Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οι ανακρίβειες αυτές γράφονταν στη Wikipedia στο λήμμα με το όνομά της και, παρ’ όλες τις προσπάθειες της ίδιας να αποκατασταθούν, δεν τα είχε καταφέρει. Μετά όμως τη συνέντευξη, το βιογραφικό διορθώθηκε. Αυτό θα μπορούσε να καταγραφεί ως μια μικρή νίκη της Αριστεράς στην «τυφλή δύναμη που έχουν σήμερα τα σύγχρονα μέσα ψηφιακής ενημέρωσης». Οι υπόλοιπες νίκες και ήττες της σηκώνουν μεγάλη κουβέντα, οπότε ας προσπεράσουμε γρήγορα τα αυτονόητα.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ έχει δικαίωμα η σύζυγος του πρωθυπουργού να δίνει συνεντεύξεις, οπότε ήταν αχρείαστη η ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας για τα δικαιώματα των γυναικών. Αλλωστε, τα ελληνικά στερεότυπα περί πρωθυπουργικών συζύγων έσπασαν από τότε που η Αμαλία Κανελλοπούλου και μετέπειτα Μεγαπάνου ζήτησε διαζύγιο από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα παγκόσμια από τότε που η Αννα Ελινορ Ρούσβελτ διαφωνούσε δημοσίως με τον άντρα της και μιλούσε για τη γυναικεία χειραφέτηση και τις φυλετικές διακρίσεις σε μια Αμερική που δεν ήθελε να ακούσει.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της κ. Μπαζιάνα δεν είχε τίποτα το πρωτότυπο, αντιθέτως, ήταν μια φρέσκια επανάληψη ενός μπαγιάτικου ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε να έχει δοθεί το 2015, τότε που οι «φασιστικές μπότες των δανειστών» και το «παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» ηχούσαν ακόμα επαναστατικά. Σήμερα, όμως, μετά το τρίτο Μνημόνιο και τα καλά λόγια των δανειστών, μοιάζουν απλώς ως μια προσπάθεια εξωραϊσμού του προφίλ του Αλέξη Τσίπρα. Ηταν, λοιπόν, μια καθαρά πολιτική συνέντευξη. Και ας επανέλαβε πέντε (!) φορές πως μιλά ως απλός πολίτης και πως δεν έχει γνώσεις οικονομολόγου. Μόνο που κανένας απλός πολίτης, που δεν είναι καν οικονομολόγος, δεν έχει τέσσερις σελίδες μεγάλης ημερήσιας εφημερίδας στη διάθεσή του.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, η πλέον χαρακτηριστική, ίσως και η πιο προκλητική δήλωση της κυρίας Μπαζιάνα, ήταν αυτή που έγινε τίτλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία. Αυτός είναι ο μεγάλος καημός που δεν μπορεί να κρύψει το κυβερνών κόμμα, αυτός είναι ο τελικός του στόχος, η μεγάλη του επιδίωξη.

«Εξουσία δεν είναι ο υπουργός, αλλά ο μηχανισμός. Υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά που εξυπηρετούν το παλιό διεφθαρμένο σύστημα. Και περιμένω την κάθαρση», λέει, σαν να προειδοποιεί για εκκαθαρίσεις που έρχονται. Ομως, ποιοι είναι οι μηχανισμοί; Μήπως η Δικαιοσύνη, την οποία πυροβολούν αδιακρίτως υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επειδή οι αποφάσεις της δεν συμφέρουν την κυβέρνηση; Ή μήπως οι δημοσιογράφοι που βαφτίζονται συστημικοί επειδή δεν έχαψαν ποτέ τις αυταπάτες του κόμματος; Προφανώς και οι δύο, και μαζί τους, όλος ο μηχανισμός του Δημοσίου, ώστε να μπορεί η κυβέρνηση να ελέγχει τα πάντα μέσα από ένα συγκεντρωτικό, απολυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης.

Η ΚΥΡΙΑ ΜΠΑΖΙΑΝΑ ξεκαθάρισε κοφτά πως δεν συγχωρεί και πως δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα να μιλάνε για τα δικά της όνειρα, ίσως επειδή θεωρεί πως μόνο όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ έχουν δικαίωμα στη γνώμη και στα όνειρα. Για τους υπόλοιπους απαγορεύεται. Ετσι, δεν βρίσκει κανένα λάθος, κανένα ψέμα, καμία εξαπάτηση του ελληνικού λαού από τον Αλέξη Τσίπρα. Και προσπερνά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και την περίοδο Βαρουφάκη με τον κομψό χαρακτηρισμό των «προσωπικών πινελιών των πρωταγωνιστών εκείνων των ημερών». Το χειρότερο όμως είναι ότι εξακολουθεί να επιμένει στις διαχωριστικές γραμμές και να επαναλαμβάνει τη διχαστική ρητορεία του βαθέος ΣΥΡΙΖΑ: Εμείς που αντισταθήκαμε και αυτοί που έσκυβαν τα κεφάλια. Οι φτωχοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτα και οι πλούσιοι που τα έβγαλαν στο εξωτερικό. Η φασιστική μπότα των δανειστών και οι ηρωικοί διαπραγματευτές. Οι αριστεροί και όλοι οι υπόλοιποι. Ενδιαμέσως τίποτα, καμία άλλη απόχρωση, καμία αμφιβολία. Ασπρο ή μαύρο.

ΤΟ ΟΤΙ ΚΛΑΙΕΙ κάθε 5^η Ιουλίου και ότι γελά κάθε φορά που διαβάζει στα μίντια όσα γράφουν για εκείνη είναι περιγραφές συναισθηματικού τύπου μιας μπετοναρισμένης πολιτικής άποψης. Σαν ένα πληροφοριακό σύστημα που «διαβάζει» κάθε διαφορετική άποψη ως κακόβουλο λογισμικό που απειλεί την ύπαρξή του. Αυτή είναι η ιδεολογική ευελιξία της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ που εξέφρασε η κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα με την πρώτη, και μάλλον όχι τελευταία, αμιγώς πολιτική συνέντευξή της.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]