Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ομως, αν ο Αλέξης Τσίπρας νομίζει ότι ασκώντας τη γοητεία του θα εξαπατήσει τους πολίτες και στο Μακεδονικό, απατάται αυταπατώμενος. Τελικός εντολεύς στο χειρισμό του δεν είναι οι αρχηγοί ούτε τα κόμματα, πολλώ μάλλον αυτός. Είναι ο λαός, στην πλειοψηφία του. Και αυτόν ούτε πρωθυπουργός ούτε αρχηγοί ούτε κόμματα αγνοούν…

«Το Μακεδονικό ταλανίζει τη χώρα τόσα χρόνια» δηλώνει ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ αγνώτες σφουγγοκωλάριοι. Υπονοούν ότι άδικα την ταλανίζει, ενώ χάρη στις υπερφυσικές ικανότητές του, τώρα επίκειται η επίλυση. Αλλά το «Μακεδονικό» έρχεται πράγματι από πολύ μακριά: Από τον Τίτο και τη φιλοδοξία του να συγκροτηθεί Ομοσπονδία Βαλκανικών Κρατών, στην οποία προσμετρούσε και την Ελλάδα, αν νικούσε ο ΔΣΕ. Ανακηρύχτηκε η δήθεν «Δημοκρατία -της δήθεν- Μακεδονίας», το 1944, ουσιαστικά μικρή αγροτική περιφέρεια στην επονομασθείσα Γιουγκοσλαβία. Ο πληθυσμός συγκροτείται από Σλαβομακεδόνες, Αλβανούς, Τούρκους, Ρομά, Σέρβους, Βόσνιους και λίγους Ελληνες, που κατέφυγαν εκεί με το τέλος του Εμφυλίου.

Την οργή του Στάλιν -δεν ήθελε προστριβές της ΕΣΣΔ με τη Δύση- για τις πρωτοβουλίες του Τίτο ακολούθησε η βίαιη απομάκρυνσή του από την Κομινφόρμ το 1948, για ρεβιζιονισμό: Ο Στάλιν κατήγγειλε το ΚΚΓ ως «ομάδα πολιτικών δολοφόνων και πρακτόρων».

Ο Τίτο έστησε δικό του βιλάετι στο υπογάστριο της ΕΣΣΔ. Κι αφού καλά κρατούσε ο Ψυχρός Πόλεμος, οι Αμερικανοί αβαντάριζαν τον Τίτο -όπως αποδεικνύουν τα ντοκουμέντα- χρησιμοποιώντας ως ιμάντα την Ελλάδα. Εκτοτε ο Τίτο και οι ΗΠΑ καθησύχαζαν τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι «δεν τρέχει τίποτε». Πιθανόν και να ήταν έτσι, αλλά ούτε ο Τίτο… ούτε το ιδιότυπο κομμουνιστικό καθεστώς του θα έτρεχαν για πάντα…

Οταν η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, «το Μακεδονικό» αναδείχθηκε μέγα ζήτημα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Και δεν είναι οι αστειότητες περί της καταγωγής των κατοίκων της -ως… απόγονοι του Μεγάλου Αλέξανδρου- ούτε το αστέρι στη χρυσή λάρνακα των οστών του Φιλίππου ούτε φυσικά το… ντίσνεϊ παρκ που έστησε ο Γκρουέφσκι με γιγαντιαία εξαμβλώματα της μακεδονικής δυναστείας. Είναι ότι ακόμη κι ως γεωγραφικός προσδιορισμός το όνομα Μακεδονία φέρει βαρύ εθνικό φορτίο για τους Ελληνες. Για τους ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ο Τσίπρας, ομολογουμένως, είναι ο πρόθυμος να «επιλύσει» και αυτό το ζήτημα, όπως τα προηγούμενα: Μνημόνια, ΕΝΦΙΑ, φόροι, capital controls, ξεπούλημα ασημικών και χρυσαφικών, πλειστηριασμοί, χαριστικές νομοθετικές ρυθμίσεις για τους παμπλούσιους, συντριβή συνταξιούχων και μισθωτών: Πάρτε, κόσμε, όλα τζάμπα, αφήστε μας την καρέκλα!

Πόσω μάλλον όταν ο διεθνισμός που διέπει την αριστερή ιδεολογική κουλτούρα αφήνει το Αιγαίο χωρίς θαλάσσια σύνορα… να ανήκει στα ψάρια του. Την Ελλάδα να έχει μία από τις τρεις… Μακεδονίες. Σε λίγο η Βουλγαρία θα θυμηθεί τα δικαιώματά της από τη Μακεδονία του Πιρίν και η Αλβανία τα δικά της. Αλλά Μακεδονία δεν σημαίνει γεωγραφική περιοχή στο πουθενά. Την καθορίζουν το ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό της φορτίο, οι πρωταγωνιστές της Ιστορίας της, που έρχεται αδιατάρακτη από χιλιετίες.

Ο Τσίπρας, αποφασισμένος να λύσει «το Μακεδονικό», δεν τολμά να καταφύγει στο προσφιλές του δημοψήφισμα. Αυτό το ΟΧΙ δεν θα μπορέσει να το… κωλοτουμπάρει σε ΝΑΙ. Αραγε πώς κατανοεί το όνομα της ΠΓΔΜ με ΜΙΑ λέξη, erga omnes, με το Σύνταγμά της, με την επωνυμία των κατοίκων της, την Ορθόδοξη Εκκλησία, με τα σχολικά βιβλία, με τη σημαία της, όσα κρύβονται στις «λεπτομέρειες» που μόνο λεπτομέρειες δεν είναι…

Ο αρχηγοί των κομμάτων, αν ακολουθήσει η kolotoumba Καμμένου, είναι αποφασισμένοι να συμπράξουν κατά τις επιταγές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενάντια στη βούληση των Ελλήνων; Το να ομονοήσουν στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, νόμος είναι και ξηλώνεται. Ομως, η διακρατική συνθήκη καθορίζει και σύνορα και μέλλον. ΠΟΙΟΣ αναλαμβάνει την ευθύνη, αν αποδειχθεί απαρχή μιας σειράς από επικίνδυνες διεκδικήσεις; Οψόμεθα!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]