Γράφει η Αλίκη Κοτζιά 

Καθώς η Τουρκία δεν φείδεται προκλήσεων και έχει βγάλει στα κυπριακά νερά το «Μπαρμπαρός» -ενώ ετοιμάζει και το «Τσεσμέ» για «επιστημονικές έρευνες» σε περιοχή που αποτελεί τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας- ακούγεται πολύ κοντά μας χρονικά το αλλοτινό σύνθημα «Δεν ξεχνώ»!

Σήμερα, συμπληρώνονται 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Τα γεγονότα είναι γνωστά στους παλαιότερους, που αδυνατούν να ξεχάσουν εκείνο το ζεστό καλοκαίρι της πολιτικής αναταραχής, των μεγάλων ανατροπών, της τραγωδίας της Κύπρου. Η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο θα περάσει και εφέτος όπως οι προηγούμενες… Ομως, ο απόηχος της κατάρρευσης των πρόσφατων συνομιλιών και οι τουρκικές προκλήσεις δίνουν άλλο χρώμα και σημασία στο Κυπριακό.

Δεν ξεχνάμε ότι η Τουρκία εισέβαλε στη Μεγαλόνησο, προφασιζόμενη το άρθρο 4 της συνθήκης εγγυήσεων, πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα που κατευθύνθηκε από τη χούντα των Αθηνών, με τη βοήθεια του (κακού) «μάγου» της διπλωματίας, Χένρι Κίσινγκερ -σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ έπρεπε να «εξάγουν» την εσωτερική τους κρίση, καθώς η Ουάσιγκτον σειόταν από το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ και ο πρόεδρος Νίξον βρισκόταν υπό παραίτηση.

Δεν ξεχνάμε ότι την πρώτη εισβολή ακολούθησε η δεύτερη (Αττίλας 2) στις 14 Αυγούστου, όταν οι συνομιλίες της Γενεύης, που γίνονταν μετά τις 23 Ιουλίου, είχαν καταρρεύσει.

Η Τουρκία κατέλαβε το 37% των εδαφών της νήσου και σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού ξεριζώθηκε από τον τόπο που γεννήθηκε. Παράλληλα, ξεκίνησε το δράμα των αγνοουμένων, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη γραμμή που χωρίζει το νησί της θεάς Αφροδίτης -εκεί όπου έφθασαν τη μυκηναϊκή εποχή οι Ελληνες- το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος»…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου