Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς*

Ακόμη ένα παιδί αποφάσισε στα 14 του χρόνια να παραιτηθεί από την ζωή που δεν έζησε γιατί πολύ απλά δεν φροντίσαμε να δώσουμε σε αυτό, όπως και σε όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, τους μηχανισμούς αντίστασης ώστε να τα ξεπεράσουν.

Αυτό το αναθεματισμένο Bullying που το λέμε με τόση ευκολία αλλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την σημασία του είναι μία πληγή που όσο περνούν τα χρόνια παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Δεν είναι εκφοβισμός όπως κάποιοι το έχουν μεταφράσει. Είναι κάτι πολύ χειρότερο που στην ελληνική γλώσσα, όσο πλούσια και αν είναι, δεν μπορεί να βρεθεί μία λέξη για να το περιγράψει.

Ολοι στα σχολικά μας χρόνια έχουμε ζήσει ένα είδος εκφοβισμού και οι πιο άτυχοι έζησαν τον εκφοβισμό και μέσα στο σπίτι τους. Αυτό όμως δεν είναι το Bullying. Μιλάμε για μία πολύ σκληρή κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα αν οι άνθρωποι που πρέπει να είναι παρόντες όταν συμβαίνει δεν ενεργήσουν άμεσα.

Με τον τρόπο που κινείται η κοινωνία μας τα παιδιά  χρειάζεται να έχουν τα  εφόδια από το σπίτι τους, αλλά όταν βρεθούν στο σχολικό περιβάλλον που περνούν το μεγαλύτερο μέρος τη ζωής τους μέχρι να ενηλικιωθούν, είναι απαραίτητο να μην συναντήσουν έναν δημόσιο υπάλληλο που επέλεξε να γίνει δάσκαλος αλλά έναν παιδαγωγό.

Οταν ένα παιδί 14 ετών αφήνει σημείωμα με το οποίο λέει «Καταστρέψτε τους όπως με κατέστρεψαν» και στην συνέχεια αυτοκτονεί σημαίνει ότι αυτά που βίωσε ήταν πολύ μεγαλύτερα από τις δυνάμεις του και δεν είναι δυνατόν οι καθηγητές του να σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν είναι δυνατόν να μην έχουν την παρατηρητικότητα να δουν ότι κάτι πάει στραβά σε αυτό το σχολείο και να αρκούνται σε μία απλή παράδοση, ένα τεστ και έναν βαθμό στο τέλος του τριμήνου.

Φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν παντού αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα. Σε θέματα εκπαίδευσης αυτό το δημοσιοϋπαλληλίκι δεν χωρά και από την στιγμή που συνεχίζουμε να αρμενίζουμε τόσο στραβά και άλλα παιδιά θα φτάσουν στο σημείο να παραιτηθούν από την ζωή και εμείς θα μιλάμε για σοκ και άλλες τέτοιες κούφιες εκφράσεις που δεν βοηθούν σε τίποτα.

Αυτή η χώρα πάσχει από πολλά αλλά το κυριότερο από την έλλειψη παιδείας η οποία δεν έχει να κάνει με ένα παραπάνω άριστα ή με μία καλή έκθεση, αλλά με την διαρκή μάχη που θα έπρεπε να γίνεται από τους ανθρώπους που επέλεξαν να ακολουθήσουν τον παιδαγωγικό τομέα να παραδώσουν στην κοινωνία άτομα που θα σέβονται τον εαυτό τους, σεβόμενα τους υπόλοιπους!

Και αυτό δεν πληρώνεται!

Ο Mιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης του EleftherosTypos.gr