Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. είναι σπάνιο είδος πολιτικού. Ξεκίνησαν την καριέρα τους καταγγέλλοντας τους προηγούμενους ως «γερμανοτσολιάδες» και «νενέκους». Ανέλαβαν την εξουσία δηλώνοντας ότι θα σκίσουν τα Μνημόνια και ότι θα καταργήσουν τη λιτότητα με ένα άρθρο και ένα νόμο.

Μέσα σε 2,5 χρόνια οι ίδιοι υπέγραψαν 2 Μνημόνια και χθες υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν σε μία ταπεινωτική διαδικασία ψηφίζοντας τα «ρέστα» του τρίτου Μνημονίου, που είχαν ψηφίσει μόλις πριν από 20 ημέρες.

Προφανώς δεν έφταναν στους δανειστές οι 940 σελίδες Μνημονίου που είχαν ψηφίσει οι 153 και ζήτησαν και τα «υπόλοιπα» στο νομοσχέδιο για τα ψάρια.

Το είδος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδεικνύεται ανθεκτικό και στις πολιτικές κρίσεις. Στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας η ψήφιση των Μνημονίων περνούσε μέσα από πρωτοφανείς κλυδωνισμούς, παραιτήσεις βουλευτών και διαγραφών. Οι «επαναστάτες» της Αριστεροδεξιάς δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Ψηφίζουν τα πάντα χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα με τη συνείδηση και τις υποσχέσεις που έδιναν στους πολίτες.

Και αυτό γιατί το πολιτικό είδος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξέρει να προσαρμόζεται στο πολιτικό οικοσύστημα. Τα αμπέχονα του 2014 έγιναν κοστούμια, οι διαδηλώσεις στους δρόμους υπουργικά γραφεία, ο εμπρηστικός λόγος κατά των δανειστών πολιτικά λογύδρια για τη σωτηρία της χώρας.

Το μόνο που πράγματι απασχολεί το συγκριμένο πολιτικό είδος είναι η επιβίωσή του. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα υπουργοί και βουλευτές να αναιρούν όσα έλεγαν πριν από τρεις εβδομάδες, όχι πριν από τρεις μήνες, να ψηφίζουν όσα καταψήφιζαν πριν από το 2015, να βαπτίζουν τη μείωση των συντάξεων πάγωμα των αυξήσεων.

Είναι αξιολύπητοι γιατί πιστεύουν ότι οι πολίτες ξεχνούν γρήγορα σαν τα χρυσόψαρα. Εχουν μείνει στη γυάλα της εξουσίας και εάν δεν είχαμε τα επώδυνα μέτρα των Μνημονίων τους θα έβγαζαν γέλιο σαν την ταινία με τίτλο «Ενα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα».

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ!

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος βρήκε το φταίχτη για τα ναυάγια στο Eurogroup.

«Οι ελληνικές εφημερίδες παρουσίασαν τα γεγονότα με έναν τρόπο που δεν έχει καμία σχέση με την κάλυψη του Eurogroup από τον Τύπο σε Γαλλία, Γερμανία», είπε χθες στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών και νόμισε ότι «καθάρισε».

Το πρόβλημα είναι ότι ο ελληνικός Τύπος είναι αυτός που παρουσίασε τα πρακτικά του Eurogroup της 22ας Μαΐου και όχι ο γαλλικός. Και στα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο www.euro2day.gr δεν χωρούν παρερμηνείες. Σε εκείνο το Eurogroup όπου έπεσε «η χειρότερη πρόταση για την Ελλάδα», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο Τσακαλώτος, με συμμετοχή του ΔΝΤ αλλά χωρίς λεφτά. Εκείνη τη λύση απέρριψε τότε ο υπουργός και την ίδια ετοιμάζεται να την αποδεχθεί στο Eurogroup της επόμενης εβδομάδας. Μόνο που για αυτά δεν φταίει ο Τύπος…

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ

Η προεκλογική εκστρατεία της Τερέζας Μέι θα πρέπει να διδάσκεται στα τμήματα των Πολιτικών Επιστημών για το πώς μπορεί να χαθεί μία σίγουρη αυτοδυναμία. Η ηγέτις των Συντηρητικών ξεκίνησε την κούρσα έχοντας προβάδισμα 18 μονάδων έναντι των Εργατικών και έφτασε στο φίνις με οριακή διαφορά δύο μονάδων. Κατά τη διάρκεια της καμπάνιας της έκανε μόνο λάθη. Προανήγγειλε φόρους, τα έβαλε με τους ηλικιωμένους, ξιφουλκούσε κατά του πολιτικού της αντιπάλου με όρους καφενείου που δεν έχουν πέραση. Το πάθημα της Μέι μπορεί να γίνει μάθημα που θα διδάσκεται στα επιτελεία των πολιτικών που αναλαμβάνουν εκλογικές εκστρατείες.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου