Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Αρχικά το προσπάθησαν με το Σκοπιανό. Κάποιοι «πονηροί», που κάποτε βρέθηκαν περαστικοί και με το αζημίωτο, από την κεντροδεξιά παράταξη, εισηγήθηκαν στην παρέα του Τσίπρα να αναβιώσει την κόντρα «μητσοτακικών και σαμαρικών», ρίχνοντας στην αρένα το εθνικό ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.

Αντί να διασπάσουν τη Ν.Δ., στο Μαξίμου εισέπραξαν δύο μαζικά συλλαλητήρια και διαπίστωσαν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο δεν διασπάστηκε, αλλά βγήκε κερδισμένο αναδεικνύοντας την εθνική θέση ότι καμία συζήτηση για το όνομα δεν μπορεί να ξεκινήσει εάν πρώτα οι Σκοπιανοί δεν αλλάξουν το Σύνταγμά τους, που περιέχει τις γνωστές αλυτρωτικές θέσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι η υπόθεση Νοβάρτις ξεκίνησε μετά την επίσκεψη Τζανακόπουλου στον Αρειο Πάγο, την επομένη του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου στην πλατεία Συντάγματος.

Στο στόχαστρο έβαλαν 10 πολιτικούς και οι κυβερνητικοί έχουν ήδη βγάλει την ετυμηγορία τους: «Ενοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου».Το μόνο βέβαιο είναι ότι στο Μαξίμου δεν ενδιαφέρονται για την ουσία της υπόθεσης. Εάν πράγματι ήθελαν να διερευνήσουν το σκάνδαλο της Νοβάρτις δεν θα μετέτρεπαν σε κωμωδία τις εργασίες της Προκαταρκτικής Επιτροπής. Παρεμπιπτόντως, η χθεσινή πρόταση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να κληθούν στην Επιτροπή οι 10 εγκαλούμενοι για να διατυπώσουν την άποψή τους εάν η Προκαταρκτική έχει αρμοδιότητες ή μη της διερεύνησης της υπόθεσης, αποτελεί μία από τις γραφικότερες κοινοβουλευτικές αποφάσεις της Μεταπολίτευσης.

Επίσης, εάν ο κ. Τσίπρας ενδιαφερόταν για την κάθαρση στο χώρο του φαρμάκου δεν θα πολεμούσε τη μείωση της δαπάνης επί κυβέρνησης Σαμαρά τόσο σκληρά, συμπλέοντας με τα συμφέροντα των πολυεθνικών ομίλων.

Ομως είπαμε, το μόνο που απασχολεί τους ανθρώπους του Μαξίμου είναι να πλήξουν τη Ν.Δ. Δεν θα καταφέρουν τίποτε. Αντιθέτως, όσο χτυπούν την ηγεσία του κόμματος και όσο οι Τζανακόπουλοι σημαδεύουν τον αντιπρόεδρο Αδωνι Γεωργιάδη, μάλλον συσπειρώνουν τη βάση της Ν.Δ., που έχει δώσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη μία βασική εντολή: Να διώξει τη χειρότερη και εμπαθέστερη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Και σε αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανείς.

Ας προσέξουμε την υπόθεση Σαρκοζί

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η είδηση για τη σύλληψη του πρώην Γάλλου προέδρου, Νικολά Σαρκοζί, στο πλαίσιο ερευνών των Αρχών για πιθανή χρηματοδότηση της προεκλογικής καμπάνιας του 2007 από το καθεστώς της Λιβύης.

Οι έρευνες ξεκίνησαν το 2012, μετά τη δημοσιοποίηση ενός σημειώματος που αποδίδεται στον Μούσα Κουσά, πρώην επικεφαλής των υπηρεσιών εξωτερικών πληροφοριών της Λιβύης. Στο πλαίσιο της υπόθεσης αυτής, κατηγορίες για πλαστογραφία, χρήση πλαστών και ξέπλυμα φορολογικής απάτης από οργανωμένη συμμορία έχουν απαγγελθεί σε βάρος του πρώην γενικού γραμματέα του προεδρικού μεγάρου των Ηλυσίων, Κλοντ Γκεάν.

Οι ανακριτές θέτουν ερωτήματα για μεταφορά ποσού ύψους 500.000 ευρώ που φέρεται να έγινε προς τον Γκεάν τον Μάρτιο 2008, προερχόμενη από μια εταιρία ενός δικηγόρου της Μαλαισίας.

Ο ίδιος υποστήριξε πως πρόκειται για το αντίτιμο από την πώληση δύο πινάκων ζωγραφικής. Επίσης, τον Νοέμβριο του 2016 ο Γαλλολιβανέζος μεσάζων, Ζιάντ Τακιεντίν, δήλωσε πως από τον Νοέμβριο του 2006 μέχρι τις αρχές του 2007 είχε παραδώσει στον Νικολά Σαρκοζί, τότε υπουργό Εσωτερικών, και στο διευθυντή του γραφείου του, τον Κλοντ Γκεάν, τρεις βαλίτσες που περιείχαν 5 εκατ. ευρώ, προερχόμενα από το καθεστώς του Καντάφι. Ο Σαρκοζί και ο Γκεάν το διέψευσαν κατηγορηματικά.

Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί αφορά κατηγορία χρηματισμού πολιτικού από ξένο κράτος.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]