Οι δανειστές είχαν ήδη πάρει τις αποφάσεις τους, ενώ ο Τσίπρας από τη Βουλή προειδοποιούσε τους πάντες να μην υπογράψουν οποιαδήποτε συμφωνία γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ απλά δεν θα την αναγνώριζε.
Γράφει ο Πάνος Αμυράς*
Ο ΣΟΪΜΠΛΕ δεν είναι κανένας τυχαίος πολιτικός. Στην αρένα της γερμανικής Βουλής από τη δεκαετία του ’70, περίμενε πώς και πώς μία κυβέρνηση τύπου ΣΥΡΙΖΑ για να ολοκληρώσει το έργο του: Grexit ή ολοκληρωτική παράδοση. Αρχικά ο Τσίπρας φλέρταρε με την πρώτη εκδοχή, όταν όμως άκουσε αρμοδίως ότι κινδυνεύει με… Γουδή, σήκωσε τα χέρια ψηλά στους δανειστές και τα κατέβασε μόνο όταν έπρεπε να υπογράψει το Μνημόνιο.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
ΕΚΤΟΤΕ η ζωή είναι χαρισάμενη για την τρόικα και μαρτύριο για τους πολίτες. Η «πατριωτική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. ξεπούλησε τα πάντα σε μία περίοδο κατά την οποία η χώρα βρισκόταν ένα βήμα πριν από την έξοδο από το μαρτύριο της εσωτερικής υποτίμησης. Εάν οι εκλογές δεν είχαν γίνει τον Ιανουάριο του 2015 αλλά με τη λήξη της τετραετίας τον Ιούνιο του 2016, μάλλον θα ξανακέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ όμως η χώρα θα είχε αποκτήσει μόνιμη πρόσβαση στις αγορές και η επίβλεψη των δανειστών θα ήταν επιπέδου Πορτογαλίας.
Σημαντικότερο απ’ όλα, θα είχαν αποφευχθεί τα Μνημόνια του Τσίπρα που αναζωπύρωσαν την κρίση, υποθήκευσαν την κρατική περιουσία υπέρ των δανειστών, νομιμοποίησαν τη φορολογική εξόντωση νοικοκυριών και επιχειρήσεων και, κυρίως, πέρασαν τα κλειδιά της οικονομίας στους ξένους.
ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι ο πρωθυπουργός άγεται και φέρεται από τους δανειστές. Ψηφίζει τα πάντα για να μείνει στην εξουσία ακόμη και όσα καταγγέλλει την προηγουμένη των υπογραφών του.
Θα έβρισκε ποτέ ο Σόιμπλε Ελληνα πρωθυπουργό που θα ψήφιζε τη δημιουργία Υπερταμείου χωρίς να έχουν σηκωθεί οι πέτρες στη Βουλή;
ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ποτέ προηγούμενο, ακόμη και σε αφρικανικές χώρες, εκπρόσωπος του ΔΝΤ να περιγράφει τα μέτρα για τις συντάξεις και το αφορολόγητο όριο 6 μήνες πριν από την ψήφισή τους; Εχει αναρωτηθεί ποτέ ο υπουργός Οικονομικών ότι με το Μνημόνιο του Μαΐου αυτοκαταργήθηκε παραχωρώντας την εποπτεία των δημοσιονομικών μεγεθών και την τελική απόφαση για τη λήψη μέτρων στους δανειστές;
Ο ΣΟΪΜΠΛΕ και η παρέα του άργησαν αλλά βρήκαν τον ιδανικό συνομιλητή. Εάν μπορούσαν, θα καταργούσαν και τις εκλογές βάζοντας στα προαπαιτούμενα την αύξηση της κυβερνητικής θητείας από τα 4 στα 6 έτη για να κρατήσουν στην εξουσία τον πρόθυμο κ. Τσίπρα. Το είπε ξεκάθαρα ο Ντάισελμπλουμ, «θέλουμε τον Τσίπρα μέχρι το τέλος της τετραετίας».
Η Ν.Δ. ΔΕΝ πρέπει να αγωνιά για το εάν θα κερδίσει τις εκλογές αλλά για το τι θα βρει την επομένη της κάλπης. Δεν θα έχει χρόνο ούτε σπουδαίο δημοσιονομικό χώρο. Ας ελπίζει ότι θα βρει τουλάχιστον το νόμισμα και ας σχεδιάσει από τώρα την οικονομική της πολιτική επιλέγοντας τους καλύτερους και τους πιο αποφασισμένους να προχωρήσουν σε πραγματικές αλλαγές.
*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής