Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα 

Δεν την υπερασπίζονται καίγοντας αυτοκίνητα και σπάζοντας εξήντα βιτρίνες μαγαζιών που κρατούνται με τα δόντια να μην κλείσουν. Αντίθετα, δημιουργούν κλίμα στην κοινωνία εις βάρος της. Αυτοί δεν είναι «σύντροφοι». Είναι αντικοινωνικοί, περιθωριακοί, αποτυχημένοι και εχθροί της προόδου. Το αντίθετο από τις επιδιώξεις της Ηριάννας Β.

Ισως στην περίπτωσή της νεαρής γυναίκας να εξαντλήθηκε η αυστηρότητα του νόμου. Ενα μισό αποτύπωμα και μία ερωτική σχέση, όταν μάλιστα ο σύντροφός της αθωώνεται, δεν γίνεται να αποτελούν ικανά πειστήρια εγκλήματος. Το γεγονός ότι συνέπεσε η δικάσιμος με την τρομοκρατική απόπειρα κατά του κ. Παπαδήμου δεν έπρεπε να δημιουργήσει δυσμενές κλίμα εντός της αίθουσας ή να επηρεάσει την έδρα. Βάλλεται ανελέητα η Δικαιοσύνη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υποσκάπτεται από το λόχο της κυρίας προϊσταμένης του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Στόχος δεν είναι η Δικαιοσύνη αλλά η Δημοκρατία. Η Δικαιοσύνη αποτελεί το τελευταίο της μετερίζι.

Ωστόσο, η Ηριάννα δεν έχει ανάγκη τέτοιου είδους «συμμάχων», που βρήκαν αφορμή να διαλύσουν το κέντρο της Αθήνας. Να ρημάξουν περιουσίες. Να κάψουν αυτοκίνητα. Να τρομοκρατήσουν τους πολίτες, με την Αστυνομία απούσα με εντολή Τόσκα. Η Ηριάννα έχει ανθρώπους που της παραστέκονται: Το Νεοελληνικό του Καποδιστριακού στο οποίο υπηρετεί δύο χρόνια ως διδακτορική φοιτήτρια. Τη μετρημένη κοσμήτορα της Σχολής που εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Την οικογένειά της και τον αξιοπρεπή πατέρα της που τον είδαμε στον ΑΝΤ1, λέγοντας τα αυτονόητα.

Αριστούχος καθ’ όλη την εκπαιδευτική διαδικασία, η Ηριάννα ξημεροβραδιαζόταν στο σπουδαστήριο. Τελείωσε τα πάντα με άριστα. Εγινε δεκτή ασμένως για την εκπόνηση της διδακτορικής της διατριβής. Την αντάμειψαν οι καθηγητές της για τις επιδόσεις της και την αφοσίωσή της, δίνοντάς της εργασία. Θεωρείται πρότυπο και επιτυχημένη επιστήμονας. Μου φαίνεται ότι τέτοιας ποιότητας άνθρωποι δύσκολα ξεγλιστρούν στην παρανομία.

Αλλά να δεχθώ ότι το μισό αποτύπωμα έκανε το δικαστήριο να πειστεί ότι έχει σχέση με την τρομοκρατική ομάδα των «Πυρήνων της Φωτιάς». Είναι λάθος μου που νόμιζα ότι το δικαστήριο απονέμει τη Δικαιοσύνη όχι ερμηνεύοντας στενά το νόμο αλλά λαμβάνοντας υπόψη του και τα συμπαρομαρτούντα;

Νομίζω ότι δεν είναι ανάγκη να στέλνουμε νέους ανθρώπους στην αγκάλη των εχθρών της κοινωνίας. Ας παίρνονται και κάποιες στοχαστικές αποφάσεις…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου