Πάντως ως έναν βαθμό σίγουρα υφίσταται και γιατί όχι άλλωστε. Πρόκειται για το καινούργιο δώρο που προσφέρει ο πρόεδρος του φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις» στους «κληρονόμους Ελλήνων και κάθε Ελλάνιου πλάσματος» και αλίμονο αν δεν βρίσκονταν αρκετοί που θα το δέχονταν. Κάποιοι ίσως να το έκαναν για πλάκα, άλλοι γιατί το πιστεύουν, όπως πίστευαν κάποτε τις δηλώσεις Δεν Πληρώνω που μοίραζαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσίευαν οι εφημερίδες που τον στήριζαν.
Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Τι είναι όμως αυτό που κάνει μερικές χιλιάδες ανθρώπων να δηλώνουν πως τον ακολουθούν, να ανοίγουν δεκάδες παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα από την Ικαρία μέχρι την Κρήτη και να επαναλαμβάνουν μαζί του τον Ουράνιο Ορκο; Ο οποίος σε περίπτωση που δεν τον έχετε ακούσει, ξεκινά ως εξής: «Τάσσομαι και αφοσιώνομαι εις τον λόγον της ενότητας του πανάγαθου άρχοντος φωτός με καρδιά και ψυχή συντονισμένη στις φωτεινές δυνάμεις της ζεύξης του κρατίστου νου. Ορκίζομαι στην συμπαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια ως μονάδα στην ένωση όλων των ιερών ψυχών όπου η δύναμή τους είναι το κοσμικό πυρ». Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η σχεδόν ανατριχιαστική κατάληξή του: «Αν παραβώ τον όρκο μου όλος ο κυτταρικός ιστός του σώματός μου να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Αήρ Αήρ Αήρ».
Την περασμένη εβδομάδα ο εθνοσωτήρας με τα 600 δισεκατομμύρια που θα δώσει για το δημόσιο χρέος και με πρόγραμμα 2,3 τρισεκατομμυρίων (!) για το «ξεχρέωμα όλων των Ελλήνων», επανήλθε δυναμικά στην επικαιρότητα. Πρώτα, έκανε μια εντυπωσιακή μάζωξη στην Τρίπολη, όπου βρέθηκαν περισσότερα από 300 άτομα και όπου δόθηκε μεταξύ άλλων η υπόσχεση πως θα πληρώσει και τα χρέη των πολιτών στην εφορία. Ακολούθησε η εισβολή στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας, όπου έγινε επίκληση στον Δία και διάφορα τελετουργικά. Στις αντιδράσεις μάλιστα που ξεσηκώθηκαν τόσο από το δρώμενο όσο και από το γεγονός ότι σχεδόν μπούκαραν χωρίς να ζητήσουν άδεια, η απάντησή τους δίνει και το στίγμα της σκέψης τους: Θεωρούν εαυτούς ιδιοκτήτες του χώρου επειδή είναι «αυτόχθονες Ελληνες ιθαγενείς» και δεν χρειάζονται καμία άδεια «για να επισκεφτούν τους Ελλάνιους τόπους των προγόνων τους».
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Στις πολλές ομάδες που έχουν δημιουργηθεί στο facebook, ο Αρτέμης Σώρρας είναι ο «πολέμαρχος της παγκόσμιας ελευθερίας», είναι ο εθνικός ευεργέτης, ο άνθρωπος που το κατεστημένο μάχεται και τα μίντια συκοφαντούν. Ανάμεσα στην παγκόσμια συνωμοσία και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών που δεν αναγνωρίζει τα χρεόγραφα της Τράπεζας Ανατολής, σε αντίθεση με ελληνικό δικαστήριο που εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία «ουδόλως αποδείχθηκε η ανυπαρξία του ανωτέρω χρηματικού ποσού ή πλαστότητα των τίτλων που το ενσωμάτωσαν» (ναι, υπάρχει τέτοια απόφαση).
Ο ίδιος, για τον οποίο λίγα πράγματα είναι γνωστά, όπως για παράδειγμα ότι κατάγεται από την Πάτρα, εκτός από τα δισεκατομμύρια που μοιράζει, φροντίζει να χαράζει και πολιτική. Ορίστε η θέση του «Ε.ΣΥ» για τους αλλοδαπούς, η οποία παρουσιάζεται –ας το διατυπώσουμε κομψά– με έναν τρόπο που ξεκινά με γραφική αφέλεια και καταλήγει ξενοφοβικά: «Το σκυλάκι πεκινουά αύριο θα είναι μολοσσός (διότι το αποφάσισε η κυβέρνηση Τσίπρα και οι εντολείς του εεεεεεε πρέπει να έχεις ξεφύγεις τελείως εκτός και;;;;) ή το λουλούδι μαργαρίτα αύριο το πρωί η κυβέρνηση Τσίπρα ή όποια άλλο εβραϊκό χαζαρομογγολικό μόρφωμα με ΦΕΚ θα κάνουν τη μαργαρίτα ελιά; Είναι βιολογικό το θέμα πως θα γίνει αυτό με ΦΕΚ. Πόσο εγκάθετη ανοησία ακόμη. Θα ανεχτούμε δηλαδή από κάποιο σημείο είναι εντελώς άρρωστο παρανοϊκό πως θα κάνεις τον Πακιστανό βιολογικά Ελληνα με dna Ελληνα». Απλά πράγματα δηλαδή.
Λοιπόν το αφήγημα του Αρτέμη Σώρρα τα έχει όλα. Πολύ χρήμα, πολύ συνωμοσία, πολύ αρχαία Ελλάδα, πολύ εθνικοπατριωτισμό και τελικά πολύ απελπισία, και ακόμα περισσότερη απαξίωση για το πολιτικό σύστημα. Αυτό το ποτάμι της οργής το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να φουσκώνει και να εκβάλλει στις όχθες της πολιτικής, μορφώματα και κόμματα που κάποτε ήταν στο περιθώριο. Οχι πια. Η υπόθεση δεν έχει καθόλου πλάκα.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι Αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου