Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Ο επίτροπος, ο οποίος έχει την αρμοδιότητα του ελληνικού προγράμματος, πολύ σωστά τόνισε ότι η συμφωνία του Eurogroup και η ρύθμιση του χρέους είναι μια θετική εξέλιξη, πως ο ελληνικός λαός σήκωσε με τις θυσίες του το βάρος της προσαρμογής, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έγινε συνεργάσιμη με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως οι προηγούμενες και πως πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις στο μέλλον.

Μέχρι εδώ όλα καλά, αυτή άλλωστε είναι η βασική θέση του προέδρου του Eurogroup, κ. Σεντένο, ο οποίος, λόγω της ιδιότητάς του, παίζει καθοριστικό ρόλο, μαζί με τους άλλους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης, στη ρύθμιση του χρέους και στους όρους που τη συνοδεύουν.

Το λάθος του κ. Μοσκοβισί είναι ότι υιοθέτησε την επιχειρηματολογία Τσίπρα, σύμφωνα με την οποία… δεν υπάρχουν νέα μέτρα, και κατήγγειλε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία εκφράζει τη δυσαρέσκεια της ελληνικής κοινής γνώμης με αυτό που αντιμετωπίζεται σαν νέο πρόγραμμα.

Η στοιχειώδης πολιτική εντιμότητα θα επέβαλε στον κ. Μοσκοβισί, ο οποίος μάλιστα προέρχεται από το σοσιαλιστικό χώρο και κατά καιρούς ασκούσε κριτική στην περιοριστική πολιτική της ευρωζώνης, να δεχθεί ότι η κλιμάκωση των πλειστηριασμών ακινήτων, το άγριο κυνηγητό εκατομμυρίων οφειλετών, η νέα μείωση των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου ορίου για το ετήσιο εισόδημα αποτελούν ένα άτυπο πρόγραμμα, το οποίο κάνει ακόμη πιο δύσκολη την οικονομική και την κοινωνική καθημερινότητα. Από τη θεσμική του ιδιότητα ο κ. Μοσκοβισί δεν έχει την υποχρέωση να μπει στην πολιτική, κοινωνική ανάλυση των μέτρων αλλά τελικά το έκανε και με έναν προκλητικό για τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού τρόπο.

Για να καταλάβουμε τη μετάλλαξή του από επίτροπο σε πολιτευτή θα πρέπει να αναφερθούμε στην κρίση του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος εν όψει ευρωεκλογών και στις ευκαιρίες που ο ίδιος νομίζει ότι του προσφέρει.

 Χειρότερα από το ΠΑΣΟΚ

Στους κύκλους της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς χρησιμοποιείται ο όρος πασοκοποίηση για να περιγραφεί η αποδυνάμωση ενός αριστερού κόμματος εξουσίας που με την πολιτική του συγκρούεται με την κοινωνική και την εκλογική του βάση.

Σήμερα η κατάσταση του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι πέρα από τη λεγόμενη πασοκοποίηση. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα πληρώνει ακριβά την πολιτική που εφάρμοσε ο πρόεδρος Ολάντ -η οποία ήταν μεταρρυθμιστική χωρίς να είναι αποτελεσματική- και το φαινόμενο Μακρόν που του στέρησε τα πιο δυναμικά στελέχη.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το Σοσιαλιστικό Κόμμα πηγαίνει στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019 για να καταγράψει ένα ποσοστό της τάξης του 5% έως 6%.

Σαν να μην έφτανε αυτό, εκδηλώνονται στο εσωτερικό του πολιτικές συγκρούσεις. Ο πρώτος γραμματέας του κόμματος, κ. Φορ, ο οποίος εκλέχθηκε στο συνέδριο του περασμένου Μαρτίου με ποσοστό 48,56% των ψήφων, φαίνεται να ελέγχει το μηχανισμό χωρίς να είναι σε θέση να δημιουργήσει πολιτική δυναμική.

Αμφισβητείται από τον πρώην υπουργό, κ. Λε Φολ, ο οποίος θεωρεί ότι ο νέος ηγέτης καταδικάζει το κόμμα σε ακινησία, και από τον εκπρόσωπο της αριστερής πτέρυγας, κ. Μορέλ, ο οποίος επιχειρεί πολιτικά ανοίγματα στην κατεύθυνση του ηγέτη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κ. Μελανσόν.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα δυσκολεύεται να καταρτήσει τη λίστα των υποψηφίων για τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019 και ο κ. Μοσκοβισί προσφέρεται, στο παρασκήνιο, να ηγηθεί της προβληματικής λίστας.

