Ενα θέμα το οποίο δεν βρίσκεται ψηλά στις ανησυχίες και τις προτεραιότητες της κοινωνίας πήρε δυσανάλογα πολύ χρόνο στα ΜΜΕ και στον δημόσιο διάλογο. Ο αρχικός διχασμός της Ν.Δ. συρρικνώθηκε δραστικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βρεθεί πιο μπλεγμένος και από την κυβέρνηση με την κομματική πειθαρχία, η οποία θύμισε τον δακτύλιο με τα μονά-ζυγά, ίσχυε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή και δεν ίσχυε Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο. Και το ΠΑΣΟΚ είχε μια -ακόμα- ευκαιρία να διαπιστώσει ότι οι συνδικαλιστικές μέθοδοι της Νομικής Κομοτηνής της δεκαετίας του ’90 δεν αποδίδουν πια και η κυβέρνηση δεν χρειάστηκε την Χ. Τρικούπη για να δέσει τα κορδόνια της. Αντιθέτως, άλλοι πάτησαν τα κορδόνια τους κι έπεσαν κάτω περιμένοντας να χαθεί η δεδηλωμένη, αλλά βρέθηκαν να ψηφίζουν επί της αρχής το νομοσχέδιο που θα έρθει…

Αυτό το κόλπο δεν έπιασε. Και ελλείψει νέων, γυρνάμε στα παλιά: καταλήψεις για ένα ακόμα νομοσχέδιο που δεν έχει κατατεθεί και αφορά στη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων. Χθες έγινε και το πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, ενώ οι καταλήψεις, που αποφασίζονται από μικρές μειοψηφίες φοιτητικών παρατάξεων, αρχίζουν και πληθαίνουν. Στις «ζυμώσεις», όπως μαθαίνουμε, συμμετέχουν και αρκετοί καθηγητές, οι οποίοι παροτρύνουν τους φοιτητές να προχωρήσουν σε καταλήψεις, έστω κι αν χάσουν την εξεταστική περίοδο που αρχίζει σε λίγες μέρες.

Διάφορες κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις, μαζί με φοιτητικές μειοψηφίες και καθηγητικές πλειοψηφίες (;), προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα «ποτάμι» στο οποίο να εκβάλουν διάφορα «ρυάκια»: Ετερόκλητες απόψεις, συμφέροντα, συντεχνίες και πολιτικές επιδιώξεις. Στην ουσία όμως προετοιμάζεται ακόμα μια μάχη οπισθοφυλακών, αναχρονισμού και άρνησης της πραγματικότητας. Ουσιαστικά συντηρητικές δυνάμεις, οι οποίες αυτοβαφτίζονται «προοδευτικές», δείχνουν να ετοιμάζονται να στήσουν ξανά οδοφράγματα, για να «σπάσουν πάλι τις μηχανές», όπως έκαναν οι εργάτες τον Μεσαίωνα φοβούμενοι ότι θα χάσουν τη δουλειά τους. Η επιδίωξη να «φουσκώσει» αυτό το «ποτάμι» είναι εμφανής. Με χαρακτηριστικότερη -προς το παρόν- τη δημιουργία μιας αίσθησης ότι πρόκειται για κάτι «μαζικό». Μαζικές αντιδράσεις, μαζικά συλλαλητήρια, μαζικές καταλήψεις.

Ακουγα τις προάλλες πολύ καλό και συμπαθή συνάδελφο να λέει περίπου με δέος ότι σε μια σχολή του Πολυτεχνείου πάρθηκε απόφαση για κατάληψη από τη «μεγαλύτερη Γενική Συνέλευση των τελευταίων 12 χρόνων». Και προς επίρρωση του επιχειρήματός του, είπε πως πήραν μέρος 257 φοιτητές! Η εν λόγω σχολή έχει πολλούς περισσότερους φοιτητές, οι οποίοι είναι υπερπολλαπλάσιοι των 257, αν συνυπολογίσει κανείς τους φοιτητές 5 ετών και όσους έχουν αργήσει να τελειώσουν τις σπουδές τους. Ασφαλώς μπορεί να ήταν η «μεγαλύτερη Γενική Συνέλευση των τελευταίων 12 χρόνων», γιατί τα προηγούμενα 12 χρόνια οι συνελεύσεις γίνονταν με 80 ή 120 φοιτητές. Αλλά, όπως και να το δει κανείς, το 257 μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το 120, αλλά είναι… 257! Μια ελάχιστη μειοψηφία στο σύνολο των φοιτητών της συγκεκριμένης σχολής…

Το «νέο έργο» του ακτιβισμού τώρα αρχίζει και ήδη προκαλεί ανησυχία σε πολλούς φοιτητές και τις όχι πλούσιες οικογένειές τους. Κάποιοι φοιτητές κινδυνεύουν να χάσουν την εξεταστική τους, να μην πάρουν το πτυχίο τους, να χάσουν το διδακτορικό που έχουν κανονίσει να κάνουν ή και τη δουλειά που θα τους περίμενε. Η κοινωνία είναι ώριμη να συζητήσει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων και έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να είναι ο μοναδικός παγκοσμίως σύντροφος της Β. Κορέας. Είναι ευθύνη της Πολιτείας, των κομμάτων, των καθηγητών και των φοιτητών αυτή η συζήτηση να είναι ουσιαστική και να μη γίνει σε καθεστώς έντασης και ομηρίας των ΑΕΙ.

