Γράφει η Μαρία Παπαδάκη, Ψυχολόγος, συνεργάτις Metropolitan General

Η καραντίνα αποτελεί συνήθως μια δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση και μια δυσάρεστη εμπειρία. Οι άνθρωποι διακατέχονται από φόβο, ανασφάλεια για την εξέλιξη της νόσου και τις επιπτώσεις στην υγεία τους, αβεβαιότητα, απώλεια της ελευθερίας, μοναξιά, πλήξη, στιγματισμό. Οι επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία είναι ποικίλες. Απομονώνονται συναισθηματικά και αισθάνονται ότι σηκώνουν μόνοι τους όλο αυτό το βάρος, καθώς δεν έχουν κοντά τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζουν είτε ψυχοσωματικά προβλήματα είτε κατάθλιψη είτε να οδηγηθούν σε μετατραυματικό στρες, αν η καραντίνα διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το μετατραυματικό στρες αναφέρεται στο στρες που ακολουθεί μετά από ένα τραυματικό γεγονός. Ο άνθρωπος εκδηλώνει κάποιες αντιδράσεις που διαρκούν περίπου τέσσερις εβδομάδες. Οι αντιδράσεις αυτές περιλαμβάνουν:

• διαταραχές ύπνου
• αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες (ανορεξία/υπερφαγία)
• μειωμένη λίμπιντο
• γαστρεντερικές ενοχλήσεις
• κεφαλαλγίες
• ταχυκαρδία
• αλκοολισμό
• χρήση ουσιών
• άρνηση
• άγχος
• έντονο φόβο
• νευρικότητα
• επιθετικότητα
• θυμό
• αίσθηση απελπισίας
• δυσκολίες συγκέντρωσης

Φόβος

Ο φόβος είναι ένας μηχανισμός που έχει προστατευτικό χαρακτήρα, είναι μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού. Στην παρούσα κατάσταση κυριαρχεί ο φόβος για τον λόγο πως είναι πρωτόγνωρη, ανησυχητική και αποτελεί μια πραγματική απειλή.

Ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τον φόβο του ξαφνικού θανάτου, της καταστροφής, της αδυναμίας της ιατρικής περίθαλψης. Ακούει καθημερινά τις ανακοινώσεις καταμέτρησης όλων των κρουσμάτων και κάθε θανάτου από αυτόν τον ιό, καθώς και τα νέα μέτρα προστασίας. Ολα αυτά είναι κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει και να αντιμετωπίσει και με αυτόν τον τρόπο οδηγείται σε άγχος, ανησυχία, θλίψη. Αν δεν αποδεχθεί κανείς αυτό το συναίσθημα, το απομονώνει, εμφανίζει άρνηση, παραιτείται και ακινητοποιείται. Αυτό, όμως, έχει ως αποτέλεσμα να μην αντιδρά σωστά και να θέτει σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό του όσο και τους γύρω του.

Κρίσεις πανικού

Κάποιες φορές ο φόβος δεν ελέγχεται και παρουσιάζονται κρίσεις πανικού. Η κρίση πανικού αποτελεί ένα αιφνίδιο επεισόδιο ανεξέλεγκτου φόβου και έντονου άγχους και συνοδεύεται από ένα αίσθημα επικείμενου κινδύνου ή επικείμενης καταστροφής μαζί με μια εσωτερική παρόρμηση διαφυγής. Τα συμπτώματα που αναπτύσσονται είναι τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Μπορεί κανείς να την περιγράψει ως μια αίσθηση απώλειας ελέγχου του εαυτού. Θα πρέπει, λοιπόν, ο φόβος να καταλήγει σε παραγωγικό άγχος, που θα κινητοποιήσει τον άνθρωπο να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και να προστατευτεί.

Ψυχαναγκασμός

Ο τακτικός και σχολαστικός τρόπος πλυσίματος των χεριών, η καθημερινή χρήση αντισηπτικού, η καθαριότητα που πρέπει να υπάρχει στο σπίτι ή στον χώρο εργασίας, η αποφυγή αγγιγμάτων, ο φόβος για μόλυνση πυροδοτούν την ανάπτυξη των ψυχαναγκασμών. Σε κάποιες περιπτώσεις ένας άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει μέχρι και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αν η πανδημία αυτή διαρκέσει. Ανθρωποι που πάσχουν ήδη από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αντιμετωπίζουν πιο δύσκολα την όλη κατάσταση και το άγχος τους εντείνεται. Η σκέψη τους γίνεται εμμονική και αναζητούν την ηρεμία μέσα από τις ενοχλητικές σκέψεις.

Επιδράσεις στα παιδιά

Η νέα πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να μην έχει αντίκτυπο και στα παιδιά. Τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα σε νέες συνθήκες από ό,τι οι ενήλικες. Το ίδιο εύκολα, όμως, αντιλαμβάνονται και τα συναισθήματα που έχουν οι γονείς τους. Αν οι γονείς βρίσκονται σε κατάσταση πανικού, έχουν έντονη ανησυχία, είναι ψυχαναγκαστικοί, θα υπάρξει διαταραχή και στην ψυχολογία των παιδιών. Ακόμη, αν δεν ακολουθηθούν στην οικογένεια κάποιοι κανόνες, όρια, καταμερισμός των εργασιών και ένα πρόγραμμα, τότε τα παιδιά θα αποσυντονιστούν και μπορεί να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς. Παίζει, λοιπόν, ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο οι γονείς αρχικά να μην αποκρύψουν την κατάσταση από τα παιδιά και να τους εξηγήσουν με απλά λόγια και χωρίς λεπτομέρειες τι συμβαίνει με αυτόν τον ιό. Επειτα, πρέπει να φτιάξουν ένα οργανόγραμμα και να προσθέσουν εποικοδομητικές και δημιουργικές δραστηριότητες για να οριοθετήσουν με αυτόν τον τρόπο την καθημερινότητά τους. Φυσικά, πρέπει να προσπαθήσουν να μην υποκύψουν στον φόβο και την ανησυχία που προκύπτουν από την πανδημία.

Ενα μάθημα ζωής

Κάθε άνθρωπος θεωρούσε πως καθημερινά μπορούσε να ελέγχει τη ζωή του και τον κόσμο στον οποίο ζει. Τον κυριαρχούσαν αισθήσεις, όπως αυτή της σπουδαιότητας, της δύναμης, της ευστροφίας, της ομορφιάς, της αγάπης. Θεωρούσε πολλά πράγματα δεδομένα και δεν πίστευε ποτέ πως θα μπορούσε κάτι να σταματήσει τη ρουτίνα του και, φυσικά, πως κάτι θα του στερούσε ουσιαστικά την ελευθερία του. Πρέπει το κάθε άτομο να αναθεωρήσει, να αναγνωρίσει πρώτα από όλα τον ίδιο του τον εαυτό και να συνειδητοποιήσει τις πραγματικές αξίες της ζωής. Ο κορονοϊός θα έχει, τελικά, και διδακτικό χαρακτήρα και θα αποτελέσει για όλους μας ένα μάθημα ζωής.

Από την έντυπη έκδοση