Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ετσι εξηγείται ίσως και το χθεσινό παράδοξο: Μόλις λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης, έμπιστοι αχθοφόροι της «γραμμής Μαξίμου» άρχισαν να λένε -χαμηλόφωνα είναι η αλήθεια- «μη στοιχηματίζετε ότι αυτή θα είναι η τελευταία κυβέρνηση Τσίπρα πριν από τις εκλογές»…

ΑΚΟΜΑ και τα σχόλια του διεθνούς Τύπου περιγράφουν το κενό που δημιούργησε η νέα κυβέρνηση άμα τη εμφανίσει της. Με χαρακτηριστικότερο όλων το σχόλιο μεγάλης ευρωπαϊκής εφημερίδας, σύμφωνα με το οποίο «η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση Τσίπρα έχει καταρρεύσει». Παρότι ακούγεται σαν παραδοξολογία -να καταρρέει δηλαδή κάτι πριν καν υπάρξει- είναι ακριβές. Γι’ αυτό ίσως και για πρώτη φορά ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός προκάλεσε περισσότερα ανέκδοτα παρά πολιτικές αναλύσεις. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι κατά τη χθεσινή ορκωμοσία περίσσεψαν τα αμήχανα χαμόγελα κι έλειψε ο ενθουσιασμός. Και μόνο οι καθ’ ύλην αρμόδιοι Ν. Παππάς και Χρ. Βερναρδάκης προσπάθησαν να «ανεβάσουν» την πεσμένη διάθεση. Μόνοι αυτοί «πανηγύρισαν» και μάλιστα διαδικτυακά. Οχι διά ζώσης.

ΩΣΤΟΣΟ, πέραν των δηκτικών ή σαρκαστικών σχολίων που προκάλεσε η «κυβέρνηση Παπακώστα», εξάγεται κι ένα σημαντικό πολιτικό συμπέρασμα. Ο Α. Τσίπρας αντί «διεύρυνσης» ουσιαστικά πέτυχε πολιτική συρρίκνωση και μεγαλύτερη εξάρτηση από τον Π. Καμμένο. Η «αμφίπλευρη διεύρυνση» που επιχείρησε αποδείχθηκε άλμα στο κενό. Οχι μόνο γιατί πρόσωπα σαν την Κ. Παπακώστα ή τις Μ. Ξενογιαννακοπούλου ή Μ. Ζορμπά δεν έχουν σχεδόν κανένα πολιτικό αντίκρισμα. Αλλά γιατί η «κίνηση» του πρωθυπουργού δεν βρίσκει «πάτημα» στην πραγματικότητα.

ΕΙΝΑΙ γνωστό πλέον ότι το 4% του ΣΥΡΙΖΑ έγινε 36%, κυρίως λόγω πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και μικρότερου ποσοστού δεξιών ψηφοφόρων, οι οποίοι πίστεψαν ότι θα γλίτωναν τον ΕΝΦΙΑ. Οι ψηφοφόροι που έχουν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ ή μετακινηθεί ήδη σε άλλα κόμματα ή έχουν κάνει μια στάση στους αναποφάσιστους. Δηλώνοντας, όμως, ότι «δεν ξέρω τι θα ψηφίσω, αλλά δεν ξαναψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ». Μια δήλωση που σημαίνει διάρρηξη των σχέσεών τους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από το Μάτι και πολύ περισσότερο μετά το Μάτι.

Η ΟΠΟΙΑ διεύρυνση έχει νόημα μόνο εάν υπάρχουν εμβληματικές προσωπικότητες οι οποίες μπορούν να μετακινήσουν ψηφοφόρους ή εάν υπάρχει σοβαρή και αξιόπιστη αλλαγή πολιτικής, η οποία όμως να μπορεί να υποστηριχθεί από τα πρόσωπα τα οποία καλούνται να την υλοποιήσουν. Εν προκειμένω, δεν συντρέχει καμία από τις προϋποθέσεις. Ούτε ο αδύναμος Α. Τσίπρας μπορεί να υποστηρίξει μια πειστική στροφή στη σοσιαλδημοκρατία.

Αλλωστε δεν την πιστεύει μέσα του. Ούτε π.χ. ο Π. Πολάκης μπορεί να υποστηρίξει τον πολιτικό πολιτισμό και την αισθητική που απαιτεί μια τέτοια φιλοευρωπαϊκή στροφή. Ούτε οι φανατικοί υπέρμαχοι της κατάργησης της διάκρισης των εξουσιών και του ελέγχου της Δικαιοσύνης μπορούν να προσδώσουν θεσμικά εχέγγυα στο εγχείρημα. Ούτε βεβαίως οι πολιτικές πλάτες των κυριών Παπακώστα, Ξενογιαννακοπούλου και Ζορμπά μπορούν να σηκώσουν τέτοιο βάρος.

Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ θα έπρεπε να είχε πάρει ήδη το μήνυμα. Από τη στιγμή που η πρόσκληση για τη δημιουργία ενός «αντιδεξιού μετώπου» μέσω της «Εφημερίδας των Συντακτών» και των Γ. Δραγασάκη-Ν. Παππά απεδείχθη πρόσκληση χωρίς αποδέκτες.

