Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ ΚΛΙΣΕ είναι χιλιοειπωμένο και μπορεί να ακούγεται μπανάλ, αλλά δυστυχώς η φύση εκδικείται. Με τη δική μας ανθρώπινη παρέμβαση έχουμε εξαφανίσει εκατοντάδες ρέματα. Τα μπαζώσαμε, χτίσαμε σπίτια και πολυκατοικίες εδώ και πολλές δεκαετίες και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Αρα είναι απόλυτα λογικό και συγχρόνως τραγικό οι πλημμύρες να σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους. Πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα. Οπως σημειώνει εύστοχα και ο συνάδελφος Γιάννης Δερμεντζόγλου στο σκίτσο που κοσμεί τη σελίδα: «Οι δρόμοι έγιναν ρέματα! Ρέματα ήταν…».

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις για τις ευθύνες που είχαν σε αντίστοιχες φυσικές καταστροφές. Προφανώς και τώρα αρκετά στελέχη της αντιπολίτευσης θα στοχοποιήσουν την κυβέρνηση. Πριν από λίγες ημέρες στελέχη της αυτοδιοίκησης διαβεβαίωναν πως η Αττική είναι οχυρωμένη απέναντι σε πλημμύρες, ενώ πέρσι ο υπουργός Υποδομών δεσμευόταν πως το 2017 θα είναι το έτος των αντιπλημμυρικών έργων. Πριν από λίγους μήνες υπουργοί ισχυρίζονταν πως πίσω από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού κρύβεται κάποιο οργανωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης.

ΩΡΑΙΟ είναι το πολιτικό παιχνίδι, αλλά όχι όταν γίνεται την ώρα που υπάρχουν νεκροί συμπολίτες μας ή μεγάλες καταστροφές. Και βέβαια υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που βαρύνουν τόσο την κυβέρνηση όσο και την αυτοδιοίκηση. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως μετά από κάθε τραγωδία ή καταστροφή ανοίγει μια κουβέντα, ξεσπάει αντιπαράθεση, ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και μετά; Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες. Ο καιρός περνάει. Το θέμα ξεχνιέται. Και όλοι μαζί… κυβερνήσεις, κόμματα, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, πολίτες «ξυπνούν» στην επόμενη μεγάλη καταστροφή. Και άντε πάλι τα ίδια…

ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ συζητάμε για τα γερασμένα Καναντέρ και τα νοικιασμένα ελικόπτερα. Το φθινόπωρο πλακωνόμαστε για τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά. Οποτε γίνεται σεισμός για την αντοχή των κτιρίων και την ετοιμότητα των αρχών. Αραγε μετά από την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, έχει αλλάξει κάτι στο τρόπο που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον κάποιο παρόμοιο περιστατικό; Ή θα βιώσουμε την ίδια τεράστια καταστροφή;

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ μπορούν να σφάζονται τόσο για την οικονομία όσο και για πολλούς ακόμα τομείς της πολιτικής. Πρέπει, όμως, επιτέλους να καθίσουν κάτω και να εκπονήσουν τα απαραίτητα σχέδια, να προχωρήσουν τα απαιτούμενα έργα και να διαθέσουν κονδύλια για υλικοτεχνική υποδομή, ώστε η χώρα να μη θρηνεί τον χαμό ανθρώπων από φυσικές καταστροφές.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου