Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος, ευρωβουλευτής της ΝΔ

Η μέθοδος Τσίπρα

Ξαφνικά ο κ. Τσίπρας βρήκε ένα «παράθυρο» ευκαιρίας στο Σκοπιανό και δημιούργησε σκόπιμα την εντύπωση ότι τα δύο μέρη μπορούσαν να πάνε γρήγορα στη λύση ενός ακανθώδους προβλήματος που χρονίζει.

Επιδίωξη του κ. Τσίπρα δεν ήταν, βέβαια, να λύσει το Σκοπιανό σε δύο-τρεις εβδομάδες αλλά να επιχειρήσει έναν ακόμη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβερνητική πολιτική κάνει ακόμη πιο δύσκολη την καθημερινότητα εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Θέλησε επίσης να δοκιμάσει τις πολιτικές αντοχές της Ν.Δ. έχοντας κατά νου ότι διασπάστηκε το 1992 – 1993 για το Σκοπιανό και πως με τους χειρισμούς του θα μπορούσε να αναδείξει σκληρές δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις εις βάρος της Ν.Δ. με στόχο να περιοριστεί το δημοσκοπικό της προβάδισμα, το οποίο κινείται σε εντυπωσιακά επίπεδα.

Η ηγεσία της Ν.Δ. όχι μόνο μπόρεσε να αντιμετωπίσει την πολιτική πρόκληση αλλά κινήθηκε με τρόπο που ενίσχυσε την πολιτική θέση και την προοπτική της Ν.Δ.

• Πρώτον, η ηγεσία ακολούθησε μια ευέλικτη στάση σε ό,τι αφορά τα συλλαλητήρια και την εκδήλωση της λαϊκής δυσαρέσκειας που έδωσε ελευθερία κινήσεων σε βουλευτές και στελέχη και ικανοποίησε τους πάντες.
• Δεύτερον, ο κ. Μητσοτάκης ανέδειξε τη βασική κυβερνητική αντίφαση δείχνοντας ότι άλλα λέει ο κ. Τσίπρας και άλλα λέει ο κ. Καμμένος στο συγκεκριμένο εθνικό θέμα και πως η κυβέρνηση προσπαθεί να διαπραγματευτεί χωρίς να έχει στοιχειώδη πολιτική ενότητα.
• Τρίτον, αποδομήθηκε το κυβερνητικό παραμύθι της γρήγορης και εύκολης λύσης. Βασική θέση της Ν.Δ. είναι ότι τα Σκόπια επείγονται να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., κατά συνέπεια αυτά πρέπει να κάνουν ουσιαστικές πολιτικές κινήσεις που θα τους εξασφαλίσουν, στο μέλλον, την ελληνική υπογραφή χωρίς την οποία δεν μπορούν να πάνε πουθενά. Επίσης, η Ν.Δ. θέτει το ζήτημα του συνταγματικού αλυτρωτισμού και της κατασκευής, επί Τίτο, της ανύπαρκτης μακεδονικής εθνότητας και ζητεί από τα Σκόπια δραστικές αλλαγές σε αυτά τα θέματα για να χτυπηθεί ο αλυτρωτισμός στη ρίζα του και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας έντιμης συνεννόησης και ενός έντιμου συμβιβασμού.
• Τέταρτον, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα ο οποίος προσπάθησε να εμφανίσει σαν ακροδεξιούς το 70% έως 75% του ελληνικού λαού που αντιτίθεται στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες οι οποίες στηρίζονται σε μία ονοματολογία στα μέτρα των Σκοπίων χωρίς να έχει αντιμετωπιστεί το στρατηγικής σημασίας ζήτημα του αλυτρωτισμού, ο κ. Μητσοτάκης έδειξε σεβασμό στις πατριωτικές ανησυχίες των Ελλήνων και αναγνώρισε τη μαζικότητα του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης.

Η εσωτερική διάσταση

Ο κ. Μητσοτάκης έδειξε την πολιτική του υπεροχή έναντι του κ. Τσίπρα αναγνωρίζοντας την εσωτερική διάσταση του Σκοπιανού και της σχετικής ονοματολογίας που ανέπτυξε πρόωρα ο κ. Τσίπρας.

Υπογράμμισε ότι δεν πρόκειται να διχάσει τους Ελληνες για να ενώσει τους Σκοπιανούς στέλνοντας το μήνυμα ότι στο χειρισμό ενός τόσο σημαντικού θέματος θα παίξει καθοριστικό ρόλο η θέληση του ελληνικού λαού.

Τόνισε ότι η Αθήνα οφείλει να κινηθεί με έναν τρόπο που δεν θα απογοητεύσει τη Βόρεια Ελλάδα και δεν θα προκαλέσει προβλήματα στις σχέσεις Θεσσαλονίκης – Αθήνας σε μια περίοδο κατά την οποία άλλες μεσογειακές χώρες της Ε.Ε., όπως η Ιταλία και κυρίως η Ισπανία, δοκιμάζονται από περιφερειακές διαμάχες. Οι τριβές μεταξύ Βόρειας Ιταλίας και Ρώμης και η ρήξη μεταξύ Βαρκελώνης και Μαδρίτης πρέπει να μας κάνουν ιδιαίτερα προσεκτικούς σε χειρισμούς, οι οποίοι αν συνεχιστούν στη γραμμή Τσίπρα θα εξαγριώσουν τη Βόρεια Ελλάδα εις βάρος του λεγόμενου κράτους των Αθηνών.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. διάβασε σωστά την τακτική του κ. Τσίπρα και την εξουδετέρωσε διαβεβαιώνοντας ότι η Ν.Δ. θα φροντίσει με την πολιτική της να μην αξιοποιηθούν οι εθνικές ευαισθησίες των Ελλήνων από τα πολιτικά άκρα.

Ο κ. Μητσοτάκης ανέλυσε σωστά την εσωτερική διάσταση του Σκοπιανού – «Μακεδονικού», γιατί είναι φανερό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει μια δύσκολη μάχη σε βάθος χρόνου έχοντας αποδυναμωθεί εσωτερικά.

Η αλαζονεία της εξουσίας

Αντίθετα ο κ. Τσίπρας θεώρησε ότι θα μπορούσε και σε αυτό το θέμα να κάνει μερικούς ελιγμούς χωρίς αρχές για να αποπροσανατολίσει την ελληνική κοινή γνώμη και να αντλήσει πολιτικά, κομματικά οφέλη. Απέδειξε με τη στάση του ότι στερείται συναισθηματικής νοημοσύνης και έθιξε με τις επιλογές του την εθνική αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση των Ελλήνων.

Στη διάρκεια μερικών εβδομάδων οι συμπολίτες μας είδαν τον πρώην πρόεδρο του Eurogroup κ. Ντάισελμπλουμ να περιγράφει τον κ. Τσίπρα και τον κ. Τσακαλώτο σαν τους πιο πρόθυμους μνημονιακούς πολιτικούς που άλλα έλεγαν στον ελληνικό λαό και άλλα υπέγραφαν στις Βρυξέλλες. Είδαν επίσης τον κ. Τσίπρα να μετατρέπεται σε Ευρωπαίο διαμεσολαβητή του κ. Ερντογάν και να προσπαθεί να τον ικανοποιήσει και σε θέματα που θίγουν δημοκρατικές και εθνικές ευαισθησίες, όπως είναι η τιμωρία των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο και η ενίσχυση της τουρκικής επιρροής στη Θράκη. Οι υποχωρήσεις-εξπρές που αποφάσισε να προωθήσει ο κ. Τσίπρας στο Σκοπιανό για λόγους εντυπωσιασμού και πολιτικής σκοπιμότητας οδήγησαν σε μια έκρηξη λαϊκής δυσαρέσκειας, ακόμη και αγανάκτησης με την κυβερνητική πολιτική, η οποία πολλές φορές συμβάλλει στην ταπείνωση της Ελλάδας και του λαού της.

Ο υποτιθέμενος μάγος των ελιγμών Τσίπρας βρέθηκε στην πολιτική γωνία υπό την αυστηρή κρίση του ελληνικού λαού. Υποχρεώθηκε να πετάξει και το Σκοπιανό αφήγημα της κυβέρνησης στον κάλαθο των αχρήστων, εφόσον στο Νταβός έθεσε για πρώτη φορά δημόσια την εξάλειψη του αλυτρωτισμού των Σκοπίων σαν βασική προϋπόθεση για να περάσουμε στην ονοματολογία την οποία ο ίδιος ανέπτυξε με έναν πρόωρο και επικίνδυνο τρόπο. Ταυτόχρονα οι κυβερνητικοί παράγοντες άρχισαν να σιγοψιθυρίζουν ότι η όποια λύση θα είναι σε βάθος χρόνου και ότι ο χρονικός της ορίζοντας ξεπερνάει αυτή την τετραετία.

Η πρώτη αναδίπλωση του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα αποτελεί πλήρη δικαίωση των κινήσεων Μητσοτάκη, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι η συγκυρία όπως διαμορφώθηκε από τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα δεν είναι τόσο ευνοϊκή όσο θα ήθελε η Ελλάδα και γι’ αυτό το Σκοπιανό θα αντιμετωπιστεί από την κυβέρνηση της Ν.Δ. με διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις.

Ο κ. Τσίπρας έχει οδηγηθεί στην απομόνωση από την ευρύτερη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και είναι υποχρεωμένος να χειριστεί σοβαρά πολιτικά, ενδοκυβερνητικά ζητήματα.

• Πρώτον, είναι πολιτικά σφιχταγκαλιασμένος με τον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ. κ. Καμμένο, ο οποίος κατοχυρώθηκε μέσα από το Σκοπιανό σαν σύμβολο πολιτικής υποκρισίας και γελοιότητας.
• Δεύτερον, έχοντας θίξει τον πατριωτισμό των Ελλήνων ο κ. Τσίπρας αρχίζει να προσυπογράφει βασικές θέσεις της Ν.Δ., όπως ότι η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού των Σκοπίων προηγείται όλων των άλλων χωρίς να τις πιστεύει και χωρίς να έχει συγκεκριμένη στρατηγική.
• Τρίτον, ο κ. Τσίπρας είναι υπόλογος στους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που αποδεδειγμένα έχουν πατριωτικές ευαισθησίες και ανέβασαν στα ύψη τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο πρωθυπουργός και η κυβερνητική ηγεσία ελέγχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ του 4% που δεν έχει καμία απολύτως πατριωτική ευαισθησία, γι’ αυτό και μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι εκπρόσωποί του δήλωναν απόλυτα ικανοποιημένοι με τη συνταγματική ονομασία των Σκοπίων, δηλαδή το σκέτο Μακεδονία.