Φυσικά, οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης απάντησαν θετικά στην πρόσκλησή του. Γιατί τα εθνικά θέματα που χρησιμοποιεί ως photo opportunity, για εκείνους είναι καίρια. Οι προθέσεις του αποκαλύφθηκαν, καθώς επέλεξε, μπροστά στις κάμερες, να αναφερθεί στα Μνημόνιά του, που ξεσκίζουν τους Ελληνες και σκοτώνουν την οικονομία, παρά για το Κυπριακό, το δήθεν ζέον, που τους κάλεσε…
Στη θέση του τον έβαλε η Φώφη Γεννηματά. Του είπε αυτό που πρέπει να συνειδητοποιούν όλοι οι πολίτες: Εσφιξε τη θηλιά γύρω από το λαιμό τους τόσο που τους έχει κοπεί η ανάσα. Κι εκείνος, λες και δεν έχει την ευθύνη δύο Μνημονίων, θυμήθηκε, χαρωπός, το Καστελλόριζο. Θέλει να πάει εκδρομή. Υποθέτω ότι η κ. Γεννηματά θα του συνέστησε να προτιμήσει να πάει πρώτα σ’ εκλογές. Αν τολμάει.
Οποιος παρατηρήσει προσεκτικά τη γλώσσα του σώματος, που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες, θα καταλάβει γιατί οι εξυπνάδες Τσίπρα αφήνουν παγερά αδιάφορη την κ. Γεννηματά. Με την παλάμη του δεξιού της χεριού και με τεντωμένα δάχτυλα προς το μέρος του, εκφράζει εύγλωττα εκείνο που θέλει να του φωνάξει και ο τελευταίος πολίτης: Ως εδώ και μη παρέκει.
Στόχος του Μασκ: Τα εργασιακά δικαιώματα
Λίγο αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον παρέπεμψε στη Βουλή, στη δεύτερη προσπάθειά του να ανοίξει συζήτηση μπροστά στις κάμερες. Εκεί ο Κυριάκος θα τον φέρει, άκοντα, την άλλη εβδομάδα ώστε ενώπιον λαού, σε απευθείας σύνδεση, να γίνουν τα… αποκαλυπτήρια. Να ακούσει τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του στο τελευταίο Eurogroup, τα οποία αποτέλεσαν πηγή καυτής έμπνευσης για… το «παιδί» Καμμένου. Μη έχοντας το σθένος ο πατήρ να υπερασπιστεί τις χυδαίες στιλιστικές επιλογές των παλλομένων του, ασχημόνησε επί του «παιδιού» του. Ανάξιο και σχολιασμού.
Σιγά μη και δεν κατάλαβαν οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης ότι το Κυπριακό με ολίγον Μακεδονικό και ψήγματα Ελληνοτουρκικών, συν ελάχιστο Αιγαίον, ήταν αφορμή για να εκφέρει «έξυπνες ατάκες» για την τηλεόραση της ΕΡΤ, της μηδενικής τηλεθέασης.
Λες και η Ηγερία του ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Ακριβοπούλου, έχει ανάγκη υπαγορεύσεως, προκειμένου να αναδείξει το μεγαλείο του μεγάλου τιμονιέρη που θριάμβευσε, πίπτων, χαμαί, και προσκυνών όπου έφτυνε.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου