοβισμό των δημοσιογράφων πρέπει να καταργηθεί. Ολοι κρινόμαστε αλλά κανείς δημοσιογράφος δεν θα διαφύγει των συνεπειών του νόμου εάν παραμείνει ελεύθερος και δεν οδηγηθεί με χειροπέδες στα δικαστήρια. Το ίδιο ισχύει για τους πολιτικούς.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]