Επιδίωξή του είναι να αξιοποιήσει την επιρροή της Γαλλίας και να αναδειχθεί σε επικεφαλής υποψήφιο των Ευρωσοσιαλιστών προκειμένου να διεκδικήσει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Επειδή οι Ευρωσοσιαλιστές και οι σύμμαχοί τους είναι σε φάση μεγάλης πολιτικής κάμψης, θα πρέπει να στηριχθεί υποχρεωτικά σε ψήφους των Πρασίνων και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για να επικρατήσει των άλλων υποψηφίων σε περίπτωση που επιδιωχθεί μια πολιτική συμμαχιών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ο κ. Μοσκοβισί προσπαθεί να μετατρέψει μία τριπλή πολιτική αδυναμία σε πολιτική ευκαιρία. Ο ίδιος δεν χαίρει της εμπιστοσύνης του προέδρου Μακρόν και δεν θα παραμείνει Γάλλος επίτροπος, το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα βουλιάζει και οι δυνάμεις των Ευρωσοσιαλιστών υποχωρούν. Σε αυτές τις συνθήκες προσφέρεται για την εφαρμογή ενός ριψοκίνδυνου πολιτικού σεναρίου.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι

Η αριστερή πτέρυγα των Γάλλων Σοσιαλιστών, η οποία εκφράζεται από τον κ. Μορέλ, προωθεί κάποιου είδους συνεργασία με τον ηγέτη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κ. Μελανσόν, ο οποίος πλησίασε το 20% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας το 2017.

Ο κ. Μελανσόν υποστηρίχθηκε τότε από τον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα όμως έχει μετατραπεί σε θανάσιμο αντίπαλό του. Ζητεί την αποπομπή του ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Αριστερά θεωρώντας την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Τσίπρα απόλυτη δυσφήμηση για την Αριστερά και στηρίζει στην Ελλάδα την προσπάθεια της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η πορεία προς τις ευρωεκλογές θα δώσει την ευκαιρία στον κ. Μελανσόν να καταγγείλει την υποκρισία, την ασυνέπεια και τον καιροσκοπισμό του κ. Τσίπρα, ο οποίος, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ήταν ο επικεφαλής υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στις ευρωεκλογές του 2014, γεγονός το οποίο του έδωσε πόντους στην Ελλάδα και διεθνώς.

Ενδιαφέρουσες είναι και οι κινήσεις του πρώην πρώτου γραμματέα του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές του 2017, κ. Αμόν. Αυτός συνεργάζεται στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. με τον κ. Βαρουφάκη και προσπαθεί να φτάσει σε ευρωεκλογική συμφωνία με τους Γάλλους Οικολόγους, οι οποίοι φαίνεται να κερδίζουν έδαφος εν όψει ευρωεκλογών.

 Γάμος απελπισίας…

Εχουμε, λοιπόν, από τη μία πλευρά, τον κ. Τσίπρα να παρακολουθεί ανήσυχος στελέχη του χώρου του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της γαλλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς να κινούνται εν όψει ευρωεκλογών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, με σοβαρή πιθανότητα να επικρατήσουν στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Αριστεράς οι δυνάμεις που θα επιμείνουν στην αποπομπή του ΣΥΡΙΖΑ από αυτήν.

Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον κ. Μοσκοβισί, έναν επίτροπο που θα σταματήσει υποχρεωτικά να είναι επίτροπος και βρίσκεται σε αγωνιώδη αναζήτηση πολιτικού ρόλου. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να του φανεί χρήσιμος γιατί δημιουργεί την εντύπωση μιας αριστερής «προίκας» για τον Ευρωσοσιαλιστή υποψήφιο, ενώ ο ίδιος ρίχνει πολιτικές γέφυρες μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ευρωσοσιαλιστικής ομάδας προτού δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς βγάλουν τον πολιτικό λογαριασμό σε ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα.

Ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντα του επιτρόπου Μοσκοβισί και αφορούν αποκλειστικά στο σύντροφο «Πιερ», που βρίσκεται σε αναζήτηση πολιτικού ρόλου. Γι’ αυτό καλά έκανε ο Μητσοτάκης και του υπενθύμισε με κόσμιο τρόπο τις υποχρεώσεις και τα όριά του.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας  

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]