«Η χώρα χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ για να γυρίσει σελίδα», συνηθίζουν να λένε δημοσίως τραπεζίτες και οικονομολόγοι. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό το άλμα στην ανάπτυξη; Το περίφημο «ελατήριο» της οικονομίας που ο πρωθυπουργός περίμενε να εκτιναχθεί από την άνοιξη του 2016 παραμένει ξεχαρβαλωμένο. Η Ελλάδα έχασε τη διετία 2015-2016 όταν οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης αξιοποίησαν πλήρως τη διεθνή ευνοϊκή συγκυρία και πέρασαν σε φάση ισχυρής ανάπτυξης.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι καθαρά πολιτικό. Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι το μεγαλύτερο βαρίδι της οικονομίας. Οι επιδόσεις της τραγικές. Υφεση την περίοδο 2015 και 2016, αναιμική ανάπτυξη κοντά στο 1% φέτος. Και η συνέχεια προμηνύεται δύσκολη. Το 2018 θα αναλωθεί σε διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση του προγράμματος, ενώ από την 1^η Ιανουαρίου 2019 θα ξεκινήσει ο νέος γύρος εσωτερικής υποτίμησης με τη μείωση κατά 18% των συντάξεων και τις περικοπές στο αφορολόγητο όριο.

ΤΟ ΜΙΓΜΑ πολιτικής που υιοθέτησε η κυβέρνηση δεν οδηγεί πουθενά. Η υπερφορολόγηση διέλυσε τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τα χρέη προς την εφορία αυξάνονται με ρυθμό 1 δισ. μηνιαίως.

Τα πλεονάσματα για τα οποία υπερηφανεύεται το Μαξίμου καταγράφονται σε συνθήκες ύφεσης και κατά συνέπεια αφαιρούν πόρους από την πραγματική οικονομία προς όφελος των δανειστών. Οι υπουργοί καθημερινώς διορίζουν στελέχη και δημιουργούν γραμματείες και φορείς διογκώνοντας το κομματικό κράτος, ενώ πολεμούν με κάθε τρόπο τον ιδιωτικό τομέα και τις επενδύσεις. Οι τράπεζες υπολειτουργούν μετά την ανακεφαλαιοποίηση του 2015 και τα κόκκινα δάνεια έχουν φτάσει στο 50% των συνολικών χορηγήσεων.

ΓΙΑ ΠΟΙΟ επενδυτικό σοκ μιλούν οι ειδικοί όταν οι φόροι διαρκώς αυξάνονται για να καλύπτουν τις κρατικές δαπάνες που επίσης μεγαλώνουν;

ΤΟ «ΕΛΑΤΗΡΙΟ» της οικονομίας χρειάζεται ένα πολιτικό σοκ για να λειτουργήσει. Αυτό όλοι το αντιλαμβάνονται. Και εντός συνόρων, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις που καταγράφουν μεγάλο προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο εξωτερικό. Οι δανειστές μπορεί να έχουν βρει στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα τον πολιτικό που περνάει όλα τα μέτρα χωρίς να ανοίγει ρουθούνι, όμως βλέπουν ότι η οικονομία έφτασε στα όριά της και ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% το 2018 δεν βγαίνει.

Τώρα απαιτείται αλλαγή πολιτικής. Μειώσεις φόρων με αντίστοιχες μειώσεις δαπανών. Η Ελλάδα προσφέρει μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες λόγω των χαμηλών αξιών. Αρκεί να υπάρχει η βούληση υπέρ της επιχειρηματικότητας.

ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ότι ο κ. Τσίπρας θα κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να εξαντλήσει την τετραετία. Ομως, συνεχίζοντας τη συνταγή της κρατικοδίαιτης οικονομίας, το μόνο που θα καταφέρει είναι να εξαντληθούν οι τελευταίες παραγωγικές δυνάμεις που κρατούν την οικονομία όρθια.

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ για την παρατεταμένη ύφεση και την υποτροπή της κρίσης είναι πολιτικές. Η παρέα του Μαξίμου καρπώνεται τα καλά της εξουσίας, αλλά με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα το μοναδικό σοκ που μπορούν να περιμένουν οι πολίτες θα είναι φορολογικό και όχι επενδυτικό. Η δημοσιονομική φούσκα του πλεονάσματος θα σκάσει στο πρώτο εξάμηνο του 2018 και τότε θα κληθεί να αποφασίσει ο κ. Τσίπρας εάν θα προσφύγει σε πρόωρες κάλπες για να διαχειρισθεί την επόμενη ημέρα του ή εάν θα πάει μέχρι τέλους σε βάρος της οικονομίας και των φορολογούμενων.

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου