Οι πολίτες πληρώνουν τους φόρους για να απολαμβάνουν υπηρεσίες σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η πρόνοια και η ασφάλεια. Οταν υπάρχει σοβαρό κράτος, η υψηλή φορολογία αντιστοιχεί και σε υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες έχουν θεσπίσει μεγάλους φορολογικούς συντελεστές, αλλά τα έσοδα προορίζονται για τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, με την προσφορά αξιόπιστων παροχών στους οικονομικά ασθενέστερους και υπηρεσιών-πρότυπο στην Παιδεία και τη νοσοκομειακή περίθαλψη.

Στην Ελλάδα έχουμε φορολογικούς συντελεστές Σκανδιναβίας και κρατικές υπηρεσίες Τρίτου Κόσμου. Η έννοια της ανταποδοτικότητας δεν ισχύει για τους Ελληνες φορολογούμενους και για το λόγο αυτό η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή έχουν λάβει μεγάλη έκταση εις βάρος της επίσημης οικονομίας.

Οι πολίτες πληρώνουν, αισθάνονται ότι το κράτος τους κοροϊδεύει γιατί επιβάλλει βαρύτατους φόρους όταν οι υπηρεσίες σε Παιδεία, Υγεία και ασφάλεια επιδεινώνονται διαρκώς. Οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια, το σύστημα υγείας λειτουργεί με πολλά προβλήματα χρηματοδότησης, ενώ οι άνεργοι συνήθως μένουν απροστάτευτοι.

Και όμως, οι δαπάνες για το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα βρίσκονται πάνω από το μέσο κοινοτικό όρο, όμως, κατά κανόνα δεν φτάνουν σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι μόλις το 10% των ανέργων λαμβάνει το επίδομα του ΟΑΕΔ, ενώ χιλιάδες φτωχά νοικοκυριά δεν έχουν κανένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας. Τα λεφτά χάνονται στη γραφειοκρατία, σε υπηρεσίες που δεν προσφέρουν έργο και σε αργομισθίες για τη συντήρηση του κομματικού στρατού.

Για παράδειγμα, στο υπουργείο Παιδείας υπηρετούν χιλιάδες υπάλληλοι και αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, όταν στο αντίστοιχο υπουργείο της Φινλανδίας που έχει το πλέον σύγχρονο και παραγωγικό σύστημα εκπαίδευσης δεν υπηρετούν παραπάνω από 100 εργαζόμενοι.

Εάν δεν υπάρξει πραγματική μεταρρύθμιση στο κράτος, οι πολίτες θα πληρώνουν φόρους στο πουθενά και εντέλει θα κάνουν ό,τι μπορούν για τους αποφύγουν, ανακυκλώνοντας το πρόβλημα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου