Γράφει η *Δέσποινα Κονταράκη

Την επόμενη μέρα, η τότε Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ανακοίνωνε τη συγκρότηση της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το απεχθές και επονείδιστο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, ενώ ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Θανάσης Πετράκος, έβγαζε πύρρειο λόγο στη Βουλή, που ξεκινούσε ως εξής: «Το ΕΑΜ μάς έσωσε από την πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά». Το κλίμα, όπως καταλαβαίνετε, ήταν ακόμα επαναστατικό. Ακραία επαναστατικό θα λέγαμε, αφού στην κυβέρνηση αλλά και στην Κουμουνδούρου κυριαρχούσαν τα στελέχη που προέρχονταν από το 4% του παλαιού, σκληρού ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι αποχώρησαν στην πορεία για άλλες κομματικές πολιτείες, όπως τη Λαϊκή Ενότητα, ή για άλλες Πλεύσεις με άρωμα Ελευθερίας, δεν διόρθωσε το κακό που είχε ήδη γίνει. Σε εκείνη την ατμόσφαιρα, λοιπόν, προετοίμαζε ο Γιάνης Βαρουφάκης το σχέδιο σωτηρίας για τη χώρα. Το σχέδιο παράλληλων πληρωμών.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σημαντικό να θυμηθούμε την ανθρωπογεωγραφία της εποχής, γιατί κάποιοι προσπαθούν να ξεχάσουν σε ποιους και ποιες είχε ανατεθεί το μέλλον της χώρας στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μισοί του Υπουργικού Συμβουλίου, άλλοι τόσοι συμβουλάτορες στο Μαξίμου και η ηγετική ομάδα του κόμματος επιθυμούσαν ή έστω ανέχονταν ως μια πιθανή εναλλακτική την ευθεία σύγκρουση με τους δανειστές και την έξοδο από την ευρωζώνη. Ηταν η εποχή που κοκορομαχούσαν για τους «άθλιους εκβιασμούς των δανειστών», καμάρωναν για τις μονομερείς ενέργειες που έφερναν τη χώρα σε οικονομικό αδιέξοδο και μιλούσαν ακόμα και για τύπωμα χρημάτων στο Νομισματοκοπείο. Από τον Κώστα Λαπαβίτσα και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη μέχρι τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη Νάντια Βαλαβάνη, το ανθρώπινο μάγμα ετοιμαζόταν για την έκρηξη. Σε ένα τέτοιο εύφορο έδαφος ήταν λογικό να φυτρώσουν πολιτικά ζιζάνια, όπως το παράλληλο σύστημα πληρωμών. Και παρόλο που οι διαθέσεις των περισσότερων στελεχών ήταν από τότε αποκαλυπτικές, το γεγονός ότι όλα αυτά τα σχέδια είχαν ξεφύγει από την κόκκινη γραμμή της ρητορικής, είχαν περάσει στα χαρτιά και είχαν παρουσιαστεί στο κυβερνητικό συμβούλιο είναι σχεδόν τρομακτικό.

«ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ είχε ακουστεί», καθησυχάζει ο Δημήτρης Μάρδας, «αλλά είχε ακουστεί και η δική μου, που ήταν πολύ πιο πολύπλοκη (σ.σ.: διόλου καθησυχαστικό) από αυτή που είχε κάνει ο Βαρουφάκης. Από το 2011 και μετά έχουμε ασχοληθεί με αυτό το θέμα και έχω κάνει και ανακοινώσεις για το θέμα του παράλληλου νομίσματος, περισσότερο πολύπλοκες από αυτές του κ. Βαρουφάκη. Είχε γίνει παρουσίαση όλων αυτών των σκέψεων και όχι η οργάνωση μιας οικονομικής πολιτικής», επιβεβαίωσε ο πρώην υπουργός, ακολουθώντας τις αποκαλύψεις του Γιάννη Τσιρώνη αλλά και τις παραδοχές του ίδιου του Βαρουφάκη. Κι όμως, υπάρχει κάτι ακόμα πιο ανησυχητικό: Οτι δύο χρόνια μετά, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι ακριβώς πρότεινε ο καθένας και τι επιδίωκαν όλοι μαζί.

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ λέει πως το θέμα ήταν γνωστό στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, ο Κώστας Λαπαβίτσας λέει πως αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θα είχε γίνει μύλος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης πως το σχέδιο Βαρουφάκη δεν είχε καμία σχέση με το δικό του plan Β, ο ίδιος ο Βαρουφάκης πως άλλοι ήθελαν το παράλληλο νόμισμα, ενώ εκείνος μόνο το παράλληλο σύστημα πληρωμών. Το μόνο σίγουρο από τη Βαβέλ συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε τα «εναλλακτικά» πλάνα που προετοιμάζονταν από ομάδα του οικονομικού επιτελείου. Και όταν κατάλαβε (αργά και με εθνικό κόστος) τι θα σήμαινε αυτό, φοβήθηκε και έκανε πίσω. Διότι, αν το σχέδιο να αγοράζουμε ψωμί ή να ξεχρεώνουμε οφειλές μας με υποσχετικές (IOU) είχε προχωρήσει σύμφωνα με τους εμπνευστές του, τίποτα δεν θα μας έσωζε από τη χρεοκοπία.

Ο Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ είναι αρκετά έξυπνος, πάντως, για να μην αρνείται τίποτα. Αντιθέτως, ομολογεί και, κυρίως, εμμένει στα πάντα. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι δικό του ούτε του συντρόφου Γκαλμπρέιθ ή των λαφαζανιστών που καθαρά και τίμια επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή. Είναι εκείνων που έβαλαν τη χώρα σε μια εθνική περιπέτεια με δυσβάστακτο οικονομικό και πολιτικό κόστος. Ηταν μια κυβέρνηση ανέτοιμη να διαπραγματευτεί και να κυβερνήσει, μια κυβέρνηση που τρόμαξε ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής