Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Είναι ξεκάθαρο πως για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν μείνει και πολλά φιλολαϊκά σχοινιά για να κρατηθεί και να μην βουλιάξει στον… «εξοντωτικότερο» μνημονιακό βούρκο στον οποίο ο ίδιος έπεσε. Με τους φόρους να πηγαινοέρχονται (βασικά μόνο να έρχονται), στην Κουμουνδούρου και στο Μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν πως θα σώσουν τα τομάρια τους με το ανακάτεμα που κάνουν στην τράπουλα του εκλογικού νόμου και στις τηλεοπτικές άδειες.

Ο Κώστας ο Μπάρκας του ΣΥΡΙΖΑ αποτύπωσε ξεκάθαρα την παραπάνω προσπάθεια μιλώντας στον ΣΚΑΪ όπου και είπε πως ο εκλογικός τους νόμος είναι αίτημα του λαού. Ναι όλοι οι Έλληνες από το Καστελλόριζο μέχρι την Φλώρινα σε όποια σειρά κι αν στηθούν αυτό συζητάνε, να αλλάξει επιτέλους ο εκλογικός νόμος να αλλάξει επιτέλους και η ζωή τους!

Περιστατικά σαν και το παραπάνω προκαλούν γέλωτα, είναι όμως ενδεικτικά της κυβερνητικής σκέψης. Υπάρχουν όμως κι άλλες περιπτώσεις οι οποίες αναδεικνύουν μεν το εύρος και το βάθος των ιδεών που αιωρούνται στο Μέγαρο Μαξίμου προκαλούν όμως τρόμο. Σε αυτές ανήκουν οι συντονισμένες ομοβροντίες των κυβερνητικών στελεχών ενάντια στον Τύπο και τους δημοσιογράφους.

Μετά τις γραβάτες, μετά τους αγρότες, μετά το ΕΚΑΣ των συνταξιούχων που είναι ελεημοσύνη, την επιχειρηματικότητα, τους ελεύθερους επαγγελματίες, την Δικαιοσύνη και πολλές άλλες κοινωνικές ομάδες, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει πογκρόμ ενάντια στον Τύπο. Ένα πογκρόμ το οποίο με τον μανδύα του κοινοβουλευτισμού καταλύει σταδιακά ελευθερίες και δικαιώματα που μέχρι πρότινος θεωρούνταν κεκτημένα-δεδομένα.

Η ελληνική δημοσιογραφία είχε και έχει προβλήματα και πάνω σε αυτά πατάει ο ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει την δήθεν αντισυστημική του ρητορική. Αυτά όταν τα κάνεις και είσαι στην αντιπολίτευση είναι αναμενόμενα. That’s politics. Όταν τα κάνει όμως από την θέση των υπουργικών εδράνων, φλερτάρεις με τον διχασμό.

Γιατί διχαστικός είσαι όταν επιτίθεσαι συνεχώς σε κοινωνικές ομάδες για να δικαιολογήσεις στις μάζες την ιδεοληπτική και αντιδημοκρατική σου δράση. Για να τους κάνεις να ξεχάσουν τις φοροκαταιγίδες, τα σκάνδαλα, τα λεφτά που έχεις στο εξωτερικό, το παρασκήνιο της προετοιμασίας της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, τα Νομισματοκοπεία και πάει λέγοντας…

Γιατί διχαστικός είσαι όταν χωρίζεις την χώρα στα δύο με το αχρηστότερο, το πιο ανώφελο, το πιο ανούσιο δημοψήφισμα στην ιστορία της χώρας.

Γιατί διχαστικός είσαι όταν στρέφεις την μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης κατηγορώντας την πως αυτή έφερε την χώρα εδώ.

Εντάξει, γνωρίζουμε πως το DNA της ελληνικής Αριστεράς που εμποδίζει την συνεννόηση και την ομόνοια μεταξύ συνομιλητών, συμπολιτών και κάθε είδους συν- είναι ακατανίκητο, αλλά δεν χρειάζεται να το μπολιάζετε στο σύνολο του ελληνικού λαού.

Και με τον κυνισμό τι κάνουμε; Τι εννοούμε; Μα φυσικά την υπεροψία με την οποία αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πράξεών τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Με την αναδιάταξη του τηλεοπτικού τοπίου -για το οποίο η Ελλάδα εγκαλείται επειδή παραβαίνει κοινοτικές αρχές- μένουν εκατοντάδες δημοσιογράφοι, τεχνικοί και κάθε άλλου είδους επαγγελματίες του χώρου δίχως δουλειά. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα όπως φάνηκε και από την απίστευτη δήλωση του Χρήστου Σπίρτζη ο οποίος μιλώντας -πού αλλού- στην ΕΡΤ δήλωσε: «ας πούμε ότι ένας σταθμός κλείνει… Θα ανοίξει κάποιος άλλος».

Τι άλλο να περιμένεις από ένα κόμμα που στελέχη του, συναντούν δημοσιογράφους στην Βουλή και τους λένε: «Τι έγινε, ακόμα ανοιχτά είστε εσείς;».

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης, είναι Διευθυντής του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ με