Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ήταν η περίοδος κατά την οποία η ευρωπαϊκή οικονομία δεχόταν την καταιγίδα της χρηματοπιστωτικής κρίσης που είχε ξεκινήσει από την κατάρρευση της κτηματαγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να σώσουν τις οικονομίες τους και κυρίως τις τράπεζες τους. Το έλλειμμα της Ελλάδας βρισκόταν σε ανοδική πορεία αλλά δεν ήμασταν οι μόνοι. Σύμφωνα με τα στοιχεία του κ. Παπαθανασίου, που ήταν ο τελευταίος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, χώρες που εφαρμόζουν «ορθόδοξη δημοσιονομική πολιτική» όπως η Ολλανδία ή η Γερμανία είχαν μεγαλύτερες αναλογικά αποκλίσεις στο έλλειμμα από την Ελλάδα.

Ο Κώστας Καραμανλής επιχείρησε να στήσει δημοσιονομικά φράγματα προχωρώντας στις πρώτες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο και ενημερώνοντας εγκαίρως (στις αρχές του 2009) τους πολιτικούς αρχηγούς για την κρισιμότητα των στιγμών. Απέναντί του είχε τον Γιώργο Παπανδρέου του «λεφτά υπάρχουν» και των πορειών στον Πειραιά για να μην ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΛΠ. Η εκλογική μάχη του 2009 ήταν άνιση και εδώ αρχίζουν τα περίεργα.

Η παρέα του Γιώργου Παπανδρέου επιχείρησε να εξοντώσει πολιτικά τον αντίπαλό του και με αιχμή το έλλειμμα να τον οδηγήσει στο Ειδικό Δικαστήριο. Μέσα σε 4 μήνες η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακύρωσε εισπρακτικά μέτρα όπως οι τακτοποιήσεις των αυθαιρέτων και ημιυπαίθριων, φούσκωσε τις δαπάνες με αυξήσεις στις συντάξεις του ΟΓΑ στέλνοντας το μήνυμα της ασύδοτης δημοσιονομικής διαχείρισης, προχωρούσε σε αθρόες πληρωμές που θα μπορούσαν να γίνουν σταδιακά και αναθεώρησε τους λογαριασμούς του ελλείμματος βάζοντας τις ζημιές πολλών ΔΕΚΟ στα κονδύλια που συγκρίνει η Κομισιόν. Το σκεπτικό τους ήταν να εμφανισθεί υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009 ώστε να διασυρθεί η Ν.Δ. και να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή και η μείωσή του το 2010.

Χειρότερο όλων όμως ότι η κυβέρνηση του ΓΑΠ διαλαλούσε παντού ότι το έλλειμμα της Ελλάδας είναι τεράστιο και η χώρα βρίσκεται υπό διάλυση. Θυμηθείτε τις τότε δηλώσεις Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου για την οικονομία, τη διαφθορά και τον Τιτανικό. Ενώ μαινόταν η δημοσιονομική καταιγίδα και όλες οι κυβερνήσεις «έκρυβαν» σε καταφύγια τα προβλήματά τους για να προστατεύσουν τις οικονομίες τους ο άφρων και ανεύθυνος Παπανδρέου έβγαζε τη χώρα στο «ξέφωτο» προσελκύοντας τις «καταιγίδες» των αγορών, που τελικώς ξέσπασαν στις πλάτες μας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για το έλλειμμα του 2009. Το έγκλημα ήταν πολιτικό και οι ψηφοφόροι έχουν αποδώσει ευθύνες στέλνοντας στο σπίτι τους βασικούς πρωταγωνιστές του όπως τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου. Η κεντρική ευθύνη ανήκει στην τότε κυβέρνηση και αυτό το έχει καταλογίσει ο λαός.

Όσο για την περίπτωση Γεωργίου, του επικεφαλής δηλαδή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, η υπόθεση του οποίου διερευνάται εκ νέου δικαστικώς, μοιάζει με δευτερεύουσα. Σαν να λέμε ότι για μία «ληστεία μετά φόνου» βασικοί υπαίτιοι δεν είναι οι δολοφόνοι ληστές αλλά ο «κλεπταποδόχος» που δεν εκτίμησε σωστά την αξία των κλοπιμαίων. Αλλού έγινε το δημοσιονομικό και πολιτικό έγκλημα και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Κώστας Καραμανλής.

Όσο για ορισμένους Συριζαίους, όπως ο κ. Νίκος Παππάς που δεν κρύβει την «αγωνία» του να μπει φως στην υπόθεση του 2009 η στάση τους μάς «συγκινεί» αλλά είναι υποκριτική. «Ενδιαφέρονται» για το 2009 αλλά πριν από 10 ημέρες ψήφισαν όχι στη σύσταση Εξεταστικής για να μάθουμε όλοι τι έγινε πέρυσι, στην πρόσφατη περίοδο Βαρουφάκη. Η προηγούμενη Εξεταστική του ΣΥΡΙΖΑ επί Ζωής Κωνσταντοπούλου για τα μνημόνια διαλύθηκε ησύχως χωρίς κανένα πόρισμα. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τον προηγούμενο μήνα στο Μέγαρο Μαξίμου τον «πάνσοφο» Γιώργο Παπανδρέου για να εξετάσουν από κοινού το θέμα της απλής αναλογικής.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον έχει ο εναγκαλισμός ορισμένων που αυτοαποκαλούνται «Καραμανλικοί» με τους Συριζαίους για να βρεθούν απέναντι, άραγε, σε ποιον κοινό εχθρό; Δεν καταλαβαίνουν ότι βάζουν «φίδια στον κόρφο τους» που όταν φτάσει η ώρα θα τους χτυπήσουν χωρίς έλεος; Εκτός εάν ζηλεύουν την τύχη των Κουβέληδων που τώρα παίζουν τάβλι σε κάποιο καφενείο, αναπολούν το πρόσφατο παρελθόν και εκλιπαρούν για καμιά θεσούλα στο Δημόσιο επειδή κάποτε «παραδόθηκαν» στην αγκαλιά του Τσίπρα. Για να σκίσουν μαζί τα μνημόνια, όπως κάποτε ο ΓΑΠ αναφωνούσε ότι «λεφτά υπάρχουν».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής  του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου που κυκλοφορεί