Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ή περίπου κανένας, αφού πάντα υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν το δέντρο χωρίς να χάσουν το δάσος. Στην περίπτωση των πρόσφατων πυρκαγιών ο ελέφαντας είναι οι θεωρίες συνωμοσίας περί εμπρησμών για αποσταθεροποίηση της χώρας που υποστήριξαν μια σειρά υπουργών της κυβέρνησης. Εκ των υστέρων, βέβαια, οι καταγγελίες και οι κραυγές «μαζεύτηκαν» και το σύνθημα υποχώρησης δόθηκε έστω και καθυστερημένα από τον ίδιο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, όταν κατάλαβε πως το σενάριο του εμπρησμού με δόλο, που βιάστηκε να προδικάσει, δεν πατάει πουθενά.

Στην πραγματικότητα περίπου οι μισές από τις αιτίες πυρκαγιών διαχρονικά παραμένουν ανεξιχνίαστες, και από όσες εξιχνιάζονται οι περισσότερες αφορούν εμπρησμό εξ αμελείας ή τυχαία συμβάντα: κάψιμο χόρτων, εργασίες στο ύπαιθρο, βραχυκύκλωμα, πτώση κεραυνών και ένα ελάχιστο ποσοστό οφείλεται σε πυρομανείς. Στα ανεξιχνίαστα περιστατικά, βέβαια, μπορούμε να κάνουμε πολλές εκτιμήσεις και υποθέσεις, τόσο για καταπατητές όσο και για εμπρηστές με πολιτική στόχευση.

Επιστρέφοντας όμως σε εκείνους που βλέπουν το δέντρο χωρίς να χάνουν το δάσος, οφείλουμε να κάνουμε αναφορά στις επισημάνσεις της επικεφαλής πολιτικής της WWF Ελλάδος Θεοδότας Νάντσου, η οποία με άρθρο της («ΕφΣυν», 16/8) καταγράφει μεταξύ άλλων τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας. Το αποδυναμωμένο πυροσβεστικό σώμα, τους πρόθυμους εθελοντές που εργάζονται χωρίς προστασία και ανασφάλιστοι, τις ακαθάριστες δασικές εκτάσεις, την καθυστερημένη χρηματοδότηση των δήμων, μόλις τρεις ημέρες πριν από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου.

Επιλέγω να κρατήσω ξεχωριστά την πληγή που η κ. Νάντσου ιεράρχησε ως πρώτη καθώς έχει ιδιαίτερη σημασία: τα δάση που είναι ανοιχτά σε καταπατήσεις. Οπως εύστοχα επεσήμανε, δεν χρειάζεται πια να κάψεις για να χτίσεις σ’ ένα δάσος. Μπορείς απλά να το ξεχερσώσεις και μετά όλο και κάποιο παραθυράκι θα βρεθεί. Ο νόμος για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων παρατείνεται διαρκώς με τις ευλογίες όλων των κυβερνήσεων για τη δήθεν τακτοποίηση της ελληνικής γης, δημόσιας ή ιδιωτικής, ενώ ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί η διαχείριση των αυθαίρετων οικισμών στο πλαίσιο των δασικών χαρτών.

Για αυτό και μοιάζουν περιττές οι δηλώσεις του αναπλ. υπουργού Περιβάλλοντος Σωκράτη Φάμελλου πως θα ληφθούν άμεσα μέτρα για τυχόν επίδοξους καταπατητές, όπως η οριοθέτηση και η κήρυξη ως αναδασωτέων των περιοχών που επλήγησαν. Πρώτον γιατί το προβλέπει ήδη ο νόμος και, δεύτερον, επειδή υπάρχουν τα μέσα ελέγχου. Οπως το σύστημα τηλεσκοπικής ανίχνευσης αυθαίρετης δόμησης που λειτουργεί τα τελευταία επτά χρόνια στις περιοχές της ΒΑ Αττικής με τη λήψη εικόνων που ανανεώνονται και συγκρίνονται μεταξύ τους ανά δίμηνο. Τι γίνεται βέβαια όταν εντοπιστούν οι αυθαιρεσίες είναι μια άλλη ιστορία, κυρίως πολιτική.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου