Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Oπως εξαφανίζονται σιγά-σιγά οι τηλεφωνητές σε υπουργεία και επιχειρήσεις, αντικαθιστάμενοι από αυτόματα τηλεφωνικά κέντρα.

Η ρομποτοποίηση σαρώνει όλο το φάσμα της παραγωγής. Σε λίγο στα McDonalds και τα Starbucks θα τυλίγουν χάμπουργκερ και θα φτιάχνουν καφέδες αυτοματοποιημένες μηχανές, που δεν ζητάνε καλύτερα μεροκάματα ούτε αρρωσταίνουν. Στη γεωργία μεγάλος αριθμός αρδευτικών εργασιών γίνεται από εξελιγμένα μηχανήματα. Στην Ιαπωνία οι «φράουλες της οργής» δεν συλλέγονται από μετανάστες αλλά από ειδικά ρομπότ.

Κατά καιρούς έχουν γραφτεί σενάρια για ρομπότ-δικαστές, ρομπότ-δημοσιογράφους, γιατί όχι και… ρομπότ-πολιτικούς (υπάρχει άλλωστε το κατάλληλο πρότυπο, στη Γερμανία). Η ομογενοποίηση της πληροφόρησης μέσα από τους μεγάλους μιντιακούς ομίλους και τα newsroom συνηγορεί στο ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δουλειά μας από «έξυπνες μηχανές». Κι όμως, αυτό δεν θα γίνει ποτέ (εκτός αν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι μεταλλαχθούμε σε μηχανές και πάψουμε να σκεφτόμαστε κριτικά).

Η δημοσιογραφική δουλειά είναι τόσο περίπλοκη και απαιτητική, ώστε να μην μπορεί να την κάνει σωστά κανένα μηχάνημα. Δεν είναι μια τακτοποιημένη διαδικασία βήμα-βήμα, αλλά ένα χαοτικό «προτσές» που απαιτεί γνώσεις, εμπειρία και δημιουργική σκέψη στη διαχείριση τεράστιου όγκου πληροφορίας, με ικανότητα προσαρμογής σε διαρκείς ανατροπές. Πώς θα γράψει π.χ. ένα ρομπότ μια τρομοκρατική επίθεση αυτοκτονίας ή ένα χρηματιστηριακό κραχ; Πώς θα «στριμώξει» έναν συνεντευξιαζόμενο πολιτικό, από τον οποίο ο κόσμος περιμένει απαντήσεις;
«Η δημοσιογραφία είναι το μόνο επάγγελμα που ενδιαφέρεται για την οργή του πελάτη κι όχι για την ικανοποίησή του», τονίζει ο αρχισυντάκτης ειδήσεων του Al Arabiya, Μαμντούχ Αλ Μουχαϊνί. Πράγματι, πώς θα κάλυπτε ένα ψυχρό ρομπότ την ανθρώπινη τραγωδία της Μάνδρας ή το πολιτικό θρίλερ της Σαουδικής Αραβίας;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου