Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Με απλά λόγια, δηλαδή, περίπου 50.000 εργαζόμενοι, σχεδόν όλο το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων, έστειλαν πίσω ασυμπλήρωτα τα φύλλα αξιολόγησης, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το νόμο. Δεν είναι βέβαια μόνο η ΠΟΕΔΗΝ, αλλά οι περισσότεροι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα που υπάκουσαν στο κάλεσμα για ανταρσία της ΑΔΕΔΥ και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Η ομοσπονδία των νοσηλευτών και των επαγγελματιών Υγείας όμως επιχειρεί να δικαιολογήσει τη στάση της μέσα από ένα μακροσκελές κείμενο στο οποίο περιγράφει πως ο Παύλος Πολάκης διέλυσε το σύστημα, πως απολύει τους άριστους προϊσταμένους για να προσλάβει ημετέρους και πως οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εμπιστευτούν το εργασιακό τους μέλλον στα χέρια των κομματαρχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως και να συμφωνούσαμε, αν η ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ δεν κατέληγε με την εξής φράση: «Το ίδιο πράξαμε και το έτος 2014 με προηγούμενες κυβερνήσεις». Αρα, η άρνησή τους δεν έχει να κάνει με τον Παύλο Πολάκη, αλλά με την αξιολόγηση συγκεκριμένα.

Δυστυχώς, η αντίληψη που επικρατεί στο δημόσιο τομέα είναι πως ο οποιοσδήποτε έλεγχος στα προσόντα ή στην αποδοτικότητα των εργαζομένων οδηγεί σε πειθαρχικές τιμωρίες και απολύσεις. Αλλά ακόμα και αν κάποιος διαβεβαίωνε για την εργασιακή τους ασφάλεια -όπως πράττει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφού ουσιαστικά το μοντέλο αξιολόγησης που προωθεί είναι μη αξιολόγηση- και πάλι αρνούνται, διότι δεν θέλουν καμία απολύτως αλλαγή του καθεστώτος στο οποίο έχουν (καλο)μάθει. Αρνούνται τις μετακινήσεις, αρνούνται τις μετατάξεις, αρνούνται ακόμα και το ατομικό πλάνο ανάπτυξης και επιμόρφωσης των πιο αδύναμων υπαλλήλων που προτείνει η Νέα Δημοκρατία.

Για τις ευθύνες της κυβέρνησης, η οποία όσο ήταν στην αντιπολίτευση έβαλλε κατά της αξιολόγησης και υπέθαλπε τις πιο ακραίες συνδικαλιστικές φωνές, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα. Αυτά που έσπειραν θερίζουν. Ετσι, καταλήγουμε για μία ακόμα φορά στο κλασικό ερώτημα που έχουμε βαρεθεί να επαναλαμβάνουμε αλλά θα το κάνουμε αφού στο κάτω κάτω για αυτό έγινε κλασικό: Στον ιδιωτικό τομέα οι εργαζόμενοι που αξιολογούνται καθημερινά είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού;

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου