Γράφει ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης*

Λίγο καιρό αργότερα τον θυμήθηκα, όταν άκουγα εμβρόντητος τα εξής καταπληκτικά: Επί Χούντας λέει, φτιάχτηκε ένας τραπεζικός λογαριασμός στον οποίο θα συγκεντρωνόντουσαν χρήματα από τους τόκους των δόσεων που θα πλήρωναν οι κάθε είδους δανειολήπτες (είτε πήραν καταναλωτικό, είτε επιχειρηματικό, είτε ακόμα και στεγαστικό δάνειο). Τα λεφτά θα τα παρακρατούσαν και θα τα συγκέντρωναν οι τράπεζες και θα χρησιμοποιούνταν μέσω υπουργικών αποφάσεων για την ενίσχυση των εξαγωγικών επιχειρήσεων της Χώρας. Με την έναρξη της μεταπολιτευτικής περιόδου το 1975 αποφασίστηκε με νόμο να συνεχιστεί αυτή η πρακτική και μάλιστα για τον ίδιο σκοπό, την ενίσχυση δηλαδή των ελληνικών εξαγωγικών δραστηριοτήτων. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια μέχρι που το 1991, στο πλαίσιο της ενταξιακής μας πορείας προς τη νομισματική ένωση καταργήσαμε κάθε είδους κρατικές ενισχύσεις. Τότε λοιπόν, με απόφαση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος καταργήθηκε αυτή η εισφορά που πλήρωναν όλοι ανεξαιρέτως οι δανειολήπτες.

Από ότι αποδεικνύεται όμως, το εγχώριο πολιτικό και τραπεζικό σύστημα είχαν άλλη γνώμη. Έξι μήνες μετά από την απόφαση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τον Ιούνιο του 1992 (καλοκαιράκι με ξάστερες νύχτες, ιδανικές για νομοθέτηση στην Ελλάδα) περνάει ένας νόμος από τη Βουλή, ο οποίος νομιμοποιεί (με αντισυνταγματικό -κατά τη γνώμη μου- τρόπο) τη συνέχιση της παρακράτησης των χρημάτων των δανειοληπτών αλλάζοντας παράλληλα και τον αρχικό σκοπό της εν λόγω εισφοράς, δημιουργώντας έτσι ένα μαύρο ταμείο στη διάθεση της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης και μάλιστα εκτός του προϋπολογισμού! Οι δανειολήπτες συνέχισαν κανονικά και με το νόμο, χωρίς φυσικά όμως να το γνωρίζουν, να χρηματοδοτούν από το 1992 έως το 2014 το ελληνικό κράτος μέσω των τραπεζών και πιθανότατα μέρος των χρημάτων αυτών κατέληξαν να καλύπτουν κάποιες από τις ψηφοθηρικές ανάγκες των δύο κομμάτων, που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή του τόπου εκείνα τα χρόνια.

Και φτάνουμε 23 χρόνια μετά, στο καυτό καλοκαίρι του 2015, όπου πλέον μας παίρνουν χαμπάρι οι εταίροι και οι δανειστές. Καθώς όμως δεν θεωρούσαν πως έχουν δικαίωμα να παρέμβουν στην αποκάλυψη του πως φτάσαμε ως εκεί αλλά πιστεύανε πως δουλειά τους είναι το τί θα κάνουμε από εκεί και πέρα, μας υποχρέωσαν να αλλάξουμε τον Αύγουστο του 2015, τον σκοπό που θα χρησιμοποιούνται αυτά τα χρήματα και μας έβαλαν να νομοθετήσουμε πως αυτά τα λεφτά θα συνεχίσουν μεν να παρακρατούνται από τους τόκους των δανειοληπτών, θα συνεχίσουν να μπαίνουν στον ίδιο λογαριασμό αλλά πλέον θα παραμένουν εκεί ως μια “καβάτζα” για την περίπτωση που χρειαστούν για την ανακούφιση τυχόν θυμάτων μελλοντικών τρομοκρατικών ενεργειών..!

Αυτή την ιστορία την άκουσα για πρώτη φορά πριν από σχεδόν δύο χρόνια. Από τότε έχω κάνει πράγματα που δεν πίστευα ποτέ ότι θα αναγκαζόμουν ή ακόμα και πως είμαι ικανός να κάνω για να πάρω απαντήσεις. Η αλήθεια είναι πως βρήκα ισχυρή αντίσταση στην προσπάθεια μου να ανακαλύψω σε τί βαθμό αληθεύει αυτή η ιστορία. Το σίγουρο είναι πως ακόμα και τώρα που μιλάμε οι Έλληνες δανειολήπτες συνεχίζουν κάθε φορά που πληρώνουν τη δόση τους, να συνεισφέρουν σε έναν “λογαριασμό-καβάτζα” (λόγια του ίδιου του κυρίου Τσακαλώτου), έναν λογαριασμό εκτός τακτικού προϋπολογισμού, τον οποίο διαχειρίζεται αποκλειστικά με αποφάσεις του ο υπουργός Οικονομικών με σκοπό την ανακούφιση θυμάτων από τρομοκρατικές ενέργειες, πυρόπληκτων και πλημμυροπαθών.

