Κανείς δεν μπορεί να πει τώρα αν η εικόνα στο ματς με την ΑΕΚ ήταν ένα πρώτο δείγμα αλλαγής της συμπεριφοράς των παικτών εντός του γηπέδου – άλλωστε είναι πολύ πιθανό να έχουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από τον Τσάβι Πασκουάλ στη μέχρι τώρα εικόνα.

Το ματς με την ΤΣΣΚΑ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φανεί αν αυτή η ομάδα μπορεί τελικά να αποδώσει πολύ καλύτερα απ΄αυτό που είδαμε στα προηγούμενα 14 παιχνίδια με ελάχιστες εξαιρέσεις. Όχι βέβαια να πάει για τη νίκη. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Παίζει με μια ομάδα που εκ προοιμίου δε μπορεί να κοντράρει. Να δείξει όμως ότι υπάρχει ακόμα καλό μπάσκετ στα χέρια κάποιων παικτών.

Κυρίως όμως να δείξουν οι παίκτες στον Ρικ Πιτίνο τι πραγματικά αξίζουν. Αν αξίζουν πολύ και να αντιστρέψουν το κλίμα ή αν αξίζουν όντως τόσο λίγο και να ξέρει η ομάδα και ο κόουτς ότι δε μπορούν να περιμένουν απ΄αυτούς ιδιαίτερα πράγματα.

Στις πρώτες του δηλώσεις ο 66χρονος κόουτς το είπε με κάθε τρόπο. Δεν γίνεται να αλλάξει ιδιαίτερα πράγματα. Ακόμα κι αν έχει 3-4 νέα συστήματα, αυτά δεν πρόκειται να τα μάθουν τόσο γρήγορα οι παίκτες. Υπάρχουν όμως πράγματα που μπορεί να αλλάξει. Ακόμα και εντός 48 ωρών. Γιατί το να είναι τόσο φρέσκος σε μια ομάδα και μια διοργάνωση είναι κυρίως μειονέκτημα, αλλά έχει και κάποια καλά του.

1. Τη διαχείριση του χρόνου συγκεκριμένων παικτών. Το γεγονός ότι έχει δει ελάχιστα βίντεο με την ομάδα από πριν και γενικώς δεν έχει τρομερές παραστάσεις από Ευρωλίγκα θα τον βοηθήσουν να λειτουργήσει αμερόληπτα και δίχως σκοπιμότητα. Ό,τι γνωρίζει για τους παίκτες του είναι αυτό που είδε στη χθεσινή προπόνηση και θα δει σήμερα και αύριο. Άρα είναι ελεύθερος από τα «βαρίδια» του Πασκουάλ. Αν δει τον Γκιστ να σέρνεται, δε θα τον κρατήσει 20 λεπτά στο ματς. Ούτε θα τον βάλει δίδυμο με Λάσμε. Θα δοκιμάσει τα πάντα.

2. Το μοίρασμα του χρόνου στις θέσεις. Άλλο ένα καλό. Ο Ρικ Πιτίνο δε θα πάει με προαποφασισμένες σκέψεις. Δεν θα πει «τόσο θα παίξει ο τάδε, τόσο ο δείνα». Αυτή είναι μια ευκαιρία για κάποιους. Όπως ο Παππάς που όσο κι αν τον κράζουν αρκετοί, είναι από τους ελάχιστους σταθερούς παίκτες φέτος και αδικημένος αρκετά από τον Πασκουάλ, αφού δεν έπρεπε να έρχεται πίσω από τον Λάνγκφορντ και ενίοτε και τον Λοτζέσκι.

3. Την θέση του κάθε παίκτη. Τρανό παράδειγμα ο Λεκάβιτσιους. Μια μεγάλη απογοήτευση με εξαίρεση το ματς με τον Ολυμπιακό. Δείχνει σε άσχημη ψυχολογία, άνευρος, σαν να έχει αποδεχτεί τη μοίρα του. Είναι εμφανές από καιρό ότι δε μπορεί να κατεβάσει μπάλα ούτε να μοιράσει. Είναι για να βγάλεις σύστημα που θα τον στείλει ελεύθερο για τρίποντο ή δίποντο. Είναι ξεκάθαρα δυάρι ο άνθρωπος και ο Πιτίνο θα έχει όλη την ηρεμία και διαύγεια για να το δει. Κανείς δεν θα του πει τίποτα αν χάσει αύριο από την ΤΣΣΚΑ.

4. Stop στις απονενοημένες προσπάθειες. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι δεν πρέπει να βγαίνει σύστημα με τον Καλάθη να σουτάρει τρίποντο. Μόνο αν του μείνει η μπάλα στα 2 δεύτερα στα χέρια. Ούτε σύστημα με τον Γκιστ να περιμένει ελεύθερος στα 6,75 που συνέβη σε πολλά ματς με τον Πασκουάλ. Σούταρες δύο τραγικά τρίποντα κύριε Καλάθη; Τέλος. Καλύτερα να σου μείνει η μπάλα στο χέρι, παρά να ξανασουτάρεις.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]