ΑΙΧΜΗ

Η ΣΟΦΙ, Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ…

Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που ημέτεροι «δικαιωματιστές» εξάγουν κυρίως στην Ευρώπη προπαγάνδα και fake news μέσω «επαγγελματιών» δυσφημιστών της χώρας. Οι «επαγγελματίες» άλλοτε είναι κάποια ΜΚΟ, άλλοτε είναι δημοσιογράφοι ή «διασώστες», οι οποίοι -ω του θαύματος!- είναι στρατευμένοι, κι άλλοτε Ελληνες ή ξένοι ευρωβουλευτές.

Αυτήν την ανθελληνική προπαγάνδα την έχουμε ζήσει σε τραγικές περιόδους και από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε με πάταγο από την εξουσία. Τη ζήσαμε με τον υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας στον Εβρο το 2020, τη ζήσαμε με τη «νεκρή Μαρία» και το… σκορπιό, τη ζήσαμε όταν το Λιμενικό μαζί με τη FRONTEX προσπαθούσαν να ανακόψουν τις μεγάλες ροές παράνομων μεταναστών στα νησιά του Β. Αιγαίου, τη ζήσαμε και με το ναυάγιο της Πύλου. Και τη ζήσαμε σε ριπλέι σε διάφορες υποεπιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου, όπου η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με ιδιόρρυθμους ακτιβιστές από άλλες χώρες, πάσχιζαν να εμφανίσουν την Ελλάδα σαν μπανανία. Σαν μια χώρα χωρίς δημοκρατία, χωρίς ελευθεροτυπία, χωρίς θεσμούς και με διατεταγμένη Δικαιοσύνη. Μία εξ αυτών είναι η αγαπημένη του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Σόφι Ιν’τ Βελντ. Επαγγελματίας δυσφημίστρια της Ελλάδας με κάθε αφορμή. Η οποία προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο βυσσοδόμησε εναντίον της Ελλάδας με αιχμή ότι δεν έχει Δικαιοσύνη. Κι όταν η Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου σήκωσε το προκλητικό γάντι της ακτιβίστριας και αντιπαρατέθηκε σκληρά μαζί της εγκαλώντας τη για «εμμονική δυσφήμηση» της Ελλάδας «για προσωπικό όφελος» και «μικροπολιτικές σκοπιμότητες», η «ευαίσθητη Σόφι» της είπε κάτι στα ελληνικά: «Δεν σας αφήνουμε μέχρι να υπάρξει Δικαιοσύνη».

Και γιατί αξίζει η ενασχόληση με την «εναλλακτική» ευρωβουλευτή που διψά για Δικαιοσύνη στην Ελλάδα; Δεν θα άξιζε, αν δεν έσπευδαν να την υιοθετήσουν και να την αναπαραγάγουν ο Στ. Κασσελάκης, ο Π. Πολάκης και όλο το «παρασύστημα» της Κουμουνδούρου…

Την Τρίτη στο Υπουργικό ο γάμος των ομοφύλων…

Ο κύβος ερρίφθη. Ο Κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να επισπεύσει την ψήφιση του νομοσχεδίου για το γάμο των ομοφύλων, όπως σας έχει ενημερώσει η στήλη. Ετσι, σύμφωνα με πληροφορίες, θα συγκαλέσει το Υπουργικό Συμβούλιο την Τρίτη 23 Ιανουαρίου -χωρίς να περιμένει την προγραμματισμένη για τις 30/1 συνεδρίαση- για να εγκριθεί το πολύκροτο νομοσχέδιο. Θα ακολουθήσει ολιγοήμερη διαβούλευση κι αμέσως μετά θα κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση, με κανονική και πλήρη διαδικασία. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πηγών του Μ. Μαξίμου, το νομοσχέδιο θα έχει ψηφιστεί έως τις 15 Φεβρουαρίου…

…Και το παρασκήνιο της επίσπευσης

Η οριστική απόφαση πάρθηκε, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προκειμένου να τελειώσει η συζήτηση που «παρατράβηξε» και «κούρασε» και να δημιουργηθεί καθαρό τοπίο για την προώθηση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και την επιτάχυνση της απόδοσης Δικαιοσύνης, την ενίσχυση της ασφάλειας και του ΕΣΥ. Ρόλο στην επιτάχυνση των αποφάσεων ασφαλώς έπαιξε και το γεγονός ότι απέδωσαν οι προσπάθειες των Γ. Μπρατάκου, Μ. Μπεκίρη, Γ. Μυλωνάκη και Π. Μαρινάκη να πεισθούν αρκετοί από τους διαφωνούντες βουλευτές. Οι αρχικές εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 60-80 βουλευτές που διαφωνούν. Μετά τη συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη και τις συζητήσεις που έγιναν στην Πειραιώς, ο αριθμός των διαφωνούντων εκτιμάται πως έχει πέσει στους 30-35. Οι περισσότεροι από τους οποίους φαίνεται πως θα επιλέξουν τελικά την αποχή και όχι την καταψήφιση. Το νομοσχέδιο αναμένεται να περάσει με σημαντική πλειοψηφία κι αφού προηγουμένως έχει αφήσει «σημάδια» όχι μόνο στη Ν.Δ. αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε άνω-κάτω, και στο ΠΑΣΟΚ, που αναγκάστηκε να επιστρέψει στην πολιτική αρχών εγκαταλείποντας τα «κόλπα» με τα «κορδόνια»…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Είναι τυχαίο, άραγε, ότι την Τρίτη που θα συνεδριάσει το Υπουργικό Συμβούλιο για το νομοσχέδιο που αφορά στο γάμο των ομοφύλων θα συνεδριάσει και η Ιερά Σύνοδος με το ίδιο θέμα; 

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Πειράζει να συμφωνήσω με την άποψη του Στ. Κούλογλου ότι η κυβέρνηση «δεν χρειάζεται το TVXS για να καταστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοκαταστρέφεται με τον Κασσελάκη»;