Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΣΕ κάθε τομέα της επιχειρηματικής ζωής υπάρχει παραβατικότητα. Πάντοτε υπάρχουν αρκετοί που δεν τηρούν τους κανόνες και τους νόμους. Είναι παράλογο, όμως, να… τσουβαλιάζονται όλοι με έναν ξεκάθαρα αφοριστικό τρόπο και να τιμωρούνται με λουκέτο. Ιδιαίτερα την ίδια ώρα που το κράτος δεν μπορεί να βάλει «λουκέτο» είτε σε ομάδες αντιεξουσιαστών που σπάνε και καίνε ό,τι γουστάρουν είτε σε ακροδεξιά τάγματα εφόδου με δολοφονικά ένστικτα.

ΤΟ να μπαίνει λουκέτο σε έναν ολόκληρο κλάδο οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητας οδηγεί σε δύο και μόνο πιθανά σενάρια.

ΤΟ πρώτο σενάριο αποδεικνύει αποτυχία. Οι Αρχές, το κράτος, η κυβέρνηση ομολογούν την αδυναμία να διαχειριστούν οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση δημιουργεί κρίση. Και έτσι λουκετάρουν τα πάντα. Σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για την επικράτηση του παραλογισμού. Και σε μια φυσιολογική χώρα θα έπρεπε όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης να παραιτηθούν, απλά γιατί δεν έχουν την ικανότητα ή τη βούληση να επιτελέσουν το καθήκον τους.

ΤΟ δεύτερο σενάριο είναι ακόμα πιο σοκαριστικό. Οι Αρχές, το κράτος, η κυβέρνηση, για να αποφύγουν να επιβάλουν δικαιοσύνη, ώστε οι παραβάτες να υποστούν τις συνέπειες, κάνουν διαμοιρασμό ευθυνών στους πάντες. Και όταν τους παίρνει όλους η μπάλα, δίνεται η ευκαιρία στον υπαίτιο να κρυφτεί.

ΤΟ λουκέτο, λοιπόν, δεν δίνει διέξοδο. Αντιθέτως φέρνει αδιέξοδο. Η μοναδική λύση σε ένα φυσιολογικό κράτος είναι όχι τόσο η δημιουργία αυστηρής νομοθεσίας όσο η αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας. Η εφαρμογή των κανόνων. Ο Σαββίδης και η ομάδα πρέπει να υποστούν, δίχως δεύτερες σκέψεις, υπόγειες συνεννοήσεις και μεταμεσονύχτιες δικαστικές αποφάσεις ό,τι προβλέπει ο νόμος. Το ίδιο θα πρέπει να υποστούν και ο Μαρινάκης, ο Μελισσανίδης, ο Αλαφούζος ή οποιοσδήποτε άλλος ποδοσφαιρικός παράγοντας, όπως και οι ομάδες τους, αν υπάρξει το οποιοδήποτε παράπτωμα. Δικαιοσύνη χωρίς εκπτώσεις.

ΕΤΣΙ θα καθαρίσει ο βρόμικος χώρος του ποδοσφαίρου και όχι με το λουκέτο. Αρκεί να σκεφτούμε κάτι που το βλέπουμε μπροστά μας. Οταν οποιαδήποτε ελληνική ομάδα παίζει ευρωπαϊκό αγώνα οι οπαδοί και οι παράγοντες θυμίζουν «κυρίες» που παρακολουθούν όπερα. Αντιθέτως, στις εγχώριες διοργανώσεις οι οπαδοί δημιουργούν ομίχλη με καπνογόνα, πετούν στο γήπεδο ό,τι θέλουν, σπάνε καθίσματα, ανάβουν φωτιές, ενώ παράγοντες μπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο, στα αποδυτήρια των διαιτητών και απειλούν όποιον θέλουν. Η εξήγηση είναι απλή. Η UEFA ρίχνει «καμπάνες», ενώ η ελληνική αθλητική Δικαιοσύνη «χαϊδεύει» λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις πολιτικο-επιχειρηματικές ισορροπίες. Η λύση είναι μία: «Είναι η δικαιοσύνη, ανόητε!». Το λουκέτο θολώνει τα νερά. Το ερώτημα, όμως, είναι αν η κυβέρνηση μπορεί ή θέλει να τηρούνται οι κανόνες…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]