Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ενας από τους λόγους της παρθενικής επίσκεψης του Ρίτσαρντ Νίξον στην Ιερουσαλήμ -μαζί με την αλεπού της αμερικανικής διπλωματίας, Χένρι Κίσινγκερ- ήταν να οχυρωθεί πολιτικά απέναντι στην επικείμενη δίωξή του! Ηθελε να δείξει στο Κογκρέσο ότι δεν αξίζει να τον καθαιρέσουν για ένα «ψευτοσκάνδαλο», από τη στιγμή που είναι ο καταλληλότερος να διασφαλίσει τα αμερικανικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή, σβήνοντας την αραβοϊσραηλινή πυρκαγιά του πολέμου του Γιομ Κιπούρ (1973).

Την εποχή εκείνη η βιωσιμότητα του νεαρού εβραϊκού κράτους δεν ήταν 100% εξασφαλισμένη. Γι’ αυτό ο Νίξον επισκέφθηκε Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία με διπλό σκοπό. Αφενός για να τους πείσει να συνυπάρξουν με το Ισραήλ (πυλώνα των δυτικών συμφερόντων από καταβολής του) και αφετέρου για να εξασφαλίσει την πρόσβαση των ΗΠΑ σε φτηνό σαουδαραβικό πετρέλαιο, εν μέσω της πρώτης μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης.

Ενας από τους στρατηγικούς στόχους εκείνης της περιοδείας του Νίξον, που ισχύει και επί Τραμπ, ήταν να ενισχυθεί η Σαουδική Αραβία σε βάρος του Ιράν – κι ας κυβερνούσε ακόμη ο φιλοδυτικός σάχης στην Τεχεράνη. Οι Αμερικανοί έβλεπαν μπροστά! Τελικά, ο Νίξον δεν ωφελήθηκε στο παραμικρό και ο δαιμόνιος Κίσινγκερ μάζεψε όλο το χαρτί, υλοποιώντας το μακάβριο σχέδιό του στην Κύπρο. Είναι άραγε καλό για το σημερινό πρόεδρο των ΗΠΑ ότι ο… 93χρονος Κίσινγκερ εξακολουθεί να μπαινοβγαίνει στο Οβάλ Γραφείο, κατευθύνοντας τη ρωσική του πολιτική;

 Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου