Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οταν μελοποιούσε Ρίτσο και Ελύτη, όταν φυλακιζόταν από τη χούντα, όταν αποφάσιζε να συνεργαστεί ως βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν αποχαιρετούσε το φίλο του Φιντέλ ή όταν πέρσι υπερασπιζόταν τον Στάλιν και τα ’βαζε με την αντικομμουνιστική υστερία. Πώς να οριοθετήσεις ένα τέτοιο μέγεθος; Πώς να στριμώξεις τόση Ιστορία σε μια Κυριακή;

Ο εθνικός μας Μίκης υπήρξε πολλά και είναι ακόμα. Ισως περισσότερα από όσα μπορούμε να αντέξουμε. Η παρουσία του στο συλλαλητήριο του Συντάγματος για το Μακεδονικό είχε στοχοποιηθεί πριν ακόμα ανέβει στην εξέδρα. Ο,τι και αν έλεγε, είναι βέβαιο ότι θα περνούσε από την τρομερή κρίση των σύγχρονων ιεροεξεταστών. Πόσω μάλλον όταν αυτά που είπε ξεπέρασαν τις κόκκινες γραμμές κάποιων. Είναι άραγε ο αριστερόστροφος φασισμός η χειρότερη μορφή του φασισμού όπως υποστήριξε; Πολλοί μπορεί να μη συμφωνούν, ανάμεσά τους και η γράφουσα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούνται κάποιοι στο όνομα της αριστερόστροφης Δημοκρατίας τους να χαρίζουν τον Μίκη στον Κασιδιάρη. Διότι αυτό κάνουν, όταν επικαλούνται τα λόγια βουλευτή της Χρυσής Αυγής για να αμαυρώσουν το όνομα, την ιστορία, την πορεία και την προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη.

Βέβαια, όσοι σοκαρίστηκαν από την παρουσία του μουσικοσυνθέτη στο συλλαλητήριο, ισχυριζόμενοι πως νομιμοποίησε τους εθνικιστές και τους φασίστες, διαγράφοντας από το οπτικό τους πεδίο τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που συμμετείχαν, μάλλον έχουν επιλεκτικές ευαισθησίες. Διότι δεν είχαν σοκαριστεί όταν και με τις ψήφους της Χ.Α. οδηγήθηκε η χώρα στις πρόωρες εκλογές. Δεν είχαν σοκαριστεί ούτε όταν κορυφαίος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «σύγκλιση» και «προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας». Ισως επειδή πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που εξαγνίζει αμαρτωλούς και πεπλανημένους. Μόνο που ο Μίκης Θεοδωράκης ούτε εξάγνισε ούτε συμπορεύτηκε με κανέναν. Αλλά αν σήμερα μπορούμε να μιλάμε για ένα μαζικό συλλαλητήριο στο οποίο δεν κυριάρχησαν οι εθνικιστικές φωνές και το οποίο δεν μπόρεσε να καπηλευτεί η Χ.Α., το χρωστάμε στην παρουσία του Μίκη.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]