Γράφει ο Πάνος Αμυράς

ΙΔΙΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ της κρίσης η οικονομία έχει τον πρώτο λόγο σε όλα. Ακόμη και όταν το 2014 είχαν φανεί τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπόρεσε να κερδίσει όταν απέναντί της ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ. υπόσχονταν κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, σεισάχθεια στα τραπεζικά χρέη και άλλα παραμύθια που είχαν στόχο την τσέπη και την ψήφο των πολιτών. Ο κ. Τσίπρας για το λόγο αυτό επιχείρησε από το Πεκίνο να δώσει ενέσεις αισιοδοξίας δηλώνοντας ότι η κατάσταση στη χώρα είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με πέρυσι και ότι με το πέρας της αξιολόγησης η οικονομία μπαίνει σε ένα νέο δρόμο.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι διαφορετική. Με το κλείσιμο της αξιολόγησης αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Αυτά δηλαδή που είχε σχεδιάσει ο κ. Βαρουφάκης κατ’ εντολήν του Τσίπρα με την εθνικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, τα τανκς στους δρόμους και τα υπόλοιπα κομμάτια του πραξικοπήματος της Αριστεράς. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως η οικονομία μπαίνει σε καλύτερο δρόμο.

Ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ κλότσησε τη μεγάλη ευκαιρία του 2015 όταν η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε ανάπτυξη, η διεθνής συγκυρία ήταν ευνοϊκή και τα κεφάλαια έψαχναν επενδυτικές ευκαιρίες για να τοποθετηθούν. Τότε ο πρωθυπουργός ασχολείτο με τα παιχνίδια ρήξης του Βαρουφάκη ή με το πώς θα κρατηθεί στην εξουσία μέσω δημοψηφίσματος και εκλογών με ψεύτικες υποσχέσεις.

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ δεν έγινε μάθημα για τον κ. Τσίπρα, που και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου διαπραγματευόταν επί μήνες για να υπογράψει το βαρύ Μνημόνιο με όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, όπως ήταν η καθιέρωση του αυτόματου «κόφτη» ή η δημιουργία του υπερταμείου στο οποίο καθοριστικό ρόλο θα έχουν οι «ξένες δυνάμεις».

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ αργά για δάκρυα. Οι μηχανές της οικονομίας δεν μπαίνουν μπροστά με το πάτημα ενός κουμπιού. Ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι το πολιτικό του μέλλον συναρτάται άμεσα με τις εξελίξεις στην οικονομία τους επόμενους μήνες και τα μηνύματα δεν είναι καθόλου καλά.

Η ΥΦΕΣΗ από 0,2%-0,3% που υπολόγιζαν η κυβέρνηση και η Κομισιόν μπορεί να ξεπεράσει το 1% σύμφωνα με την πρόσφατη εκτίμηση του ΙΟΒΕ. Ο τουρισμός στο πρώτο τρίμηνο του έτους υποχώρησε κατά 6%, οι εξαγωγές στο πεντάμηνο κατά 15%, οι επενδύσεις έχουν παγώσει, ενώ οι ελπίδες για καλύτερο κλίμα στο δεύτερο εξάμηνο έχουν ελαχιστοποιηθεί. Η διεθνής συγκυρία δεν είναι πλέον ευνοϊκή. Το Brexit έχει στρέψει τους επενδυτές στα ασφαλή καταφύγια των γερμανικών και αμερικανικών ομολόγων, η Ιταλία βρίσκεται μπροστά σε μια ισχυρή τραπεζική κρίση και το μεταναστευτικό έχει γιγαντώσει τον εθνικισμό και τον ευρωσκεπτικισμό στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ στην Ιταλία θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για το Σύνταγμα και εάν ο Ρέντσι δεν πάρει το αποτέλεσμα που θέλει θα παραιτηθεί, μετά και την ήττα που υπέστη στις δημοτικές εκλογές.
Σε περιόδους κρίσης τα επιτόκια ανεβαίνουν, οι επενδύσεις λιγοστεύουν και συνήθως την πληρώνουν οι πιο αδύναμοι. Γι’ αυτό ο κ. Τσίπρας τρέχει να προλάβει το τρένο της ανάπτυξης, το οποίο όμως έχασε πέρυσι παίζοντας με τις τράπεζες και το δημοψήφισμα.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ θα προσδιορίσει και την αντοχή της κυβέρνησης. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. θα ψηφίσουν ξανά όλα τα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης όμως αυτό δεν θα είναι αρκετό για να τους κρατήσει στην εξουσία. Εάν δεν έρθουν επενδύσεις, ο κ. Τσίπρας θα καταλάβει καλά τι εννοούσε ο Κλίντον.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου