Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Τα θέματα οφείλουν να… αποδεικνύουν ότι ο ίδιος καταναλώνει φαιά ουσία και χρόνο για το χειρισμό τους, ως μπροστάρης στη μάχη. Πότε υπομένει επί 17ωρο τα βασανιστήρια της Μέρκελ και πότε βαδίζει δυο χιλιόμετρα στο χιόνι του Νταβός, κάτι σαν νέο… έπος στα ελβετικά βουνά. Εξυπακούεται ότι βρίσκεται σε συνεχείς επαφές με επενδυτικούς παράγοντες και ξένους ηγέτες, ως ίσος προς ίσον. Αρχηγάρα στα συριζαίικα φουσάτα…

Ταυτόχρονα, δίνει «τροφή» στα ΜΜΕ, ώστε η ατζέντα να ξεφεύγει από τη φρικτή οικονομική καθημερινότητα, από τη νέα επέλαση του Τσαλακώτου κατά της ιδιωτικής περιουσίας, από τα προβλήματα ανασφάλειας του πολίτη, από την τραγική κατάσταση της περίθαλψης, από την τρελαμένη Παιδεία του Γαβρόγλου, από την επαμφοτερίζουσα στάση Καμμένου.

Μέρος δεύτερο: Αφού ασκήσει κάθε μέσον για να κρατηθεί το επιλεγέν ζήτημα στην επικαιρότητα, διά μακρών, αφού δημιουργήσει στους πρόθυμους ηλίθιους την ελπίδα ότι ο πρωθυπουργός κάτι «μεγάλο» επιχειρεί, αφού επιχειρήσει, εις μάτην, να σύρει την αντιπολίτευση, απαξιώνοντάς την, προβαίνει σε δυο ή τρεις διαγγελματικές εμφανίσεις «προς Ελληνίδες κι Ελληνες», στην ΕΡΤ, δήθεν προς ενημέρωσή μας. Ξεκινά, πάντα, χαμογελαστός, με την αισιοδοξία του για την αίσια έκβαση του εγχειρήματος. Συνεχίζει με τις αντιξοότητες της διαπραγμάτευσης. Εντέλει, καταλήγει ότι ναι μεν αυτός αναμετρήθηκε με την Ιστορία, δίνοντας τον αγώνα τον καλό, αλλά κακές δυνάμεις -εσωτερικού και εξωτερικού- συσπειρώθηκαν, εξαναγκάζοντάς τον να υποστείλει την παντιέρα ροζ. Ομως, επί του παρόντος. Θα ανασυντάξει τις δυνάμεις, ώσπου vinceremos… Τουτέστιν, δουλεύει τους πάντες.

Οχι; Πώς όχι. Ετσι έκανε στη δήθεν διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, όπου κατάφερε το ένα δισεκατομμύριο μέτρων του Χαρδούβελη να το κάνει εκατό δισεκατομμύρια.

Ετσι έκανε στην αυγουστιάτικη υπερψήφιση του τρίτου Μνημονίου εξασφαλίζοντας την άνευ όρων στήριξη της αντιπολίτευσης, βάζοντας το μαχαίρι του Grexit στο λαιμό της. Την επόμενη μέρα την έφτυσε προκηρύσσοντας εκλογές.

Ετσι έκανε στα ελληνοτουρκικά, όπου κατάφερε, μέσα στο προεδρικό μέγαρο, ο Ερντογάν να μας αναγγείλει την απαίτησή του για επαναδιαπραγμάτευση της συνθήκης της Λωζάννης.

Και τώρα που «η καθαρή έξοδος» έχει καταβρομίσει και δεν μπορεί να τη χώσει στο πλυντήριο της εξαπάτησης, τώρα που οι αγορές θα τον παίξουν ως μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, τώρα που κατόρθωσε η Ελλάδα να μην ενδιαφέρει κανέναν, αποφάσισε να ανοίξει το Μακεδονικό.

Ηλπιζε όμως ότι θα το… έκλεινε. Πίστευε ότι οι πολίτες έχουν μπαϊλντίσει, μετά από 26 έτη, να βλέπουν τον Νίμιτς, δήθεν ενδιάμεσο, και θα έλεγαν, ας γίνουν τα πικρά γλυκά και η Μακεδονία ελληνική επαρχία. Χαλάλι στα Σκόπια να αποκτήσουν οντότητα κράτους, με εθνική ταυτότητα. Αλλά η ταυτότητα δεν περιέχει την ιστορική, πολιτική και πολιτιστική διαδρομή και δεν βρίσκεται σε άμεσο διάλογο με τη γλώσσα; Ποια διαδρομή έχουν τα Σκόπια στη Βαλκανική; Από τον 6ο αιώνα μ.Χ. Και ποια γλώσσα μιλούν στα Σκόπια; Την κατασκευασμένη σλαβομακεδονική. Βρέθηκε ΜΙΑ επιγραφή με αυτό το ιδίωμα, σε κάποια ανασκαφή σε μακεδονικό χώρο; Και από τι συγκροτείται ο πληθυσμός τους; Από Σλάβους, Βούλγαρους, Αλβανούς, Ρομά…

Πίστευε ο Αλέξης Τσίπρας ότι αυτή ήταν η ευκαιρία να εμφανιστεί ως νεοεθνάρχης επιλύων το Μακεδονικό, συναινούντος του ελληνικού λαού και της αντιπολίτευσης συγκατανεύουσας. Οπως έλεγε η σοφή μάνα μου, «με το νου του κτίζει ανώγια και κατώγια».

Τώρα, όμως, που τα ποσοστά στις έρευνες της κοινής γνώμης αποτύπωσαν ότι το 80% των Ελλήνων απαιτεί «ΜΗΝ τολμήσετε», θα έρθει η ώρα να μας ενημερώσει για το πόσο αδιάλλακτοι είναι οι Σκοπιανοί, πόσο ανυποχώρητοι στον αλυτρωτισμό τους και πάντως αυτός δεν μπορεί να συνομολογήσει συνθήκη, αφού αρνούνται την αλλαγή του συντάγματός τους, επιμένουν στον πρόγονό τους Μ. Αλέξανδρο και τα γνωστά. Τώρα βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο, αυτό της χαμογελαστής αισιοδοξίας. Πάντως, η κατάληξη θα είναι ότι θα συνεχίσει τη διαπραγμάτευση όταν ωριμάσει ο… Ζάεφ.

Δεν με πιστεύετε; Εδώ είμαστε κι εδώ θα είστε…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]