Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Τους πρώτους έξι μήνες του 2015 διαπραγματευόμασταν, δώστε μας την ευκαιρία για να κυβερνήσουμε», έλεγε ο πιστός σύντροφος του πρωθυπουργού κατά την προεκλογική περίοδο του Σεπτεμβρίου.

Οι πολίτες τους εξέλεξαν, και τώρα κυβερνούν και μάλιστα με τον πιο κυνικό τρόπο. Ο διορισμός του πατέρα του υπουργού στην προεδρία του ΟΑΣΘ από τον Χρήστο Σπίρτζη, που έχει γίνει αχώριστο «δίδυμο» με τον Νίκο Παππά, είναι καθ’ όλα νόμιμος αλλά πολιτικά αποπνέει πρωτοφανή αλαζονεία.

Με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση δίνει σήμα στην κοινωνία ότι δεν λογαριάζει κανέναν. Θα διορίζει όποιον θέλει, όπου θέλει και όποτε θέλει, χωρίς να υπολογίζει τίποτε, παρά μόνο το πώς θα διαχειρίζεται την εξουσία για να τη διατηρήσει.

Δεν είναι μόνο ο πατέρας του υπουργού που βρήκε θέση στον κρατικό μηχανισμό. Ο ράπερ έχει βολέψει αρκετούς, υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διορίζουν συντρόφους και φίλους, ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιβράβευσε τον συνδαιτυμόνα του Καρανίκα με μία θέση στο Μαξίμου επιχειρώντας προφανώς να του αλλάξει την άποψη ότι η «καριέρα είναι χολέρα».

Οσο για το αμισθί της εργασίας του κ. Παππά δεν είναι σοβαρό επιχείρημα υπέρ του διορισμού του. Ο πρόεδρος του ΟΑΣΘ, που μάλιστα θα αναλάβει την εκκαθάριση του οργανισμού, πρέπει να μισθοδοτείται από το Δημόσιο γιατί η εργασία του είναι ιδιαίτερη κρίσιμη για τα συμφέροντα του κράτους. Αλλά πρώτα έπρεπε να είχε επιλεγεί με βάση συγκεκριμένη διαδικασία μεταξύ των καλύτερων μάνατζερ και όχι επειδή είναι ένα «ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς».

Ούτε η προϊσταμένη της νομικής υπηρεσίας του πρωθυπουργού πρέπει να απασχολείται αμισθί. Η θέση είναι καίρια και οι κίνδυνοι πολλοί, όμως η τοποθέτηση της κυρίας Θάνου έγινε για να συμβολίσει την «ισχύ της εκτελεστικής εξουσίας».

Βέβαια αυτή η «φόρμουλα» έχει ένα καλό, δεν κόβονται οι συντάξεις των διορισθέντων στελεχών, οι οποίοι αμείβονται μέσω οδοιπορικών.

Εάν το Μαξίμου ενδιαφερόταν πραγματικά για το δημόσιο χρήμα θα μπορούσε να περικόψει τις υπερωρίες και τα νυκτερινά σε όλους τους μετακλητούς που εργάζονται στις υπηρεσίες του και έχει υπολογισθεί ότι κοστίζουν 500.000 ευρώ ετησίως.

Τώρα η κλειστή παρέα του πρωθυπουργού δείχνει τα δόντια της. Θέλει να ελέγχει τα πάντα, δεν υπολογίζει την αντίδραση της κοινωνίας που βλέπει ότι η «οικογενειοκρατία» όχι μόνο δεν χτυπήθηκε αλλά αποτελεί συστατικό της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά είναι στοιχεία πολιτικής παρακμής που εμφανίζονται όταν οι κυβερνώντες χάνουν το μέτρο και παραβλέπουν τους ηθικούς δισταγμούς τους.

Αυτό είναι επικίνδυνο γιατί όσο πλησιάζει το τέλος τους τόσο πιο αδίστακτοι θα γίνονται…

ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ο Πάνος Καμμένος δεν πρόκειται να διαταράξει την πολιτική συμμαχία του με τον Αλέξη Τσίπρα. Ομως πρέπει να «συντηρήσει» την πελατεία των ΑΝΕΛ και για τον λόγο αυτό διαχώρισε τη θέση του από τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, ο οποίος τα έβαλε με το δόγμα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Η νομή της εξουσίας δεν χαρίζεται εύκολα και αυτό το ξέρουν καλά οι δύο κυβερνητικοί εταίροι. Τα μνημόνια περνούν από τη Βουλή εν μέσω χειροκροτημάτων και ουδείς από τους 153 βουλευτές της συμπολίτευσης αισθάνεται την υποχρέωση να παραιτηθεί γιατί ψηφίζει τα αντίθετα από αυτά που έλεγε. Το έργο το έχουμε δει αρκετές φορές. Οι διαφωνίες των ΑΝΕΛ είναι για τα «μάτια». Αλλωστε ο Π. Καμμένος το έχει πει: «θα πάμε μέχρι τέλους με τον Αλέξη» γιατί εκτός από το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» υπάρχει και το δόγμα της εξουσίας.

ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει επειδή έπεσε το επιτόκιο των εντόκων γραμματίων τρίμηνης διάρκειας κάτω από το ψυχολογικό όριο του 2%, στα επίπεδα δηλαδή που βρισκόταν το 2014, επί «Σαμαροβενιζέλων». Ομως υπάρχει και η άλλη όψη των επιτοκίων, που είναι πιο σκοτεινή. Τα δεκαετή ομόλογα, που είναι και το σημείο αναφοράς για τον δανεισμό των κρατών, δεν προσελκύουν επενδυτές, με αποτέλεσμα το επιτόκιό τους να έχει αυξηθεί στο 5,35%. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει μακρύς δρόμος ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει χαμηλό κόστος δανεισμού.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου