H Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκίνησε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1951), ως μια ένωση (ΕΚΑΧ – Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα) από 6 κράτη (Δυτική Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία), η οποία είχε ως βασικό σκοπό την αποφυγή νέων πολεμικών συγκρούσεων και εντάσεων, μέσω της συνεργασίας και της σταδιακής ενοποίησης σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο των ευρωπαϊκών κρατών.

Γράφει ο Αθανάσιος Μποζίνης
Διεθνολόγος – οικονομολόγος
λέκτορας Διεθνούς Πολιτικής, Οικονομίας & Επιχειρήσεων
Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Σήμερα όμως, σύμφωνα με την «ευρωσκεπτικιστική σκέψη», η Ε.Ε. δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σύγχρονη γραφειοκρατική Βαβέλ, που εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών κρατών (Γερμανία) και των πολυεθνικών επιχειρήσεων (τράπεζες). Παράλληλα, το άνοιγμα της οικονομικής και κοινωνικής ψαλίδας μεταξύ των πλούσιων χωρών του ευρωπαϊκού Βορρά και των φτωχών του Νότου δημιούργησε όχι μόνο μια Ευρώπη πολλαπλών διαφορετικών ταχυτήτων, αλλά και μια αλυσίδα αντιευρωπαϊκών προσεγγίσεων και αντιδράσεων, που στην ουσία έλαβαν σάρκα και οστά με το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος.

Οι Βρετανοί με την ψήφο τους στην ουσία υποστήριξαν την άποψη ότι η «Ευρώπη των λαών» μετατράπηκε σε μια Ευρώπη η οποία αδυνατεί να αντιμετωπίσει την απώλεια θέσεων εργασίας, όπως επίσης και να προστατέψει τα κράτη και τους πολίτες από τους μετανάστες, τη σταδιακή ισλαμοποίηση, την τρομοκρατία και τις επιπτώσεις της κρίσης.

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος είναι σίγουρο ότι θα ενδυναμώσει τις αντιευρωπαϊκές φωνές κυβερνήσεων και πολιτών και θα γιγαντώσει την ευρωσκεπτικιστική σχολή, ενώ θα δημιουργήσει πίεση στις κυβερνήσεις από τα κόμματα για ανάλογα δημοψηφίσματα.

Από την άλλη πλευρά, αναμένεται να αυξηθούν οι φωνές και οι πιέσεις κρατών και πολιτών για δυναμικές αποφάσεις και άμεσες ενέργειες της Ε.Ε., προκειμένου να αποδείξει την δυναμική της, να αναθεωρήσει τους στόχους της, τις πολιτικές της και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Η πιθανή έξοδος και άλλων κρατών-μελών από την Ε.Ε. δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί βραχυπρόθεσμα να προβλεφθεί με επιτυχία.

Με μια θεωρητική προσέγγιση, όμως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι εσωτερικές εξελίξεις στην Ε.Ε. θα επηρεαστούν τόσο από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών στις 8 Νοεμβρίου και την αμερικανική προσέγγιση στο θέμα της Ε.Ε. όσο και από τις εξελίξεις σε θέματα διεθνούς τρομοκρατίας, μετανάστευσης και παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου