Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ δεν υπάρχουν και δυστυχώς ούτε λύσεις. Η Ευρώπη βιώνει μια εμπόλεμη κατάσταση, στην οποία όπως όλα δείχνουν δύσκολα θα μπει τέλος. Οι ανέμελες ημέρες του παρελθόντος έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, όπως και εκείνες της ευμάρειας. Η καθημερινότητα του δυτικού τρόπου ζωής έχει χτυπηθεί διπλά τόσο από την οικονομική κρίση όσο και από τις θανατηφόρες επιθέσεις των τζιχαντιστών. Και σε όλη την Ευρώπη πολιτικοί και πολίτες στέκονται αμήχανοι μπροστά στην επόμενη ημέρα. Η λιτότητα και οι βόμβες στρέφουν τους ψηφοφόρους προς τα άκρα, καθώς τα παραδοσιακά κόμματα δυσκολεύονται να προχωρήσουν σε ρηξικέλευθα βήματα.

ΚΑΝΕΙΣ δεν γνωρίζει, πραγματικά, τι του ξημερώνει. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα την οικονομική και πολιτική κατάσταση ούτε καν βραχυπρόθεσμα. Και πραγματικά είναι ειρωνικό. Χθες το βράδυ ενώ ο βομβιστής αυτοκτονίας δολοφονούσε δίχως έλεος μικρά παιδιά στο συναυλιακό χώρο του Μάντσεστερ, την ίδια ώρα στις Βρυξέλλες οι «σοφοί» οικονομολόγοι της Ευρώπης συζητούσαν για το μέλλον της Ελλάδας. Και όχι για τα επόμενα δύο, τρία, πέντε χρόνια. Για τα επόμενα 43 χρόνια! Προφανώς και πρόκειται για τη «λογιστική» διαχείριση της ρύθμισης χρέους, αλλά και για μια κακόγουστη φάρσα.

ΥΠΗΡΞΑΝ, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, διαφωνίες στο Εurogroup για το αν ο στόχος πλεονάσματος για την Ελλάδα θα πρέπει να τεθεί στο 2,2% ή στο 2,6% για όλα τα χρόνια από το 2023 έως το 2060. Εντάξει, είναι κατανοητό πως έχουμε βρεθεί σε δυσχερή θέση γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις χρεοκόπησαν τη χώρα και τη στιγμή που πηγαίναμε να πάρουμε ανάσα ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και αποτελείωσε ό,τι είχε απομείνει.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, και ένα μεγάλο «αλλά». Μπορεί κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα να δεσμευθεί από τώρα για τους δημοσιονομικούς στόχους έως το 2060; Και ακόμα κι αν δεσμευθεί, τι αξία θα έχει… Γνωρίζει κανείς πώς θα είναι ο πλανήτης σε δυο – τρία χρόνια; Αν ο ISIS γιγαντωθεί και γκρεμίζει ολόκληρες ευρωπαϊκές πόλεις; Ή ποια θα είναι η παγκόσμια οικονομική κατάσταση; Αν θα οδηγηθούμε σε δεκαετίες ανάπτυξης ή θα ξαναζήσουμε βαθιά ύφεση; Αν το πετρέλαιο θα βρίσκεται στα 40 δολάρια ή θα εκτιναχθεί πάνω από τα 100 δολάρια; Αν και ποιες τράπεζες θα αντέξουν ή θα καταρρεύσουν;

ΕΧΕΙ γίνει κατανοητό πως η χώρα μας, με ή χωρίς Μνημόνια, θα βρίσκεται σε επιτήρηση για πολλές δεκαετίες, ώστε να μην… ξεφύγουν και πάλι τα δημοσιονομικά. Αλλά αυτή η τυπολατρία μέχρι δεκαδικού ψηφίου για τους στόχους έως το 2060 ξεπερνάει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Οποιαδήποτε απόφαση κι αν συμφωνηθεί δεν πρόκειται να τηρηθεί σε τέτοιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, γιατί οι μεταβλητές δεν μπορούν να προβλεφθούν. Οσο γραφικό είναι το πρωθυπουργικό αφήγημα της γραβάτας και τους τέλους της λιτότητας, τόσο αστεία είναι όσα συζητούνται στις Βρυξέλλες. Πολύ περισσότερο όταν την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν ούτε να κυκλοφορήσουν με ασφάλεια στο δρόμο.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου