Γράφει ο Χρήστος Η. Χαλαζιάς

Είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε σ’ ένα μεταβατικό στάδιο. Απορρίπτουμε παλιές ιδέες, οι αξίες καταρρέουν και ένα νέο κοινωνικό καθεστώς, ρευστό και θολό, είναι αυτό που επιβάλλεται καθημερινά. Στην αναζήτηση του νέου προσώπου της ελληνικής κοινωνίας οι αλλαγές γίνονται απότομα και μερικές φορές βίαια και αντιφατικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αντιδράσεις που είχε μια ομάδα για το ποδόσφαιρο και ξαφνικά έγιναν ακτιβιστές για την προστασία των αδέσποτων κατοικίδιων ζώων.

Η αναίτια βία που ασκείται από ομάδες νέων είναι θέμα που σταδιακά παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα μήνυμα για τη ζωή του μέλλοντος. Τα μέσα ενημέρωσης, κυρίως τα ηλεκτρονικά, όλο και πιο τακτικά παρουσιάζουν τη βία – εγκληματικότητα. Πρόσφατα παρουσίαζαν με κάθε λεπτομέρεια τη «δολοφονία» ενός οκτάμηνου μωρού ή τους πρόσφατους βανδαλισμούς στην Πατησίων από άτομα που έσπαγαν βιτρίνες ως τον καινούργιο τρόπο έκφρασης των νέων στην κοινωνία που δημιουργείται από το πολιτικό σύστημα ή είναι η νέα κοινωνική πραγματικότητα.

Η σημερινή βία είναι γέννημα της μεταβατικής περιόδου από τη μεταβιομηχανική εποχή στη μικροηλεκτρονική εποχή των απρόσωπων κοινωνιών, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μη βρίσκει κοινωνικά στηρίγματα με τη σημερινή απαξίωση των αξιών και θεσμών. Ο κλονισμός του θεσμού της οικογένειας, της παιδείας, που έχει μεταβληθεί σε παρωδία παιδείας, ή η αλλαγή της κοινωνικής αξίας του ανθρώπου να μετρά από την κοινωνική θέση και όχι η προσωπικότητά του. Από την άλλη πλευρά έχουμε την ανασφάλεια της νεολαίας για το μέλλον, την ανεργία και μια γενικότερη απειλή της ειρήνης και επομένως κοινωνικών και εθνικών αναταραχών. Αυτή η κατάσταση προκαλεί μια διαταραχή της προσωπικότητας των νέων, που τους κάνει να αντιδρούν βίαια. Επίσης στη χώρας μας έχουμε δημιουργήσει συνθήκες που διευκολύνουν την ανάπτυξη της βίας, αυτή την ώρα που ζουν μια αμφισβήτηση για καθετί που είναι ιεραρχημένο, είτε αυτό είναι οι αξίες είτε οι θεσμοί.

Με αυτή τη νοοτροπία καλλιεργήθηκε ένας λαϊκισμός και μια οχλοκρατία στο όνομα του λαού. Ποιου λαού; Ο λαός διαμορφώνεται, με οράματα και ιδέες, που γεννιούνται μέσα από την πολιτική ιστορική ταυτότητα. Στη χώρα μας συμβαίνει το αντίθετο, παραχαράσσουμε την πολιτιστική-ιστορική ταυτότητά μας, απαξιώνουμε τους θεσμούς, καταργούμε τις ιδέες στο όνομα του καταναλωτισμού και του μιμητισμού και δεν μένει τίποτα άλλο από το να μιλάμε για το λαϊκισμό, εξαφανίζοντας την ανθρωπιστική παιδεία, το νόμιμο το ονομάζουμε νομότυπο και την ηθική την αντικαθιστούμε με την τεχνοκρατική άποψη. Αυτός ο λαϊκισμός έχει αναπτυχθεί παντού, στην καθημερινότητά μας, στην παιδεία, στη λογοτεχνία, στο τραγούδι, στην αρθρογραφία κ.α. Παράλληλα καλλιεργείται ένα μίσος μεταξύ κοινωνικών τάξεων και πολιτικών ομάδων. Σήμερα δεν συζητούμε μεταξύ μας ιδεολογικά – πολιτικά αλλά βριζόμαστε. Με μια απλή παρακολούθηση συνεδρίασης της Βουλής θα διαπιστώσουμε το πολιτικό επίπεδο των εκπροσώπων μας.

Η λύση στις βίαιες αντιδράσεις, κυρίως των νέων, είναι να τηρήσουμε τους νόμους και τις αξίες. Να καταλάβουμε ότι το πανεπιστημιακό άσυλο είναι για τη διακίνηση των ιδεών και όχι για λαθρεμπόρους και εμπόρους ναρκωτικών, ότι οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν μπορούν να μην εφαρμόζονται χάριν των απαιτήσεων των ξένων δανειστών μας, το Σύνταγμα της χώρας δεν μπορεί να καταργείται για χάρη των δήθεν εταίρων μας. Είναι αναγκαίο να αποκαταστήσουμε το θεσμό της οικογένειας, να εξασφαλίσουμε τη δυνατότητα εργασίας με μέλλον και όχι με τη δουλική απασχόληση για τους νέους, να σταματήσει να καλλιεργείται το φαινόμενο της βίας και της εγκληματικότητας από ορισμένα μέσα ενημέρωσης.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]