Θυμίζουμε ότι ο βετεράνος ποδοσφαιριστής της Αγγλίας είχε πει ότι ποδόσφαιρο είναι το άθλημα στο οποίο 22 κυνηγούν μία μπάλα και στο τέλος κερδίζει η Γερμανία.
Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσαμε να πούμε ότι 28 κράτη καμώνονται ότι διαπραγματεύονται και στο τέλος αποφασίζει η Μέρκελ.
Δυστυχώς αυτό φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση του μεταναστευτικού ζητήματος. Η Γερμανίδα καγκελάριος αντιμετωπίζει σοβαρά πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό του κυβερνητικού της συνασπισμού. Οι Χριστιανοκοινωνιστές απειλούν να διαλύσουν την κυβέρνηση λόγω της έξαρσης του μεταναστευτικού προβλήματος. Έτσι η Μέρκελ με διαδικασίες εξπρές προχώρησε σε μία σειρά διμερών συμφωνιών με αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να απομακρυνθούν από τη Γερμανία χιλιάδες μετανάστες.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Το αντάλλαγμα που προσέφερε η καγκελάριος διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία διά του κ. Τσίπρα έσπευσε να δεχθεί τη διμερή συμφωνία, ήταν η εξάμηνη αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα 5 νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που πλήττονται από το μεταναστευτικό. Αθλια από μόνη της η συναλλαγή (να πάρουμε από τη Γερμανία μετανάστες με αντάλλαγμα ΦΠΑ), φθηνό και το τίμημα, μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Πονηρή και η μικρή παράταση των έξι μηνών με μήνυμα ότι «εάν πάρετε αρκετούς μετανάστες θα ελπίζετε και σε επέκταση της παράτασης».
Και όμως η Ελλάδα είχε ζητήσει πολλές φορές τη διατήρηση του χαμηλού ΦΠΑ στα 5 νησιά, καθώς δεν προκαλεί σοβαρό δημοσιονομικό βάρος. Η Νέα Δημοκρατία είχε καταθέσει τρεις φορές τροπολογία με αντίστοιχο αίτημα. Ολες οι σχετικές πρωτοβουλίες είχαν πέσει πάνω στην άρνηση της Κομισιόν και των δανειστών: «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται», η μόνιμη επωδός τους.
Και έρχεται η καγκελάριος Μέρκελ και μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας «λύνει» το ζήτημα σχεδιάζοντας τους όρους της διμερούς συμφωνίας. Ούτε δανειστές ρώτησε, ούτε το Eurogroup περίμενε. Μόνο που με τέτοιου είδους συναλλαγές που παραπέμπουν σε «αντίδωρα», μπορεί να κερδίζει προσωρινά η Γερμανία, αλλά, όπως θα έλεγε και ο Λίνεκερ, στο τέλος χάνει η Ευρώπη.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]