Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Είναι ο Τραμπ «απομονωτιστής» και «μονοφαγάς» επειδή τα θέλει μονά-ζυγά δικά του στο παγκόσμιο εμπόριο ή μήπως η Γερμανία άρχισε να απλώνει τα πόδια της πολύ έξω από το πάπλωμα, επιδιώκοντας παγκόσμια οικονομική κυριαρχία – με όπλο αυτή τη φορά το προτεσταντικό επιχείρημα «είμαστε πιο δουλευταράδες από εσάς, άρα το δικαιούμαστε»; Με το ίδιο επιχείρημα βασανίζει και απομυζά συλλήβδην τους «τεμπέληδες του Νότου» (Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία).

Η παμπόνηρη Μέρκελ διέπραξε μια ιστορική λαθροχειρία στην εκδήλωση των 70 χρόνων του Σχεδίου Μάρσαλ. Ισχυρίστηκε ότι (σε αντίθεση με τον Τραμπ) ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζορτζ Μάρσαλ, ήταν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, «πιστεύοντας ότι μια ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία είναι καλή για τις αμερικανικές εταιρίες». Η Μέρκελ όμως συνέκρινε εντελώς ανόμοιες περιόδους. Το 1947 η Γερμανία και η Ευρώπη είχαν γυρίσει στη λίθινη εποχή. Παρθένο έδαφος για ανάπτυξη, δεν αποτελούσαν σε καμία περίπτωση οικονομικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ – αλλά πολύτιμο γεωστρατιωτικό σύμμαχο απέναντι στη Σοβιετική Ενωση.

Εβδομήντα χρόνια μετά, η Γερμανία έχει εκτροχιαστεί πλήρως από τον ρόλο που της επιφύλαξε η Παγκόσμια Τάξη του 1945. Κυριαρχεί ετσιθελικά στην Ευρώπη παραβιάζοντας τους κανόνες για τα υπερβολικά πλεονάσματα, επιδιώκει να ξαναγίνει στρατιωτική δύναμη και μόνιμο μέλος στο Σ. Ασφαλείας του ΟΗΕ, συγκρίνει αλαζονικά την Ελλάδα με το Πουέρτο Ρίκο προτρέποντας τις ΗΠΑ να «κάνουν ανταλλαγή» χρεοκοπημένων προτεκτοράτων.

Επιπλέον η Γερμανία δικαιούται να κάνει μόνη της οικονομικό παιχνίδι με την Κίνα των «λειψών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αλλά όταν το τολμήσει μια χώρα σαν την Ελλάδα «παραβιάζει την… ευρωπαϊκή αλληλεγγύη».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου