Γράφει η *Δέσποινα Κονταράκη

Μιλούσε ως πρόεδρος της ΔΕΗ, έχοντας απέναντί του πρώην συναδέλφους, αφού ο ίδιος είναι σαρξ εκ της σαρκός της Επιχείρησης και του συνδικαλιστικού της κινήματος. Ομως, οι ανέμελες εποχές για τη μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι 7,4 εκατομμύρια πελάτες δεν είναι πλέον δεδομένοι. Αντιθέτως, το πελατολόγιο της λιανικής θα πρέπει να μειωθεί κατά 50% μέχρι το 2020 βάσει μνημονιακής δέσμευσης. Δεδομένα δεν είναι πλέον ούτε τα προνόμια των εργαζομένων, που διασφάλιζε για αυτούς η ισχυρότερη συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας. Ακόμα και αν χρειάζονταν να κατεβάσουν τους διακόπτες.

ΣΗΜΕΡΑ το διακύβευμα έχει πάψει προ πολλού να είναι η δύναμη ή όχι της ΓΕΝΟΠ. Κάποιοι προσπαθούν να βγάλουν τη ΔΕΗ από την πρίζα, με προσπάθειες, ομολογουμένως, φιλότιμες. Το δυσάρεστο είναι ότι οι εχθροί δεν βρίσκονται μόνο εκτός αλλά και εντός της Επιχείρησης. Ενας συνδυασμός λανθασμένων επιλογών, ευκαιριών που χάθηκαν τις εποχές που δεν έδιναν σημασία, της κυβερνητικής ιδεοληψίας, αλλά και της άρνησης μερίδας στελεχών και εργαζομένων να προσγειωθούν στο 2017, είναι επικίνδυνος συνδυασμός.

ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ που οι νέοι παίκτες του χώρου διεκδικούν με όλους τους τρόπους που μπορούν το μερίδιό τους στην αγορά, που η κοινωνία αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε βασικές ανάγκες και στυλώνει τα πόδια στους φουσκωμένους λογαριασμούς, που οι μάχες για τους λιγνίτες και τα νερά εξελίσσονται σε εμφύλιο, οι ισορροπίες κινδυνεύουν κάθε λεπτό. Σε αυτό το τοπίο, η μόνη ενέργεια που μοιάζει ανεξάντλητη είναι αυτή που διαπερνά την… ηλεκτρική καρέκλα του προέδρου.

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ δεν είναι μια τυπική περίπτωση «golden boy» της ιδιωτικής αγοράς που προσγειώθηκε σε δημόσια επιχείρηση. Εργάζεται στη ΔΕΗ από το 1974 και τα τελευταία 20 χρόνια είναι διευθυντικό στέλεχός της, έχοντας διατελέσει διευθυντής τεσσάρων διαφορετικών διευθύνων του Ομίλου. Αυτό που λίγοι θυμούνται είναι ότι ήταν και πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ την περίοδο 1991-92 με τη στήριξη του τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Διαδέχθηκε, μάλιστα, τον Αρθούρο Ζερβό έπειτα από πρόταση του τότε υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτη Λαφαζάνη. Το ότι αποτέλεσε επιλογή Λαφαζάνη λέει πολλά. Το ότι παραμένει πρόεδρος και μετά την αποχώρησή του λέει περισσότερα, δεδομένου ότι δεν έχει κρύψει τις διαφωνίες του και με τους επόμενους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Το project Μελίτη είναι ένα καλό παράδειγμα.

ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ Παναγιωτάκη όμως δεν είναι μόνο προς τα πάνω, αλλά και προς τα έσω, όπως η κόντρα του με μερίδα συνδικαλιστών. Θυμίζουμε ότι η ΔΕΗ ΕΤΕ ζητά να μη μετακινηθούν εργαζόμενοι από μονάδες που έχουν παύσει να λειτουργούν! Δηλαδή να πληρώνονται χωρίς αντικείμενο εργασίας μέχρι να συμφωνήσουν στη μονάδα όπου θα μεταταχθούν. Και αν κάτι τέτοιο πριν από μερικά χρόνια θα είχε άμεσα ικανοποιηθεί, σήμερα είναι ζόρικο. Στην παντοκρατορία της ανεργίας, των απολύσεων και της καταπάτησης βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, το αίτημα των συνδικαλιστών να παγώσουν οι μεταθέσεις 62 υπαλλήλων για να διασφαλιστεί η οικογενειακή τους γαλήνη αποτελεί πρόκληση. Πώς απάντησε ο πρόεδρος; Οτι σε τέτοιες εποχές δεν νοείται να υπάρχει υποαπασχόληση ή μη απασχόληση και πως δεν πρέπει να ξεχνούν το εργασιακό μοντέλο που ακόμα υφίσταται στην Επιχείρηση και το οποίο «βρίσκεται στο στόχαστρο». Γιατί άραγε;

ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ πολλές αποφάσεις μάχονται την ίδια τη ΔΕΗ. Από τη μια, για παράδειγμα δίνονται τροφεία στους εργαζομένους (από τις πρώτες αποφάσεις της ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. κυβέρνησης το 2015) και, από την άλλη, η εταιρία βουλιάζει από τα φέσια. Οι ανείσπρακτοι λογαριασμοί φθάνουν τα 2,5 δισ. ευρώ (ήταν περίπου στα 1,7 στο τέλος ’15) και, παρά τις συνεχείς ρυθμίσεις, δημιουργούνται διαρκώς νέες οφειλές. Επιπλέον, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης, αποφασίστηκε να μην κόβεται το ρεύμα για οφειλές κάτω των 1.000 ευρώ χωρίς εισοδηματικά ή περιουσιακά κριτήρια. Στην Επιχείρηση που υπενθυμίζουμε ότι έχασε μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια το 50% της χρηματιστηριακής της αξίας…

ΜΠΡΟΣΤΑ σε αυτά η καθιέρωση της 13^ης Οκτωβρίου ως ημέρα αργίας για την επέτειο της Μάχης της Ηλεκτρικής, που αποφάσισε ο κ. Παναγιωτάκης, ή η ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ για το «κατασκεύασμα» της κλιματικής αλλαγής, που «ξεσκέπασε» ο Τραμπ, μοιάζουν με πταίσματα. Οσο όμως ασχολούνται και ασχολούμαστε με αυτά, η τάση θα πέφτει όλο και πιο χαμηλά.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής