Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Κατ’ αρχάς ο κ. Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015 υλοποίησε την τρομερή ιδέα του δημοψηφίσματος, την οποία πρώτος είχε διατυπώσει ο ΓΑΠ σε εκείνη τη Σύνοδο των Καννών τον Οκτώβριο του 2011. Ηταν τότε που ο Σαρκοζί είχε ανέβει σε καρέκλα από τα νεύρα του για τις προτάσεις του Ελληνα πρωθυπουργού φωνάζοντας κάτι «γαλλικά». Βέβαια, εκείνη την περίοδο ο κ. Τσίπρας είχε καταγγείλει τον κ. Παπανδρέου λέγοντας ότι μόνο με το άκουσμα της είδησης για δημοψήφισμα θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα. Τέσσερα χρόνια αργότερα με την «περήφανη διαπραγμάτευση» είχε βγάλει από τη μνήμη του τους κινδύνους του δημοψηφίσματος κλείνοντας τις τράπεζες και επιβάλλοντας capital controls, τα οποία, παρά το διάγγελμα της Ιθάκης, παραμένουν σε ισχύ.

Επίσης, την περίοδο 2012-2014 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε την τακτική των «ακάλυπτων υποσχέσεων» που είχε εφαρμόσει ο Παπανδρέου τον Σεπτέμβριο του 2009 για να κερδίσει τις εθνικές εκλογές.

Το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ μετεξελίχθηκε σε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» από τον κ. Τσίπρα με «παροχές» 5 δισεκατομμυρίων, αποκλειστικά για να πάρουν την ψήφο από το «πόπολο» όπως εξομολογήθηκε αργότερα ο Γιάνης Βαρουφάκης. Τη συνέχεια του δόγματος αυτού την ξέρουν όλοι. Ο Παπανδρέου από το Καστελλόριζο έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια και στο ΔΝΤ, ο Τσίπρας σκόρπισε τις θυσίες των πολιτών και φόρτωσε την οικονομία με ζημιές που κυμαίνονται από 86 έως 200 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι ομοιότητες θα αποκτήσουν άλλο βάθος εάν επαληθευθούν οι πληροφορίες ότι στον ανασχηματισμό θα βρεθούν σε κυβερνητικές θέσεις ο Γιάννης Ραγκούσης και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που επί χρόνια βρίσκονταν στον κλειστό κύκλο του Γιώργου Παπανδρέου, και θα ενισχύσουν αποφασιστικά το έργο της πρώτης φοράς Αριστεράς.

Τώρα όμως ο κ. Τσίπρας θέλει να ξεπεράσει τον πολιτικό του μέντορα. Ετοιμάζεται να εξαγγείλει από τη ΔΕΘ νέο πακέτο παροχών σε μία επανάληψη του «λεφτά υπάρχουν». Το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έχουν προνομοθετήσει επώδυνα μέτρα ύψους 5,1 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη διετία 2019-2020 μοιάζει λεπτομέρεια για το Μαξίμου, που θέλει να παίξει τα ρέστα του μοιράζοντας υποσχέσεις. Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις ημέρες: προσλήψεις στο Δημόσιο από τη Γεροβασίλη, πάγωμα της μείωσης των συντάξεων από τον Δραγασάκη, μειώσεις εισφορών και αύξηση κατώτατου μισθού από την Αχτσιόγλου, κοινωνικές παροχές από τη Φωτίου, μείωση του ΕΝΦΙΑ από το Μαξίμου και ακόμη δεν έχουμε κλείσει ούτε μία εβδομάδα από το τέλος του προγράμματος.

Αυτά που ψήφιζαν μέχρι τον περασμένο Ιούνιο για τους συριζαίους είναι «περασμένα ξεχασμένα». Μόνο που οι πολίτες δεν ξεχνούν ότι οι παροχές χωρίς αντίκρισμα τελικώς ανεβάζουν το λογαριασμό που θα πληρώσουν. Το δυσάρεστο είναι ότι μνήμη διαθέτουν και οι αγορές. Οι μονομερείς ενέργειες τιμολογούνται από τους επενδυτές. Και επειδή ο κ. Τσίπρας ακολουθεί τα βήματα του Παπανδρέου, να θυμίσουμε ότι η έκρηξη των ελληνικών spreads ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2009, όταν σε μία Σύνοδο Κορυφής οι Ευρωπαίοι ηγέτες σχεδόν εκλιπαρούσαν τον πρωθυπουργό να ανακοινώσει μέτρα περιστολής δαπανών.

Ο Παπανδρέου, που ακόμη μοίραζε «χρήμα» δίνοντας αυξήσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους, μετά τη Σύνοδο Κορυφής είχε αναφερθεί στη μεσογειακή διατροφή και είχε καταγγείλει τα golden boys διαβεβαιώνοντας τους μισθωτούς ότι θα τους προστάτευε.

Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε και ελπίζουμε να μην τη ξαναζήσουμε. Εάν δεν τα θυμάται ο κ. Τσίπρας, ας ρωτήσει τον Παπανδρέου, ή τον κ. Ραγκούση που θα είναι πιο εύκαιρος.

Γιατί όπως πολύ εύστοχα έγραψαν οι αναλυτές του Ινστιτούτου Brookings, η Ελλάδα βρίσκεται όπως ο επισκέπτης στο τραγούδι του «Hotel California». Εχει κάνει τσεκ άουτ αλλά παραμένει στο ξενοδοχείο του Μνημονίου…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]