Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Για το ότι 16 ημέρες μετά την πολύνεκρη πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική δεν υπάρχει ακόμα μια λίστα με τα θύματα της τραγωδίας αλλά ούτε καν σοβαρή ενημέρωση για τη νοσηλεία των τραυματιών, ποια μάνδρα φταίει; Οσο και να σπάνε το κεφάλι τους στην κυβέρνηση να βρουν μια απάντηση, η πραγματικότητα είναι μία: Οτι το χάος και η παντελής έλλειψη συντονισμού νευραλγικών υπουργείων της κυβέρνησης και υπηρεσιών του κράτους είναι τρομακτικά.

Δύο εβδομάδες μετά και παρά την αναγνώριση του φιάσκου για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η πυρκαγιά στο Μάτι τις πρώτες κρίσιμες ώρες, ο κρατικός μηχανισμός ακόμα δεν μπορεί να συντονιστεί.

Δύο εβδομάδες μετά και ακόμα δεν υπάρχει μια σοβαρή, δημόσια πηγή πληροφόρησης των δημοσιογράφων και των πολιτών, με τα γραφεία Τύπου των υπουργείων να λειτουργούν μεμονωμένα, παρέχοντας ελλειμματική και αποσπασματική ενημέρωση.

Δύο εβδομάδες μετά και δεν υπάρχει ακόμα μια εξουσιοδοτημένη, θεσμική ομάδα ατόμων, που θα συγκεντρώνουν όλο τον όγκο της πληροφορίας, θα τον διαχειρίζονται και θα κατανέμουν τη σωστή πληροφόρηση πρωτίστως στους συγγενείς και οικείους των θυμάτων και ταυτόχρονα στους επαγγελματίες της ενημέρωσης που με τη σειρά τους ενημερώνουν τον γενικό πληθυσμό.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος, ο οποίος έχει υπηρετήσει και στο τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του αρχηγείου, «στην εξέλιξη μιας (μεγάλης) κρίσης 3 ημερών, η επικοινωνιακή διαχείριση σε ένα “εικονικό ρολόι” θα μπορούσε να εξελίσσεται ως ακολούθως: Στις πρώτες 12 ώρες παρέχονται λεπτομέρειες των πραγματικών περιστατικών.

Μετά τις 12 και έως τις 24 ώρες παρέχονται στοιχεία για (τυχόν) θύματα, δυνάμεις που επιχειρούν, και μια πρώτη εκτίμηση για τις αιτίες πρόκλησης της κατάστασης κρίσης. Μετά τις 24 και έως τις 36 ώρες, υπάρχει δυνατότητα παροχής μιας πιο ολοκληρωμένης ανάλυσης των γεγονότων. Μετά τις 36 και έως τις 72 ώρες, μπορεί να αξιολογηθεί και να σχολιαστεί με ανακεφαλαίωση των πεπραγμένων η “κατάσταση κρίσης” και να γίνει διαχείριση σε (τυχόν) φήμες και ανυπόστατες αναπαραγωγές.

Μετά τις 72 ώρες, με την “κατάσταση κρίσης” να έχει τεθεί υπό έλεγχο, και εκτός επικαιρότητας μπορεί να γίνουν αναλύσεις και αξιολόγηση σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς» (Επικοινωνιακή Διαχείριση Κρίσεων, Ι. Σταμούλης, 2015).

384 ώρες μετά, τίποτα.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]