Η οποία μάλιστα προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κομμάτων της Κεντροαριστεράς. Ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν κατάλαβε, αλλά επέμεινε σε κάθε ευκαιρία στη διχαστική και συγκρουσιακή ρητορική. Με αποτέλεσμα όχι μόνο να μένει χωρίς εν δυνάμει συμμάχους, αλλά και χωρίς συνομιλητές. Κι αυτό αποτυπώθηκε και στον ανασχηματισμό: Η μόνη ουσιαστική «διεύρυνση» που έγινε είναι η επαναβεβαίωση και η ενίσχυση της συμμαχίας με τον Π. Καμμένο. Οι ΑΝ.ΕΛ. βρέθηκαν μ’ ένα χαρτοφυλάκιο παραπάνω κι έγιναν ο «μάνατζερ» της «μεταγραφής Παπακώστα». Και ο Α. Τσίπρας εγκλωβίστηκε περισσότερο στην πολιτική αγκαλιά του Π. Καμμένου…

ΜΕ Κ. Παπακώστα, Π. Πολάκη, Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Χ. Σπίρτζη, Δ. Παπαγγελόπουλο, Ν. Κοτζιά, Γ. Κατρούγκαλο και Π. Καμμένο, δημιουργείται καταφανώς μια άκρως δελεαστική συνταγή κεντροαριστερής διεύρυνσης. Ενώ η «κεντροδεξιά διεύρυνση» μόνο ως δώρο στον Κ. Μητσοτάκη μπορεί να θεωρηθεί.

Υποκρισία

Δεν έχουν περάσει παρά μερικές εβδομάδες από εκείνη τη μέρα που ο Π. Καμμένος περίπου «κυνηγούσε από πίσω» τον τότε ανεξαρτητοποιηθέντα Δ. Καμμένο για να του παραδώσει την έδρα του. Προχθές, όταν συναντήθηκε με την Κ. Παπακώστα και συμφώνησαν να κάνουν «προγραμματική συμφωνία» και η εκλεγμένη με τη Ν.Δ. βουλευτής να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, απλώς… ήταν Τρίτη.

Ούτε λέξη για την παράδοση της «κλεμμένης» έδρας. Ο πρώην «ευαίσθητος» Π. Καμμένος είχε δώσει τη θέση του στον κανονικό Π. Καμμένο: τον πολιτικό του κυνισμού, των συνεχών μεταμορφώσεων και των κυβιστήσεων. Κι όλα ήρθαν στη θέση τους. Η χωρίς αρχές και συνέπεια πολιτική συμπεριφορά έκατσε «πρώτο τραπέζι πίστα». Παρέα με τον αμοραλισμό και τον οπορτουνισμό. Κι άνοιγαν τη μια «σαμπάνια της νίκης» μετά την άλλη. Ολα ΟΚ…

Η «κρυφή ψήφος» της Παπακώστα

Στα ελάχιστα συν του ανασχηματισμού περιλαμβάνεται ασφαλώς και η αύξηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της συγκυβέρνησης κατά μία ψήφο. Με την Κ. Παπακώστα οι 152 έγιναν 153. Αυτή η ψήφος όμως μπορεί -υπό προϋποθέσεις-να αποδειχθεί η κρίσιμη 151η αν κι εφόσον η συμφωνία των Πρεσπών πάει προς ψήφιση στη Βουλή.

Οπως αποκάλυψε χθες ο Π. Σκουρλέτης μιλώντας στον REAL FM, η κ. Παπακώστα είναι θετική για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία -αν πάει στη Βουλή- το Μ. Μαξίμου στο πρόσωπο της Κ. Παπακώστα, μαζί με 2-3 από το Ποτάμι και μερικούς ανεξάρτητους, ίσως βρήκε και την κρίσιμη 151η ψήφο για το Σκοπιανό.

Στα μουλωχτά…

Στην αρχή έγινε δεκτή (τη δεύτερη φορά που υπεβλήθη) η παραίτηση του Ν. Τόσκα. Μετά ακολούθησε ο Π. Σκουρλέτης, ο οποίος βρέθηκε με «κλοτσιά προς τα πάνω» από την κυβέρνηση στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ανασχηματισμό αποπέμφθηκε και ο Π. Κουρουμπλής. Είχαν προηγηθεί οι αντικαταστάσεις των αρχηγών της Πυροσβεστικής και της ΕΛ.ΑΣ.

Και χθες παραιτήθηκε και ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ. Σχεδόν όλοι οι υπουργοί που συμμετείχαν στην άθλια αντιμετώπιση της τραγωδίας στο Μάτι απομακρύνθηκαν λάου λάου και στα «μουλωχτά». Ανομολόγητα. Σαν εκείνη τη συγγνώμη που δεν ειπώθηκε ποτέ. Ολοι; Ολοι εκτός από τον Π. Πολάκη και τον Δ. Τζανακόπουλο…

Απορίες

1. Η παρουσία της Θάνου στην τελετή παραλαβής του υπ. Δικαιοσύνης σημαίνει αυτό που δείχνει;

3. Αληθεύει ότι ο Μπαλάφας μετάνιωσε για την ομιλία που έκανε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και ότι ο Παπαχριστόπουλος δεν έχει καταλάβει ακόμα γιατί έμεινε εκτός;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]