Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Εχουμε εξοικειωθεί πια στην Ελλάδα με καθυστερήσεις χρόνων, ακόμα και δεκαετιών, μέχρι να κλείσει οριστικά ο δικαστικός κύκλος μιας υπόθεσης. Είτε πρόκειται για ποινικές ή για αστικές υποθέσεις είτε για περιπτώσεις μεταξύ ιδιωτών είτε για διαμάχες με το Δημόσιο, ακόμα και αν πρόκειται για πολύκροτα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα, οι ρυθμοί δεν αλλάζουν. Αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αλλάζουν οι δικαστές, αλλάζουν οι εμπλεκόμενοι και οι συγκυρίες, όχι όμως το πρόβλημα. Ετσι καταλήγει εξίσου συνηθισμένο να καταδικάζεται η χώρα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης, αφού φτάνει στα όρια της αρνησιδικίας.

Θυμάστε την υπόθεση του Χρηματιστηρίου με τις μετοχές-φούσκα από το μακρινό 1999; Τον Μάρτιο του 2019 συμπληρώνεται 20ετία από την τέλεση των αξιόποινων πράξεων και μόλις πριν από λίγες ημέρες είχαμε μια ακόμα έφεση που «επιστρέφει» στο εδώλιο τα 36 πρόσωπα. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε άλλες δίκες που ξεκίνησαν πριν από χρόνια και θα συνεχίζονται για πολλούς μήνες ακόμα, όπως είναι της Siemens ή της Χρυσής Αυγής, που ξεκίνησε το 2015 και θα είναι μεγάλη επιτυχία αν ολοκληρωθεί στο τέλος του 2018.

Πέρα από τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα που περιμένουν τη δικαστική κάθαρση, στην αναμονή βρίσκονται και χιλιάδες ιδιώτες. Για την ακρίβεια, βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια ιδιότυπη ομηρία που κρατά στη φυλακή τις περιουσίες τους. Αναφερόμαστε στις πολυετείς πολεοδομικές δεσμεύσεις ακινήτων από δήμους, που ούτε τους κοινόχρηστους χώρους για τους οποίους υποτίθεται δέσμευσαν τα ακίνητα, φτιάχνουν ούτε αποζημιώνουν τους ιδιοκτήτες ούτε προχωρούν στην άρση της δέσμευσης ακόμα και όταν έχουν εκδοθεί τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.

Οπως μάλιστα εύστοχα και ολίγον μακάβρια είχε επισημάνει η ΠΟΜΙΔΑ, οι αλλεπάλληλες καταχρηστικές επαναδεσμεύσεις διαρκούν περισσότερο και από τη διάρκεια του ανθρώπινου βίου! Είναι χαρακτηριστικό ότι ιδιοκτήτες ακινήτου στα Χανιά της Κρήτης αναγκάστηκαν να προσφύγουν στον Συνήγορο του Πολίτη επειδή η περιουσία τους ήταν δεσμευμένη λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Το ενδιαφέρον είναι ότι η προσφυγή έγινε το 2014 και η δέσμευση είχε γίνει το… 1946!

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]