Γράφει η Μαρία Καλπουζάνη*

Το σημερινό σύστημα εφημεριών κρίνεται ως ανεπαρκές και αντιπαραγωγικό καθώς μετατρέπει τα νοσοκομεία σε χώρους διάθεσης ράντζων, εξοντώνοντας το προσωπικό σε κάθε εφημερίδα και δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο την ζωή των ασθενών που πληρώνουν για να έχουν ποιοτικές και άμεσες υπηρεσίες δημόσιας υγείας. Οφείλουμε να βρούμε την βέλτιστες λύσεις ούτως ώστε να πάψουν να υπάρχουν οι εικόνες τριτοκοσμικού κράτους στα νοσοκομεία και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο ΕΣΥ. Η δική μου συμβολή στον δημόσιο διάλογο βασίζεται πάνω στις εξής δυο προτάσεις:

1. Αλλαγή του πλάνου των εφημεριών

Σήμερα, το σύνολο των νοσοκομείων του λεκανοπεδίου κατηγοριοποιείται σε 4 ομάδες. Κάθε ομάδα εφημερεύει για ένα 24ωρο κάθε 4 ημέρες. Αυτό έχει ως συνέπεια το σύνολο του πληθυσμού που απευθύνεται στα νοσοκομεία σε επείγουσα βάση να περιορίζεται στο ¼ του συνόλου των νοσοκομείων της Αθήνας και του Πειραιά! Το γεγονός αυτό προκαλεί «ασφυξία» στα νοσοκομεία εξαιτίας του μεγάλου αριθμού προσέλευσης ασθενών με άμεσο επακόλουθο καθυστερήσεις, έλλειψη ελεύθερων κλινών και διαιώνιση του διαχρονικού προβλήματος στην χώρα με τα ράντζα και τους ορούς στους διαδρόμους των νοσοκομείων.

Μία λύση για αυτό το πρόβλημα είναι η εξής: αύξηση του αριθμού των εφημερευόντων νοσοκομείων, με μείωση της περιόδου εναλλαγής των διαδοχικών εφημεριών. Αντί δηλαδή κάθε νοσοκομείο να εφημερεύει κάθε 4 ημέρες, να εφημερεύει κάθε 3 ή κάθε 2 ή ακόμη και κάθε ημέρα! Δεν είναι παράλογο να συμβεί. Ας αναλογιστούμε ότι στο National Health System, NHS, της Μεγάλης Βρετανίας (το παλαιότερο και κατά τεκμήριο ένα από τα καλύτερα δημόσια συστήματα υγείας παγκοσμίως) όλα τα νοσοκομεία εφημερεύουν κάθε ημέρα. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι σε μία πόλη υπάρχουν 12 νοσοκομεία και αυτά εφημερεύουν κάθε 4 ημέρες όπως αυτό συμβαίνει στην Αττική σήμερα, κάθε ημέρα υπάρχουν 12:4=3 νοσοκομεία που εφημερεύουν. Συνεπώς όλος ο πληθυσμός από ολόκληρη την πόλη απευθύνεται σε αυτά τα 3 νοσοκομεία, και κάθε νοσοκομείο επωμίζεται την περίθαλψη του 1/3 το πληθυσμού. Στην περίπτωση όμως που θα εφημερεύουν και τα 12 νοσοκομεία, ο πληθυσμός της πόλης θα απευθύνεται και στα 12 καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. Και το κάθε ένα νοσοκομείο θα επωμίζεται μόλις το 1/12 του πληθυσμού.

Μία εύλογη ερώτηση που δημιουργείται σε αυτήν την περίπτωση είναι η ακόλουθη: ένα τέτοιο σύστημα εφημεριών δε θα βγάλει εκτός ελέχου την καθημερινή λειτουργία του νοσοκομείου και δε θα εξοντώσει τους εργαζόμενούς του;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνεται με την επόμενη πρόταση.

2. Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών.

Σήμερα, τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) στελεχώνονται κατά βάση από γιατρούς των Τμημάτων / Κλινικών του νοσοκομείου που βρίσκονται σε εφημερία κατά την ημέρα γενικής εφημερίας του νοσοκομείου. Υπάρχει βέβαια και κάποιος αριθμός γιατρών και νοσηλευτών με αποκλειστική απασχόληση τα ΤΕΠ, αλλά προς το παρόν ο αριθμός αυτός είναι μικρός. Ως αποτέλεσμα του υπάρχοντος συστήματος, κατά την ημέρα της γενικής εφημερίας υπάρχει κάποιου βαθμού δυσλειτουργία των επιμέρους Τμημάτων / Κλινικών καθόσον ένα σημαντικό μέρος του ιατρικού δυναμικού τους είναι υποχρεωμένο να βρίσκεται στα ΤΕΠ.
Για να λυθεί αυτο το πρόβλημα θα πρέπει να δημιουργηθούν ανεξάρτητα τμημάτα ΤΕΠ, στελεχωμένα από ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό αποκλειστικής απασχόλησης στο χώρο των Επειγόντων. Η καθημερινή απασχόληση των εργαζομένων σε αυτά τα τμήματα θα είναι η διεκπεραίωση των ασθενών που προσέρχονται στα Επείγοντα και μόνο. Οι δε γιατροί των επιμέρους Τμημάτων ή Κλινικών του Νοσοκομείου δε θα εμπλέκονται στη λειτουργία των ΤΕΠ παρά μόνο αν χρειαστεί η ειδική συνδρομή τους, διαγνωστικά ή θεραπευτικά. Η πλειονότητα των ιατρικών προβλημάτων θα μπορούν να επιλύονται μόνο από τους ιατρούς των ΤΕΠ.

Το δημόσιο σύστημα υγείας καλείται να εκσυγχρονιστεί αν θέλει να επιβιώσει στις σύγχρονες ανταγωνιστικές συνθήκες. Ο πολίτης έχει δικαίωμα στην αξιοπρεπή δημόσια περίθαλψη την στιγμή που την χρειάζεται και χωρίς να κινδυνεύει ούτε η υγεία ούτε η αξιοπρέπεια του. Με τις παραπάνω προτάσεις επιτυγχάνεται η αξιοποίηση στο έπακρο των δομών των δημοσίων νοσοκομείων στην Αθήνα και παράλληλα απαλλάσσονται οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό από εξαντλητικά ωράρια. Ο ασθενής θα έχει περισσότερες επιλογές περίθαλψης και παράλληλα λιγότερο κίνδυνο ανεπιθύμητων καταστάσεων κατά τη μεταφορά του στο εφημερεύον νοσοκομείο. Οι προσλήψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι επιβεβλημένες προκειμένου να δημιουργήσουμε επιτέλους ένα αξιόπιστο σύστημα δημόσιας υγείας. Είναι μια ελάχιστη πράξη σεβασμού των φορολογουμένων πολιτών αλλά και όσων επιστημόνων αναγκάζονται να μεταναστεύσουν επειδή η πατρίδα μας δεν μπορεί (ή καλύτερα δεν θέλει) να τους αξιοποιήσει.

*Η Μαρια Καλπουζάνη είναι Διεθνολόγος-οικονομολόγος, Πολιτικό στέλεχος της ΝΔ και Μέλος μητρώου στελεχών

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]