Σύμφωνα με τα λιγοστά στοιχεία που κατάφερα να συγκεντρώσω (χάρη κυρίως στις άοκνες προσπάθειες των συνεργατών μου, τους οποίους ευχαριστώ και δημοσίως) αυτός ο λογαριασμός-καβάτζα θα πρέπει να έχει σήμερα υπόλοιπο κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Αποκορύφωμα των προσπαθειών μου και ταυτόχρονα κορυφαία στιγμή προσωπικής μου απελπισίας και αγανάχτησης υπήρξε η απάντηση που μου έδωσε πρόσφατα ο κύριος Τσακαλώτος, την περασμένη Δευτέρα 26 Μαρτίου, όταν τον ρώτησα το εξής απλό: “Πόσα λεφτά έχει μέσα αυτή τη στιγμή ο συγκεκριμένος λογαριασμός; Ποιό είναι το ακριβές του υπόλοιπο;”

Ο υπουργός Οικονομικών της Χώρας μου απάντησε, πως… είναι δύσκολο να μου απαντήσει! Τον ρώταγα που βρίσκονται ή που φαγώθηκαν ΕΝΝΕΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ και εκείνος, ενώ κόβουμε συντάξεις και επιδόματα για 100 εκατομμύρια, μου απάντησε αυτολεξεί τα εξής:

“Κύριε συνάδελφε νόμιζα ότι το εξήγησα, ότι ακριβώς επειδή είναι ένας λογαριασμός, που είναι μέσα σε έναν μεγαλύτερο, είναι δύσκολο αυτό που ζητάτε να σας το δώσω με αριθμούς. Δεν είναι δηλαδή ένας μόνος λογαριασμός από μόνος του, είναι ένας υπολογαριασμός στο μεγάλο λογαριασμό, που μπαίνουν μέσα και τα δάνεια και τα χρήματα που θα πάρουμε από το ESM, που μπαίνουν μέσα τα χρήματα, που μαζεύουμε από τις εξόδους στις αγορές. Αν δεν το καταλάβατε αυτή είναι η απάντηση μου. (…) Και τέλος, όπως σας έχω εξηγήσει, σας έχω δώσει τα στοιχεία για τις ροές αλλά επειδή το απόθεμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί -μέσα από αυτά που σας καταθέτω- αλλού, δεν είναι εύκολο να σας δώσω το απόθεμα. Σας δίνω τη ροή κάθε χρόνο, πόσο είναι και πόσο ξοδεύεται για τα σημαντικά. Δε νομίζω ότι πηγαίνουν σε λάθος μέρος αυτά τα λεφτά αλλά είμαι στην διάθεση σας για να το συζητήσουμε.”

Δια του λόγου το αληθές δείτε εδώ τον διάλογο που είχαμε στην αίθουσα της Ολομέλειας:

https://www.youtube.com/watch?v=AwT4UxK_BxI&feature=youtu.be

Και είχε σχεδόν δύο μήνες χρόνο να ετοιμάσει την απάντηση του…

Αγωνίζομαι δυόμιση χρόνια τώρα και θα συνεχίσω, για όσο καιρό συνεχίζουν να με εμπιστεύονται οι συμπολίτες μου της Θεσσαλονίκης, με σκοπό να αποτρέψω -όπου, όπως και όσο μπορώ- αυτή τη λεηλασία που υφίστανται οι Έλληνες. Όσο περνάει από το χέρι μου, κάποιοι θα λογοδοτήσουν και για το πού πήγαν τα λεφτά μέχρι το 2015 και για το πού συνεχίζουν να πηγαίνουν τα λεφτά από το 2015.

Σχετικά με τον τίτλο του άρθρου για να εξηγήσω την επιλογή μου θα χρειαστεί να σας παραπέμψω στο μοναδικό χιούμορ του Στάθη Ψάλτη. Βοήθεια χρειάζομαι σίγουρα. Και εγώ και οι συνεργάτες μου, με τους οποίους μάλιστα συχνά αστειευόμαστε και για το είδος της βοήθειας αυτής, αυτοσαρκαζόμενοι. Δεν είμαι σίγουρος όμως πως φωνάζοντας την αλήθεια θα έρθει κανείς να βοηθήσει…

*Ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με την Ένωση Κεντρώων

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]