Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο,τι κι αν πει, ό,τι κι αν υποσχεθεί, ό,τι κι αν προβλέψει, μόνον θυμηδία μπορεί να προκαλεί. Ο ρεαλιστικός χαρακτηρισμός του Αριστοφάνη για τον Αλκιβιάδη μετά από δυόμισι χιλιάδες χρόνια πάει γάντι στον Αλέξη: Ο τα πάντα προσουρήσας… Τα ελληνικά του Αριστοφάνη δεν θα σας δυσκολέψουν για να κατανοήσετε αυτό ακριβώς που καταγγέλλει.

Είναι μόνιμα αυταπατώμενος; Είναι πάντοτε υπεραισιόδοξος; Ζει σ’ έναν κόσμο που του δημιουργούν οι παρά τω Μαξίμω; Οχι. Απλά όπως εμείς μιλάμε, έτσι ο Αλέξης ψεύδεται. Επειδή του έγινε… πρώτη φύση, στο τέλος, μπορεί και να τα πιστεύει.

Συνδεθείτε με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και αναζητήστε όσα έχει πει στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβρη 2013, τον Σεπτέμβρη 2014, τον Σεπτέμβρη 2015, τον Σεπτέμβρη 2016. Τώρα κάνετε απλά σὐγκριση με όσα λέει Σεπτέμβρη 2017.

Τι έχει πει από το 2013; Για το μνημόνιο; Για τους φόρους; Για τα μεροκάματα; Για τον ΕΝΦΙΑ; Για τα κόκκινα δάνεια; Για τους πλειστηριασμούς; Για τα εργασιακά; Για την περίθαλψη; Για το ξεπούλημα των ασημικών; Για την υποταγή στη Μέρκελ; Για τους σαμαροβενιζέλους που καταστρέφουν τη χώρα;

Απλά, διαβάστε τα. Χωρίς προκατάληψη. Για θα διαπιστώσετε ότι κάθε του ετήσια εμφάνιση είναι και μια νέα θεατρική παράσταση. Φαίνεται ότι ήταν καλοπαιγμένη, αν σκεφτούμε ότι δύο χρόνια μετά τον ψήφισε μια μειοψηφία συμπολιτών, χρίοντάς τον πρωθυπουργό.

Γιατί; Επειδή ένα 50% αποφάσισε ότι θα έμενε στον καναπέ του και γαία πυρί μειχθήτω.

Γιατί; Επειδή ένα 50% ήταν θυμωμένο με το μνημόνιο, με τον ΕΝΦΙΑ, με τους φόρους και όπως λέει και ο μέγας Αλεξανδρινός… λαμπρά ταιριάζουν όλα.

Ο Αλέξης ξεκίνησε οργισμένος να μας σώσει. Με το αμπέχωνο και τα φυσεκλίκια του κομμουνιστή ζωσμένος. Αστραπτε και βροντούσε η… Γκιόνα! Στη συνέχεια εμπλούτισε το ρεπερτόριό του. Εγινε μπροστάρης και κήρυξε τον πανευρωπαϊκό αριστερό αγῶνα εναντίον των Βρυξελλών.

Μετά άρχισαν να πέφτουν οι καρπαζιές, ως τυφών Ιρμα, και κατατρόμαξε ώσπου να καταλήξει σήμερα να αυτοπροσδιορίζεται ως λάτρης της επιχειρηματικότητας, ως υπέρμαχος των επενδύσεων.

Ζήλεψε –για μία εισέτι φορά– τον Σαμαρά κι εκεί που τον κατήγγειλε ότι ως πρωθυπουργός δεν έπρεπε να βλέπει επενδυτές και επιχειρηματίες. Τώρα όχι μόνον τους βλέπει και τους καλεί αλλά πιάνει και εξωλέμβιο στα κότερα. Το καημένο το ηθικό πλεονέκτημά του. Τσιχλόφουσκα κατάντησε…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου