Γράφει ο Κώστας Δέρβος*

Προσπαθώ να μπω στη θέση των σημερινών δεκαοχτάρηδων. Είναι η πρώτη γενιά που ενηλικιώνεται σε ένα περιβάλλον βαθιάς κρίσης. Που βλέπει τα σχολεία να υποβαθμίζονται καθημερινά. Που ακούει τις αποφάσεις της Κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και νιώθουν τους κόπους τους να πηγαίνουν χαμένοι. Είναι η γενιά που γνωρίζει ότι ακόμα και αν αριστεύσει, πολύ δύσκολα θα διαπρέψει στη σημερινή Ελλάδα. Την Ελλάδα του κ. Φίλη, του κ. Μπαλτά, του κ. Γιαβρόγλου…

Βλέποντας από απόσταση, είναι εύκολο να συμπεράνεις, ειδικά στην Ελλάδα με αυτά τα ποσοστά ανεργίας -και τα ακόμα υψηλότερα για την νεανική ανεργία-, ότι το άγχος των Πανελληνίων, είναι ανούσιο. Ωστόσο, το να πεις σε ένα παιδί ως συμβουλή «μην αγχώνεσαι», δεν έχει κανένα νόημα. Τα παιδιά έχουν άγχος. Για τις εξετάσεις, για το εάν θα μπορέσουν να πετύχουν σχολή στην πόλη τους, ώστε να μην επιβαρύνουν τους δικούς τους, το περιβάλλον που θα αντιμετωπίσουν εισερχόμενοι στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα, το εάν τελικά «άξιζε τον κόπο».

Σίγουρα οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι μια μάχη. Όχι ο αγώνας. Τότε πίστευα, όπως και οι περισσότεροι μαθητές, ότι οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι αυτές που θα μου ανοίξουν το δρόμο για την επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Κάθε μέρα δίνουμε εξετάσεις, κάθε μέρα πρέπει να διαχειριζόμαστε το στρες και να το αποβάλουμε. Σαφώς είναι αξιέπαινο να θέτεις στόχους, να παλεύεις για να τους πετύχεις και στο τέλος να φτάνεις στην επιτυχία. Η διαδικασία των εξετάσεων δημιουργεί όμως εξ ορισμού εμπόδια. Πολύ περισσότερο δε, οι αναχρονιστικές ρυθμίσεις που θέλει να επαναφέρει η Κυβέρνηση, οι οποίες μας γυρνούν δεκαετίες πίσω.

Είναι φανερό ότι ο σημερινός τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει χρεοκοπήσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σκοπός είναι να βρεθούν εναλλακτικές που δομικά θα εξασφαλίζουν την ισότητα των ευκαιριών. Μια βαθιά και ριζική μεταρρύθμιση για τη Παιδείας στη χώρα, ο εξορθολογισμός της εξεταστέας ύλης, ο εκσυγχρονισμός της ίδιας της διαδικασίας των εξετάσεων είναι τα ζητούμενα. Για να μην νιώθει αυτή η γενιά, ότι είναι μια χαμένη γενιά.

Ακόμα μεγαλύτερο ζητούμενο είναι, το περιβάλλον το οποίο θα κληθούν να αντιμετωπίσουν βγαίνοντας από το σχολείο. Εύχομαι να είναι οπλισμένοι με υπομονή και την ίδια επιμονή που έχουν δείξει ως μαθητές. Διότι με τα όσα ισχύουν, θα τους χρειαστούν αυτά τα εφόδια.

*Ο Κώστας Δέρβος είναι πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